De windmolens. Via Nederlandse kennissen kregen we informatie over twee bijeenkomsten over de windmolens en de hoogspanningskabels boven en onder de grond die daarbij horen. De eerste bijeenkomst was afgelopen vrijdag, maar omdat Pablo de dienst wilde ruilen, heb ik tijdens die bijeenkomst moeten werken. De bijeenkomst van afgelopen zaterdag hebben we wel bijgewoond. Helaas moeilijk te volgen, alles in Gallego. Maar goed, we wisten waar het over ging…. windmolens. Twee mannen, achter een bureau, op het podium gaven uitleg. Daarna konden er vragen gesteld worden. De zaal zat vol tegenstanders. Maar dan heb je tegenstanders en tegenstanders en dan heb je ook nog de tegenstanders. Iedereen is tegen dus. Alleen heb je tegenstanders die vinden dat ze meer tegenstander zijn dan de andere tegenstanders, of wat te denken van de intelligente tegenstanders, dat zijn de tegenstanders met een mapje papieren bij zich of een blocnote waar ze dan op een lege pagina windmolentjes gaan tekenen. Sol had ook een vraag, en nog voor ze antwoord kreeg vanaf het podium, kwam iemand van achter ons aangesneld met protest papieren, want dat was de vraag van Sol, ‘waar tekenen we protest aan’.
De vrouw van de protest papieren vertelden ook dat het de volgende dag markt zou zijn in Castro. Iets waar we al lang eens willen gaan kijken, maar altijd pas weten dat het markt is, als de markt al 2 dagen voorbij is. Aan Mia en Roy, de Nederlandse kennissen die in Castro wonen, vroeg ik tot hoe laat de markt is. Meestal tot een uur of 2 en als we de markt gedaan hebben we dan zin hebben om een bakkie te komen doen. Dus na de markt zijn we op de koffie gegaan en hebben gelijk meegegeten. Roy en Mia wonen al een jaar of 10 net buiten Castro. Ze hebben ook te veel grond, nat als ons. Ook zijn ze nog steeds aan het opknappen aan hun woning en alles er omheen.
De akker, daar schreef ik laatst over dat ik hopen mest aan het verdelen ben. Dat moet, en moet met de hand voor het met machines in de grond kan worden verwerkt. Aan Xavier vroeg ik over dat echt niet anders kon dan met de hand. Het is namelijk verschrikkelijk zwaar werk. Maar na een telefoontje met Xavier, blijk ik het echt met de hand te moeten doen. Luis, de man die de weilanden huurt en de mest op de akker heeft gedumpt en straks ook aardappelen op onze akker wil poten, zegt telkens dat hij komt helpen als hij tijd heeft. Zo ook gister toen ik in het zonnetje stront uit elkaar aan het trekken was om het netjes over de akker te verdelen. Vanuit de tractor vertelde hij dat als hij tijd had, hij zou komen helpen. Waarop ik vroeg of hij ook siesta had. Ja, was zijn antwoord. Nou dan? Maar hij moest ook koeien verzorgen. Ja… dat moet ik toch ook iedere dag doen. Onze werktijden zijn toch hetzelfde? Hij snapt het, en zegt dat hij snel gaat eten en om 3 uur terug is om de akker met mij af te werken. Om 3 uur staan we dan samen de mest uit elkaar te trekken en te verdelen. Uurtje later is het klaar en kunnen er machines overheen om het helemaal al te werken.
