Vrijdag 21/6
Nog heel even terug naar gister. We zijn toen met z’n viertjes in het ons inmiddels bekende dagmenurestaurant in Castro gaan eten. We snappen nog steeds niet hoe het kan dat je voor 13 € p.p. zoveel kunt eten en drinken als je wil. Het was wederom super en de dames van de bediening zijn ook nog eens super vriendelijk. Thuis gekomen heeft Ineke voor alle 5 de dames nog iets leuks gemaakt wat Sol en Rob binnenkort af gaan geven die komen er immers toch vaak genoeg.
Dan vandaag het grote afscheid weer. Ineke heeft het er maar moeilijk mee maar voorlopig toch maar gezegd “tot volgend jaar”. Om 09.09 uur vertrokken met wolken en zon. Gepland was naar het dorpje Arriondas in de noord/west hoek van Picos de Europa. Grotendeels verloopt alles voorspoedig alleen vindt Ineke het laatste stuk van de snelweg naar Arriondas (22 km) met zoveel bochten op een smal weggetje. Voor de route snuffelaars onder u: Het blijkt het weggetje te zijn vanaf de snelweg A8 wat bij Gobiendes rechtstreeks naar Arriondas gaat. Afhankelijk of je uit het oosten of westen komt kun je beter bij Ribadesella of vanaf Oviedo de N634 nemen.
In het plaatsje aangekomen zien we geen borden “Camping” en worden we door onze navigatie alle kanten opgestuurd behalve de goede. We moeten zelfs een aantal keren volgens Truus (onze navigatie miss) afslaan terwijl er een bordje staat “doodlopende weg” of in paadjes waar een tractor stress van zou krijgen. Met behulp van de telefoonnavigatie komen we uiteindelijk op de beoogde camping en we zelfs even daarvoor een postzegel groot bordje gezien met camping. Ineke heeft na een rot van bijna 400 km een overheerlijk diner gemaakt met o.a. 1 kotelet (voor ons samen) die van Rob en Sol meegekregen hadden (van hun eigen kalf).
O ja we ontdekte ook dat we een caravanwieldop verloren zijn en een verduisteringsgordijntje in de caravan weigert nog omhoog te gaan. Hiervoor dus “noodverband” (tape) aangebracht.
Zaterdag 22/6
Om even te bekomen van het de weg kwijt zijn van gister en het horen van regen op het caravan dak starten we rustig. Na de koffie nemen we de N625 en AS262 naar Covadonga. Een hele mooie route maar er zijn er vele er kennelijk zo over denken. Uiteindelijk rijden we bovengekomen tot we niet verder kunnen met het allerlaatste stukje “steile wand” volgens Ineke. Omdat we nergens een parkeerplekje gezien hebben zakken we langzaam weer bergaf totdat we een piepklein gaatje vinden en terug omhoog gaan lopen. Stukje over de weg en verder over paadjes en trappen………heel veel trappen……en nog meer trappen. Tot boven bij de grote kerk (kathedraal) zijn het 243 treden. Hoezo niet sportief aangelegd? Het is allemaal zeer de moeite waard gelukkig. Hoog boven alles uittorent de grote kathedraal waarin op dat moment een misgaande is en houden wij het daar snel voor gezien en je mag eer trouwens ook niet fotograferen.
Iets lager gelegen is een grotkerkje ooit gebouwd in een rotsspelonk en alleen bereikbaar door een tunnel.
Zoals in het vorige verhaal aangehaald houdt Ton van uiterste opzoeken dus “moet” hij via een glibberig pad tot bij de waterval komen (hoe ouder hoe gekker).
Tip voor hen die hier ooit naartoe willen (bijv. Otto en Joke) ga op tijd weg en rij tot boven om een parkeerplaatsje te zoeken uiteindelijk zien we ook autobussen boven.
In een klein restaurantje eten we wat. Heerlijke hamburger en fritas (= gebakken aardappelschijfjes). Natuurlijk is er boven een grote en mooie souvenierswinkel maar die is nagenoeg alleen religieus georienteerd. Halverwege de weg omhoog (of omlaag) is een hele grote en mooie met heel veel parkeerruimte en rustbanken en prijzen vallen er erg mee. Wij wisten in ieder geval wel hoe we onze € ’s kwijt moesten. Terug op de camping eerst koffie en toen met de boodschappentrolly te voet naar de supermarkt ca. 500 meter van de camping en mooi om te lopen bovendien. Voordat we echter daar zijn ontdekt Ineke een Chinees dus onverrichter zake die passeren is natuurlijk uit den boze. Naar de supermarkt via een wandelbrug terug waarbij we een mooi uitzicht hebben hoe de Rio Pilona zich bij de Rio Sella voegt. Beide zijn snelstromende rivieren waarop heel veel gekajakt wordt. Als voorbereiding voor morgen al een deel van de route ingevoerd in de autonavigatie. Bedoeling is dat we een rondrit maken helemaal om de Picos de Europa heen (er doorheen kan niet) een rit van ca. 250 km. Via de N625 en N621 via Picos omhoog en via de AS 114 terug. Dus deels door Asturias en deels door Cantabrië.
