Even Helpen

’s Morgens gaat alles lekker vlot op het werk en om iets voor 13 uur ben ik thuis. Siësta dus en tijd om te eten en huiswerk te maken. Geen idee wat deze les met veiligheid en veilig werken te maken heeft. Als er een steen op je kop valt en je hebt geen helm op dan heb je een gat in je kop. Doet het er dan toe wie de architect van het in aanbouw zijnde is? Nee! want het effect van de vallende steen zal hetzelfde zijn. Dus een die gaat over contracten en met wie die gesloten worden, heeft niets met veiligheid te maken. De cursus is de basis cursus, er zijn nog 2 of 3 niveaus, dat die het moeten weten prima, maar in deze klas zitten, zeg maar, de bouwvakkers. Niet de ingenieurs.

We moeten ook even om een kleine boodschap om de eind handeling na de grote boodschap uit te kunnen voeren. Juist! Het WC papier is op 🙂 Als we heen rijden naar A Barrela zien we de koeien in de in onze wei aan de overkant staan. De buurman heeft eergisteren het gras gemaaid en daar gisteren rollen van gemaakt. Nu maaien de koeien het laatste stukje waar de buurman met de tractor niet bij kan. 

Als we terugkomen zien we dat de koeien ook op andere plaatsen dan in het weiland het gras aan het maaien zijn. Zo zijn ze in het bos bezig, bij het bakhuisje en langs de kant van de weg. Sol belt de buurvrouw, maar die neemt niet op. Ik moet gaan werken en heb geen tijd om koeien terug te zetten in de wei. Maar omdat ik boor Pablo even bij in stal in Cas de Perdo wat moet controleren, ga ik gelijk even bij de buren zeggen dat de koeien los lopen buiten de wei. Er wordt gelijk actie ondernomen en ik ga door naar mijn werk.

Alles gaat van een leien dakje. Voor 19 uur ben ik al klaar met alles en als opa en oma een kijkje komen nemen zit ik in het zonnetje de Nederlandstalige handleiding van de robot door te lezen. Pablo komt, zo zegt opa. Dat weet ik, zeg ik. Als Pablo komt komt hij helpen. We gaan de laatste twee kalfjes bij de andere kalfjes zetten en dan moeten we ze helpen om te drinken uit de melkrobot die melk maakt. Maar dat gaat niet door. Oké, maar dan ga ik nu eerst melk klaarmaken. Als de kalfjes even later de melk op hebben, blijken ze elkaar heel lief te vinden.

Pablo wil een koe die een spuit moet hebben door de robot hebben en dan een spuit geven. In de computer ziet hij dat de laatste nieuwe koeien, die twee weken geleden allemaal bevallen zijn, niet door mij naar de robot zijn geholpen. Nee, klopt. Ze gaan zelf, zeg ik. Ja, maar ze moeten toch nog geholpen worden. Nog steeds? Ja. Maar ik help wel even. Het is nu ongeveer 10 over zeven, want ik krijg een melding dat de mail van spanjevandaag binnen is gekomen en die is altijd tussen 10 en kwart over in mijn mailbox. Goed, we gaan koeien verzamelen. Pablo helpt en de koeien staan zo waar ze moeten staan. Nu gaat hij ergens gras maaien en zit ik met de koeien. Nu ze achter de ketting staan, kan ik niet meer weg. Ik ga nog maar even wat anders doen. Wat ik ondertussen niet zie is dat andere koeien die naar de robot willen ergens een ingang vinden en voorkruipen op de koeien die eigenlijk moeten. Voorkruipen is niet het juiste woord, het is meer voor laten wat de koeien doen die moeten. Als ik om even na 20 uur ga kijken om de ketting open te maken, blijken de jonge dames dus languit in het zand te liggen. Godver! Daarna is het 21 uur voor ik naar huis kan.

Na 19 uur gaan er voortaan geen koeien meer achter de ketting als ik alleen ben of hulp krijg van iemand die daarna weer weg gaat, want ik zit met de shit! Als ik morgen ‘hulp’ krijg zal ik dat zeggen ook.