De belastingdienst. Toen ik het M formulier in moest vullen in 2022 wilde ze de conserverende waarde van mijn pensioenen weten. Die gegevens heb ik toen allemaal opgevraagd en gekregen. Maar met de vrouw van de belastingdienst (buitenland) waarmee ik het formulier aan te telefoon invulde, moest ik de waarden op 0 zetten. Nu dus een brief van de belastingdienst, dat ze de waarde moeten weten. Dat moet voor 1 april. Maar ik heb meer te doen en dus niet alle tijd van de wereld voor de Nederlandse belastingdienst. Gister dacht ik er weer aan en ben gaan bellen om uitstel te vragen. Eerst kreeg ik een medewerker aan de telefoon die dacht dan een collega mij beter zou kunnen helpen. De man die ik toen aan de telefoon kreeg zal nog geen 25 jaar oud geweest zijn. Ik vertel hem waar ik voor bel. Maar volgens hem moest ik gewoon even inloggen op MIJNPENSIOEN.NL. Nou, prima, doen we dat. Maar daar staat nergens wat de te converserende waarde is van een pensioen. Toen snapte hij het ook niet meer en moest ik inloggen op MIJNBELASTINGDIENTS.NL. Daar moest ik gewoon even de aangifte, het M formulier, aanpassen. Wat moet ik aanpassen dan? Nou gewoon even die waarde invullen. Maar welke dan? Mensen met moeilijke vragen, maken het voor deze medewerker van de belastingdienst zeker niet leuker of makkelijker. Het probleem is dat de belastingdienst vraagt om een waarde, die ze verschillend noemen. Waarbij dan ook weer verschillende uitleg voor is. Op de papieren van de pensioenfondsen komen de benamingen die de belastingdienst noemt helemaal niet voor, ook de beschrijvingen niet. Na het afkappen van de belastingdienst en de medewerker die zelf nog niet in mag loggen op MIJNPENSIOEN.NL, ben ik pensioenfondsen gaan bellen, de derde was raak! Bij deze kreeg ik iemand aan de telefoon die mij haarfijn uit kon leggen wat ik waar in moest vullen. Wel zij hij er telkens bij dat hij niet bij de belastingdienst werkt en dat hij geen garantie kan geven op de antwoorden. Maar met de uitleg en de hulp van een medewerker van een pensioenfonds heb ik nu wel het karwei voor de belastingdienst geklaard.
Stroom op het werk. Naast de koeienstal staat er ook een varkensstal. Daar kom ik liever niet, maar soms moet het. Ook als er wat mis is met de electriciteit, en dat is iets wat regelmatig is in de varkensstal. Onder een afdakje met een klep er voor hangt een groepenkast. In het kapotgeschoten Oekraïne zien de groepenkasten er nog beter uit dan wat hier aan de muur hangt!
Na de zoveelste keer problemen, heb ik verteld dat het tijd was om er wat aan te gaan doen. Oei, ja, maar wie dan? Tja, soms heb ik het idee dat alleen opa weet dat er een strontruimende elektricien in de stal aan het werk is. Pablo uitgelegd dat ik electricien ben, dat ik een tekening maak en hem een lijst geef wat hij moet bestellen. Dat was begin januari. Shit uit China hebben we binnen een paar dagen in huis, dit kwam telkens mañana. Maar deze week heb ik de klus kunnen klaren en is de stal voorzien van een degelijke en netjes aangesloten groepenkast.
Gevonden archeologische schat
Jullie verhalen door Ton van den Wijngaart VERHALEN
Hola,
Jammer genoeg moest er “even” wat druk op de strontketel gezet worden om de hopen mest eindelijk samen te kunnen verspreiden. Maar het is gelukt met wat zweetdruppels natuurlijk.
Als ze nu nog niet weten dat er een echte elektricien in de buurt woond dan weet ik het ook niet meer. Het ziet er weer prefect uit en als het goed is gaat het reclamepraatje nu in de wijde omgeving rond. En natuurlijk moest er weer wat te feesten zijn anders word het zo stil in de buurt.
Hadden wij vorige week samen met jullie een verrukkelijk etentje in het weekend hebben wij dat met de andere gezinsleden in de Fendert.
Houdoe
Hoi Pa,
Ja… en het heeft gewerkt. Volgend jaar doen we het wel anders. Dan moet het gelijk verspeid worden, dat is minder werk. Wat de electra en andere zaken in de stal betreft is het alleen opa die snapt dat er geen boer in de stal werkt. Of mijn werk en de nieuwe groepenkast reklamen gaan maken weet ik niet, er hangt een grote klep over alles heen dus niemand die het ziet.
Hoi Rob en Sol,
Ik geniet nog ieder dag dat we bij jullie zijn geweest, gisteren de damens uit Prinsenbeek die nog van alles over jullie wilde weten. Dus ik beleef hey nog iedere dag opnieuw.
Nou en dan jij met je elektriciteit, nou zullen ze toch wel weten dat je een eletro montuur ben. Toch wel handig. Maar je heb het netjes gedaan. Wij vinden het wel grappig , jullie wonen nu zo achteraf maar hebben veel meer contact als toen jullie in Breda wonden. Gr. Ma.
