Stront Aan De Knikker

Er is stront aan de knikker. Gekke uitdrukking eigenlijk, dus maar eens opgezocht waar het vandaan komt en wat er precies mee bedoeld wordt. 

‘Er is stront aan de knikker’ betekent dat er iets mis is: er dreigt onraad, er zijn problemen of er is ruzie.

Deze uitdrukking gaat terug op het buiten spelen met knikkers. Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) vermeldt dat “zeker al in de 18e eeuw de knikkerende jeugd geconfronteerd werd met verontreinigde knikkers” – knikkers met poep eraan dus. Dat was natuurlijk vervelend, en zo kon stront aan de knikker de figuurlijke betekenissen ‘onraad’, ‘problemen’ en ‘ruzie’ krijgen. Men sprak ook wel van kak aan de knikker. De Schoolmeester zinspeelde op kak/stront in deze dichtregels:

De wolken worden in ’t Westen hoe langer hoe dikker,

Daar is zeker iets, dat ik niet noemen zal, aan den knikker.

Later ontstonden er nettere varianten als ‘Er is klei aan de knikker’ en ‘Er is vuil aan de knikker’; F.A. Stoett vermeldt ‘Er is iets (of: een vuiltje) aan de knikker.’

(BRON: onzetaal.nl)

Dat er iets mis is met de afvoer van onze WC is duidelijk, dat er dus problemen zijn is ook duidelijk. Ruzie? Nee dat hebben we er niet om gehad. Dat is pas als we met ‘stront gaan gooien’, geen spreekwoord, maar wel iets wat Pastoor van Eijl ooit duur is komen te staan!

Roemrijk zijn de weigeringen van pastoor van Eijl om de communie te geven aan vrouwen die niet goed gekleed gingen. De pastoor hanteerde daarbij zijn eigen normen, met de meetlat. Eens kwam zuster Wender in verpleegster kostuum aan de communiebank. De pastoor weigerde de communie. Meteen na de mis ging hij naar zuster Wender, een beschermelinge van hem naar hier gekomen met de Hongaarse kinderen, en hij zei: “Maar Alice, ik heb jou niet bedoeld”, en ze kreeg geld van hem mee, ze zeggen een tientje. In de beginjaren van Vincentius gingen elke morgen twee zusters met enkele meisjes naar de vroegmis in de kerk. Bij vlagen weigerde de pastoor de communie. Als reactie daarop liet Vincentius voortaan een van de paters van Biezenmortel de mis in de eigen kapel doen. Als vooraanstaande families deftige dames op bezoek hadden, kon het gedrag van de pastoor worden voorspeld. Ze liepen een grote kans te worden overgeslagen aan de communiebank. De pastoor voelde zich veilig en nam de kans voorbeelden te stellen: wat van buiten het dorp kwam, was bedreigend. Eens preekte de pastoor dat als men dames met te luchtige kleding zag, men gerust met stront kon gooien. Een paar dagen later stond Frans van Zon uit de Berkhoek mest te breken op de Kreitenhei. En jawel, daar passeerde een mevrouw met een diep inzicht. Frans twijfelde geen moment. Raak. Midden in de roos. Pastoor van Eijl heeft alle kosten en een proces verbaal moeten vergoeden.

(BRON: wikkimiddenbrabant.nl)

Achter de achtertuin, waar nu de 3 koeien die bij ons staan wel een lopen, is een weiland van ons. Op de grens, net in het weiland is onze ‘beerput’. Volgens de buren gewoon een gat in de grond. Vandaag nog een keer bevestigd gekregen toen ik er om vroeg. Oké, nu we dit weten kunnen we gaan vragen bij een bedrijf in A Barrela. We rijden rond 1 uur naar A Barrela en parkeren bij het bedrijf. Er is niemand, maar even later komt er een man aanlopen, we vragen hem naar wat we willen weten, maar hij wijst ons naar het café op de hoek, daar zit de eigenaar van het bedrijf. Wij naar het café en de man die we net spraken roept de man naar buiten te komen. We leggen ons probleem uit en vragen of hij een septic tank installatie voor ons kan doen. Werken met poep heeft hij blijkbaar niet zo’n zin in want volgens ons is hij niet erg enthousiast. Hij schrijft wat dingen op en belooft te bellen voor een afspraak om eens te komen kijken.

Thuis ga ik maar eens kijken of ik wat aan de verstopping kan doen. En ik wil nu wel eens weten wat er onder de braamstruiken zit. Zit daar een gat of toch iets wat op een tank lijkt? 

Ik ga aan de slag met de bosmaaier en maai alles kaal en dat valt op stukken niet mee. Ik heb er namelijk vorig jaar een hoop snoeiafval op een hoop gegooid, waar nu de braamstruiken doorheen gegroeid zijn. De takken snoeisel moet ik er eerst uit trekken voor ik verder kan. Ze gaan op de brandstapel die klaar ligt voor komend najaar. Om daar alles naar toe te sjouwen zie ik niet zitten. Ik maak er een slee voor. Heel simpel; MDF plaat met een touw er aan. Zo sleep ik alles wat op de plaat ligt makkelijk en snel naar de brandstapel.

Als alles weg ik kan ik verder met de bosmaaier. Tijdens het maaien hebben twee hazelwormen (hagedis zonder poten) mazzel! Ik zie ze net op tijd en kan ze ergens anders weg zetten waar ze verder kunnen gaan met waar ze mee bezig waren. Als ik alles weg gemaaid heb en alles schoon getrokken hem met een hark is duidelijk dat we geen gat in de grond hebben, maar toch iets van een tank. Er ligt een enorme steen van ongeveer 80 cm breed, 1m50 lang en 10 cm dik. Daar tegenaan ligt een zelfde soort steen, maar iets kleiner die is weggezakt en er ligt een gebroken ijzeren deksel met 2 gaten er in. De rest… stront. 

Ik ga alles wat schoon spuiten zodat ik wat beter kan zien hoe het er allemaal bij ligt. Van wat er allemaal voorbij kwam heb ik maar even geen foto meer gemaakt. Het gat in de pijp waar ik gisteren over schreef ga ik nog maar niet repareren. Er zit na de bocht een verstopping en om die op te lossen zal eerst de tank leeg moeten. Niet fris, want via het gat… ach meer hoef ik niet te vertellen. Toch?

Bijna vergeten, ook de vensterbank heb ik nog een keer in de vernis gezet en Sol wilde graag een groot dienblad met hoge randen. En dat dienblad is in de maak.