Meneer Pastoor

Problemen met de pastoor. Niet de onze. Wij horen bij parochie Santa Mariña do Castro, en met onze pastoor is dus niets aan de hand. We hebben hem ook nog nooit gezien, geen probleem want wij hebben ook verder niets met meneer pastoor. De buren wonen in Cas de Perdro, zij horen bij de parochie Santa Martiña, en met hun pastoor is wel wat aan de hand! Zo ie zo hebben ze daar meerdere pastoors en een daarvan is altijd bij ons. Een pastoor heeft, na te zijn uitgeput, de geest gegeven. De buren willen een nieuwe, maar ik laat weten dat ik de pastoor wel eens onder handen wil nemen. De buurman geeft deze morgen de overleden pastoor af en wenst bij succes bij het tot leven wekken van de pastoor. Wat de buren niet weten is dat ik Goddelijke krachten bezit, en als ik die krachten gebruik met speciaal gereedschap dan kan het wel eens zijn dat ik de pastoor weer tot leven kan wekken. Halleluja, het is gelukt! Het was meer geluk dan wijsheid of welke Goddelijke kracht dan ook, maar de pastoor begon weer te piepen en dat betekent dat ik meneer pastoor geen hand meer wil geven. Raak je hem aan, dan krijg je een optater. De pastoor, zo als een schrikdraad apparaat hier genoemd wordt, kan weer gebruikt worden. De 12 jaar oude pastoor kan weer gebruikt worden bij ons in de wei. Of iedereen in de parochie weet had van het overlijden van de pastoor weet ik niet, de buren zijn in ieder geval blij met het herreizen van de pastoor.

Nu ik toch de spullen en de operatietafel klaar heb staan, is het gelijk tijd om de bosmaaier te opereren. De gebroken arm en de andere arm amputeer ik. Van de pijp die ik gisteren kocht ga ik een nieuwe arm maken. Ik moet er echter 2 bochten in buigen. Ik heb een buigijzer, alleen kan dat maar 12 of 15 millimeter pijp buigen. De pijp is 20 millimeter, wat nu. Ik zoek me een geschikte assistent uit, een kastanjeboom. Om de boom kan ik wel 2 mooie bochten buigen, later moet er nog wat bij gebogen worden op een boom met een kleinere diameter, dat doe ik op een eik. Daarna is het zaak de armen op maat te maken en te monteren en de handvatten er op te monteren. Ik heb de armen ook gelijk aangepast zoals ik het denk makkelijkere te vinden. Deze armen breken niet meer.

Nu alles met de bosmaaier weer in orde is ga ik maar gelijk aan de slag. Rondom het bakhuisje in het bos moet het nodig schoongemaakt worden. Mijn bosmaaier activiteiten van voorheen hebben al veel geholpen. Wat het vorig jaar nog vechten tegen braamstruiken, is het nu gras en brandnetel. De bramen die eerst alles overwoekerde hebben het blijkbaar na verschillende maai sessies opgegeven. Ook achter het bakhuisje waar ik vorig jaar veel werk verzet heb om het netjes te krijgen, was nu ook makkelijk schoon te maken. Ook het bospad is voor de eerste 50 meter netjes.

Voor de trap naar de zithoek in de tuin heb ik nog een steen nodig. Ik de diverse muren die we hebben langs de weilanden zoek ik naar een geschikte steen. Helaas. Maar dan bedenk ik me wat. Afgelopen jaar heb ik een groot gat in de muur geslepen waar nu een raam zit. Dat is een mooi rechthoekig stuk graniet wat loei zwaar is en zeker geschikt is voor een traptrede. Het stuk ligt nu in het hoge gras achter het huis, eigenlijk onder het raam. Met de bosmaaier maai ik een pad vrij en ik maai het gras tot het een glibberig papje is.

Nu kan ik de steen makkelijker verschuiven. Goed, het is nog steeds zwaar, maar het gaat wel makkelijk. Ik heb de steen nu een stukje lager liggen in het weiland achter ons. Voor nu ligt die steen daar even goed. 

Dan nog even terug naar deze morgen. Ik zit tv te kijken als er telkens een schitterende vogel voor het raam komt vliegen. De vogel is fel geel met zwart en fluit mooi, wel heel de tijd hetzelfde overigens. Ik ga Sol wakker maken en het lijkt wel of de vogel voor het slaapkamerraam zit. Ik doe de luikjes open. Hij zit dan wel niet voor het raam, maar op een meter afstand een beetje schuin voor het raam. Ik wil een foto, maar wat beters dan met de telefoon. Met mijn camera ga ik naar buiten. Weg vogel. Ik wacht. Geen vogel meer, ik ga weer naar binnen. Daar is ie weer voor het raam, hij zit in de kastanjeboom. Vanuit het badkamerraam wil ik een foto maken, weg vogel. Ik probeer het buiten nog eens, maar na tien minuten stil staan houd ik het voor gezien. Zo gaat het een hele tijd met de pestvogel. Maar uiteindelijk lukt het om een foto te maken. Morgenvroeg probeer ik het nog eens.