Hoi Ma,
Contact. Daar hebben wij het ook wel eens over. Ik denk dat dat ook komt omdat mensen hier toch wel wat meer op elkaar zijn aangewezen dan in een straat met rijtjes huizen
O ja Rob, gisteren met de onthulling van dat bord kwam ik iemand uit Canada die nog altijd je blog leest. Leuk hé. Doei.
Hi Rob, een kleurrijke blog! Knap dat Luiz in de siësta mee hielp. Maar ja daar heeft hij zeker zelf profijt van. Fluitje van een cent, oftewel peseta! Die elektra kast, wat een verschil. Dat jij weet hoe dat in elkaar steekt, zal vast verder verteld worden! Je hoeft in Spanje maar naar de woningen te kijken, dan hangt er veel in onze ogen als houtje touwtje aan elkaar! Hoe komen ze daar wijs uit!”
Goed weekend maar weer allemaal. Groetjes
Ten eerste moet ik werkelijk lachen ,die bijeenkomst en dan die shitverdeling met z’n tweeën toch snel geklaard die zware klus en die elektrische chaos ook weer door jou opgelost als dat geen reclame is voor het dorp en omgeving dus wie weet … het ziet er keurig uit compliment👍dan die belastingdienst tjonge tjonge 🤷♀️
Ben benieuwd wat er uit de bus komt met de windmolens ,wordt vervolgt🥹
ik bewonder jullie moed !
Fijn weekend ,
José
Hallo José,
Ja die bijeen komst. Leuk, maar een volgende weet ik niet of ik naar toe ga. Moet wel ergens over gaan. Wij willen voor gelicht worden, geen ruzieende tegenstanders hahaha. De windmolens wordt zeker vervolgt.
Tja Rob, vroeger…..in de tijd van de paarden had men een Hord ( of Hort ?) en daarmee gingen ze over de kleine mesthoopjes en deze machine (?) trok het uit elkaar……maar dat zal denk ik bijna niet meer bestaan……was de weidensleep geen optie…..paar keer heen en weer rijden en dan word het ook verspreid….maar goed……nu moes het ff met de hand en gelukkig was het geen 3 bunder……..(hectare)…….en de installatie automaten AEG….ook uit china ?……ik zag wel ander oud spul en dat leek eerder op wat hier vroeger werd verkocht als Siemens..waar nu iets anders op stond…..ach ja ze kopiëren immers alles daar…Maar het ziet er weer netjes uit…..het is uberhaupt al een wonder dat het electra netwerk het doet in spanje…..als je ziet hoe alles aan elkaar is geknoopt…..respect voor de electro monteur daar…… Fijne dag en een goed weekend…..
Hallo Aad,
Ik heb al voorgesteld om gezamelijk volgend jaar zo’n aanganger te huren die de mest over de akker slingerd. Je hebtr er verschillende, die met een horizontale vijzel en met twee vertikale vijzels. Maar gezamelijk iets huren met z’n alle voor een weekend oid is logica van een nederlander. Wat het uit elkaar trekken betreft, dat ging niet meer met een machine. Afgelopen december zijn er grote hopen op de akker gedumpt. In januari zijn die verdeeld met een tractor en voorlader. Het was allemaal als een boltouw die in de knoopt zit en telkens verder in de knoop komt als je er wat mee doet. Maar ik bleek het ook allemaal te perfect te willen hebben. Als ze zeggen ‘verdeel alles netjes over de akker’ dan is dat dus wat ik ga doen. Netjes was dus niet nodig geweest.
Hi Rob, ik ben reuze benieuwd wat er uit de bus komt over de windmolens en de hoogspanningskabels. Hopelijk krijgen jullie er niet al te veel hinder van. Ontzettend goed zoals jij de stroom in de groepenkast hebt aangelegd. Ik ken Pablo natuurlijk niet, maar ik had best graag zijn gezicht willen zien, nadat jij dit zo mooi had aangelegd.
Verder wil ik zeggen dat ik het verhaal van je vader ontzettend interessant vond om te lezen. Heel leuk ook met de foto’s erbij. Het is mij duidelijk van wie jij jouw schrijverstalent hebt gekregen. En wonen je ouders nu niet meer in de boerderij? Het leek mij wel heel leuk om zo buiten te wonen. In ieder geval een heel leuk verhaal en ik heb er van genoten. Goed weekend!