Zondag 23/6
Met bewolkt maar droog weer in ieder geval en een goede temperatuur even na 10.00 uur vertrokken voor de grote rondrit. Eigenlijk krijgen we na amper 6 km al de neiging om te stoppen in Cangas de Onis omdat dat er erg gezellig uitziet maar we gaan via de N 625 naar het zuiden richting de stuwmeren van Riano. De weg en omgeving is schitterend maar als we echt door een kloof rijden, uitgesleten door de Rio Sella, is het echt fenomenaal. Ergens in de kloof stoppen we op een plek waar nogal wat vallende stenen naar beneden komen en drinken ons eerste bakkie leut. We horen zelfs stenen vallen.
Vlakbij Riano op een plek met mooi uitzicht gaan we picknicken onder een inmiddels stralende zon met een heerlijk windje.
We vervolgen, met enkele uitzicht stops in oostelijke richting de N 621 naar Potes. Ook een mooie weg maar niet zo spectaculair als het eerste stuk. In Potes, waar we vorig jaar ook al waren, het Valkenburg van de Picos, zoeken we een parkeerplekje. We lopen richting centrum en zowaar ziet Ineke een Chinees. Bijna niet te geloven maar ze koopt NIETS. Terwijl Ineke enkele winkeltjes bezoekt ga ik kijken of er ergens in een bar of zo een TV aanstaat met beelden van de Formule 1 autorace in Spanje. Dat zoeken loont en na even wachten kan ik de start en de eerste 15 ronden zien en weet dat Max (Verstappen) voorop zit. Het is natuurlijk zonde van de tijd om de hele race af te kijken en dat wil ik Ineke natuurlijk niet aandoen. Uiteindelijk hoor ik achteraf van Jeanne de uitslag wel. Na nog wat rondgekeken en gelopen te hebben terug richting auto.
We rijden via de N 621 noordwaarts met een aantal verplichte stops, in verband met wegwerkzaamheden, om bij Panas weer westwaarts te gaan via de AS 114 om zo weer bij onze camping aan te komen. Rond 19.00 uur zijn we na 224 km weer “thuis” en hebben de hele Picos de Europa gerond.
Maandag 24/6
Begonnen we gister te melden dat we na 6 km bijna gestopt waren in Cangas de Onis omdat dat plaatsje er zo leuk uitzag. Gezien het trappenlopen van eergister en de grote tour van gister hebben we besloten nog 1 dag bij te boeken hier en daadwerkelijk naar het mooi uitziend plaatsje te gaan. Het is trouwens prachtig weer. Een parkeerplekje vinden kost even tijd maar 500 meter teruglopen naar de hoofdstraat is goed voor de conditie. Aan alles is te zien dat het een welvarend plaatsje is.
Een van de eerste dingen die we doen is natuurlijk de oude brug oplopen die over de Rio Sella gaat.
Er zijn winkeltjes te kust en te keur evenals restaurantjes. Uiteraard doen we een terrasje aan met wat lekkers. Ineke komt trouwens helemaal aan haar trekken aangezien er zelfs DRIE Chinezen zijn maar ze bezocht er maar een en laat wat € ’s achter (een matje voor in de caravan). Met name de delicatessewinkels zijn een lust voor het oog en prikkelen de smaakpapillen. Om onze magen echt te vullen gaan we op een terrasje een dagmenu scoren. Als we net tegen elkaar zeggen “zouden Rob en Sol dat ook doen” krijgen we een berichtje dat zij dat op dat moment ook doen in Castro en dat de dames daar erg blij zijn met de creatieve aardigheidjes die Ineke voor ze gemaakt heeft waarover we eerder berichten. We worden bediend door een “halve Belg” die er trots op is dat hij “potverdomme nondeju” kan zeggen. Tijdens het lopen ziet Ineke plots iets speciaals. Als voormalige Harley Davidson rijders kan Ton het niet weerstaan om op dit unieke exemplaar plaats te nemen. Je moet maar op het idee komen om zoiets te maken. Prachtig.
Terug op de camping is het zelfs te warm om in de zon te zitten en zoeken we de schaduw op. Verder langzaam voorbereiden om morgen weer een verplaatsing te maken.
Dinsdag 25/6
Vandaag etappe in de weg terug naar huis. Om 09.40 uur in de mist vertrokken maar dat verandert vrij snel. Over de rit onderweg valt niet zoveel te vertellen. We volgen de snelweg richting Bilbao en vervolgens via Vitoria-Gasteiz richting Pamplona. Natuurlijk regelmatig rust/eetpauzes. Soms heb je geluk en heb je hele mooie stops.
