We Gaan Ergens Naar Toe

Ik heb geen zin om vandaag weer dezelfde rondjes te lopen als de dagen er voor. Dus ik denk dat we vandaag maar ergens naar toe gaan om een rondje te lopen. Ik kan niet meer slapen en sta dus vroeg op. Sol blijft nog een tijd liggen. 

De buurman komt de koeien doen. Hij heeft ook zo’n kruislaser bij. Een van Bosch, ik heb er wel eens naar gekeken, kosten niet zoveel maar heb er nooit een gekocht en dat moet een signaal geweest zijn. Nu staat de buurman met vragen over een ding wat ik voor het eerst echt vast heb zonder verpakking. Hij legt me uit dat hij of niet goed werkt of dat hij niet weet hoe hij werkt. Hj laat zien wat het probleem is, de laser nivelleert niet. En hij laat het even zien. Ja, de lijn die waterpas moet zijn blijft schuin. Ik bekijk het ding, en als ik hem vast heb doet hij het wel. Verschil is dat ik heb ongeveer waterpas houd, de buurman daar in tegen, houd het ding wel heel erg schuin. Ik leg hem uit dat er met het ding niets aan de hand is, maar dat als het ding gebruikt en ergens aan vast maakt het wel ongeveer waterpas moet vastmaken, dan doet het ding de rest. Hij kijkt een beetje vreemd en teleurgesteld, dat ik zeg dat het aan hem ligt en niet aan de kruislaser. Ik probeer het uit te leggen met als voorbeeld een oude klok met slinger in een kast. Als de klok stilstaat, hangt de slinger verticaal omlaag. Als je de klok een beetje schuin hangt hangt de slinger nog steeds verticaal omlaag. Als je de klok nog schuiner houdt dan komt de slinger tegen de zijkant van de kast en kan dus niet meer verticaal hangen. …. En het kwartje valt. Nu weet ik dus ook dat ik zo’n ding niet wil. Mijn lompe nivellerende laser, die dat met motoren doet, is dan wel van eind jaren 80, maar net even wat beter dan een ding van 100 euro van Bosch. 

Ik ga nog wat doen met foto’s op de computer en als ik daar mee bezig ben is Sol ook wakker. Ik stel maar gelijk voor om een rondje te gaan rijden of ergens naar toe te gaan. Goed plan, en zij heeft al een stadje waar ze naartoe wil.  Allariz, een mooi oud stadje op ongeveer 60 kilometer bij ons vandaan, het ligt even onder Ourense. Even later zijn we onderweg naar Allariz. 

Midden in het centrum is een hele grote parking, die staat voor de helft vol. Hier moet het als het weer goed is in de zomer heel erg druk zijn als ik op de parking af ga. Ik snap wel waarom, want het is echt een leuk stadje. Hier en daar zijn er zelfs winkeltjes open. Dat is iets wat wij nog niet eerder gezien hebben op zondag in Spanje. We komen op een plein bij een kerk. Drie verschillende terrassen zitten helemaal vol. We lopen verder. Aan de andere kant van de kerk is ook een plein Hier ook een terras met nog 1 tafeltje vrij. We gaan er zitten. De bediening heeft het druk, maar dan komt er iemand en we willen bestellen. De man zegt dat hij wat tapas betreft zal kijken wat hij kan doen, maar het zit helemaal vol en het kan wel 40 minuten duren voor ik jullie iets te eten serveer. We bestellen wat te drinken en te eten en zien wel wanneer het komt, we hoeven nergens naartoe. Tien minuten later staan de eerste tapas op tafel. Het gaat allemaal sneller dan gedacht zegt de ober. Als we uitgegeten zijn wandelen we weer verder.

Leuke kleine oude straatjes. We komen aan een doorgaande weg en aan de overkant stroomt een rivier met een park er langs. We steken over naar het park gaan de trap af en lopen verder door het park. Via een brug over het water lopen we terug en lopen we nog wat door de oude straatjes en zoeken vervolgens de auto weer op.

We hebben geen zin om over de snelweg terug te gaan, dus nemen we binnendoorweggetjes. 

Als we niet al te ver van huis zijn wil Sol een bord volgen waar op iets van een kasteel aangegeven staat. Pazo de Vilamarin. We komen door kleine gehuchten waar we nog niet eerder zijn geweest voor we bij Pazo de Vilamarin aan komen. We willen een rondje lopen rond de burgt, maar er staan overal bordjes met verboden toegang. Ik moet toch een paar foto’s maken, dus lap ik de bordjes aan mijn laars. Daarna rijden we gewoon de snelste weg naar huis.