Hallo Yvonnen,
Dank voor de complimenten als rectie op mijn verhaal.
Dat het schrijven kennelijk via DNA verder gaat hebben we meer gehoord.
Nee wij wonen sinds 6 jaar niet meer op die boerderij. Soms moet je met het verstrijken van de jaren je verstand laten preveleren en tot de slotsom komen dat er “een tijd van komen en van gaan is”. We blijven echter altijd met heel veel genoegen terug kijken op ons geleefde droom. We hebben daar van alles en nog wat gedaan zoals 8 jaar B&B, 6x kunsttentoonstellingen, 2 x Kerstfair (aan succes ten onder gegaan), historische rondleidingen, hallowienfeesten en nog veel meer. Wie weet ga ik daar ook nog wel eens over schrijven.
Eigenlijk zijn Rob en Sol op hun manier “hun droom aan het leven” in Frean.
Goed weekend vanuit Etten Leur
Inderdaad wat u schrijft met “Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan”. Dit is heel duidelijk. Ook voor ons als de jaren gaan oplopen. Wij merken dat ook met een aantal dingen. Het lijkt mij heel leuk als u nog meer verhalen gaat schrijven, want het is best veel wat u daar samen met uw vrouw heeft gedaan.
Ik denk als je een B&B runt dat je ook regelmatig hele gekke dingen mee zal maken. En hoe kon het dat de Kerstfair aan het eigen succes ten onder is gegaan.
Het lijkt mij heel leuk als u hierover wilt gaan schrijven en ook over de rondleidingen, tentoonstellingen en halloweenfeesten. Ik kijk er naar uit en hoop dat u er over wilt gaan schrijven. Ook uw manier van schrijven, evenals die van Rob is heel amusant om te lezen.
Nog een fijne zondagavond voor u en uw vrouw vanuit een guur en onstuimig Den Haag (Loosduinen).
Yvonne
Hallo Yvonne,
Even een klein correctie op de door mij vermelde Kerstfair. Dat doet vermoeden dat het specifiek in Kerstsfeer was maar dat was niet zo en we hadden dan ook voor de term Winterfair gekozen. Alle standhouders (geen enkele professional) en medewerkers waren in Dickensstijl gekleed. Alles door Ineke zelf gemaakt (23 kostuums).
Het succes was gelegen in het feit dat het heel laagdrempelig was. Geen toegangskosten en bijv. consumpties 50 cent. Parkeren was bij de boerderij die onder aan een dijk gelegen was ook een probleem aangezien er langs de weg officieel niet geparkeerd mag worden maar er met n.m. het 2-de jaar aan beide zijde van de weg in de berm over 1 km allemaal autos’s stonden (gevaar dus aan een doorgaande weg). Eerste jaar ca. 1.000 bezoekers en 2-de jaar nog meer. Dat steeg ons qua verantwoordelijkheid boven het hoofd.
Ik onthou je suggestie om meer te schrijven als Rob het goedkeurd.
Zoek ook eens op Winterfair Zwartenberg en je komt vast iets tegen.
Groeten aan Loosduinen,
Ton
Hallo Yvonne,
Wat de molen betreft is het nu afwachten. Geen idee of we iets te horen krijgen. Nadat de groepenkast klaar was, stond zijn gezicht het zelfde, ik ken niet zo veel boeren, maar bij de boeren hier blijft het gezicht over het algemeen het zelfde staan als er iets gebeurt.
Geweldig Ton en Inneke wat jullie allemaal hebben gedaan en dat met veel plezier dat is levenservaring , ik bewonder de mensen die niet bang zijn om iets aan te pakken , inderdaad moet je op een bepaald moment nadenken en dingen loslaten , maar jullie kunnen nagenieten van mooie herinneringen,
Gr. José
Allereerst Ton was het al net zo interresant om je verhaal te lezen als het boek 500 jaar Zwartenbergse Polder. En wat ik hier uit je antwoorden lees hebben jullie ook nooit stil gezeten.
Nu Rob je hebt weer puik werk geleverd met de elektriciteit. En gelukkig is de mest ook goed verspreid en kun je verder met alles aanleggen in de nieuwe tuin. Ik beantwoord je blog nu pas omdat mijn laptop het had begeven en ik eerst een nieuwe moest hebben.