Even voor Vitoria-Gasteiz hebben we even een heel hachelijk moment. De mooie 2 baans weg klimt vrij steil met heel veel kort achter elkaar onoverzichtelijke bochten. Plots staat er half sxchuin op onze weghelft een vrachtwagen geladen met boomstammen stil (vermoedelijk pech). De keus is er meteen omheen te slingeren niet weten of er van de andere kant tegenliggers komen. Ineke roept van schrik “Toet, Toet” alsof dat helpt. Gelukkig gebeurt er niets. De camping die we zoeken staat gelukkig goed aangegeven in het buitengebied van Oricain (= ca. 10 km vanaf Pamplona). Het is inmiddels 32 graden en krijgen helaas een plekje in de volle zon. Recht tegenover ons staat een camper(tje) van een Fransman met een zwaar gehandicapte volwassen zoon. Zoals helemaal past bij Ineke haalt ze uit haar “hobby magazijn” een aardigheidje en gaat dat geven. De jongen snapt er niets van maar zijn vader des te meer en is enorm dankbaar en legt het moment meteen vast op camera.
Woensdag 27/6
Rond 08.45 uur vertrokken onder een staalblauwe hemel voor weer een verplaatsing. Vrijwel de hele dag gaan we alleen maar secundaire wegen rijden. We beginnen met de N135 noordwaarts richting Frankrijk om dwars door de Pyreneeën te gaan. De weg is schitterend, de bochten talrijk en het tempo daardoor matig. Het hoogste punt wat we passeren is 1.029 meter. Om 10.15 uur rijden we Frankrijk binnen. Dat was dus 13 ½ dag Spanje. De eerste flinke plaats die we doorkruisen is St-Jean Pied de Port en lijkt de moeite waard ooit nog eens echt aan te doen. Hier hebben we wel het eerste oponthoud (file in de stad) wat blijkt te komen door wegwerkzaamheden. Natuurlijk moeten er regelmatig koffiestops gemaakt worden en even de benen strekken. Gezien de hoogoplopende temperatuur (+30) moeten de stops wel voor beschutting zorgen natuurlijk. De lunchstop is wat dat betreft een voltreffer. Even voorbij Roquefort aan de D932 net voor het gehucht Rotjans. Voor de tourders onder de lezers: Vanuit Roquefort D932 dus tot zijweggetje D224. Na ca. 100 meter daarin prachtig schaduwrijke plek om te staan/rusten. Er is zelfs een heus toiletgebouw al kun je je afvragen of je er gebruik van wilt maken.
Zo wij de inwendige mens moeten versterken moet ons werkpaard de Clio natuurlijk ook gevoed worden. Langzaam maar zeker begint de benzinemeter richting zijn dieptepunt te gaan. In het stadje La Reole geeft het infoscherm aan dat er een bezinepomp naderbij is. Als we erop draaien blijkt het nu een autowasserette te zijn geworden. Gelukkig even verder nog een. Het ziet er professioneel uit maar de vulslangen hebben al lang geen brandstof meer gezien te hebben. Een Franse mevrouw maakt ons duidelijk dat hier geen peut meer te krijgen is. Ze probeert ons duidelijk te maken dat aan de andere kant van de plaats bij een InterMarche wel brandstofpompen zijn die iets geven. Amper als wij ingestapt zijn komt ze terug en zegt dat ze ons voor gaat rijden om er veilig door de drukte te komen. Haar man moet maar even wachten. Onvoorstelbaar dat iemand zoiets belangeloos doet. Zeg wat ons betreft nooit meer dat Fransen niet sociaal zijn. Gelukkig heeft Ineke nog iets in haar creatieve koffer en schenkt dat aan die mevrouw. Na het eten geven van de Clio ook maar meteen de SuperMarche bezocht. We zijn er nu toch. Via de meest smalle, soms boerenweggetjes komen we uiteindelijk rond 18.00 uur aan op de camping in Neuvic. We krijgen een werkelijk superplek toegewezen heerlijk volledig in de schaduw.
Donderdag 27/6
Dat wordt een APART verhaal in de rubriek verhalen (verrassing!!!!!!!!).
Vrijdag 28/6
Rond 09.00 uur vertrokken van Neuvic voor een verplaatsing van ca. 400 km verder noordwaarts. Onze navigatie TRUUS is kennelijk nog niet uitgeslapen of is gek op super kleine weggetjes. Door gehuchtjes die zelfs op de kaart niet te vinden zijn. Als het middenspoor op deze weggetjes steeds meer uit gras gaat bestaan besluiten we haar gedachten in de navigatie te resettenen zelfs met tol aan te geven. Ineke heeft echt even genoeg van al dat geslinger en gehobbel. Na even nog wat polderweggetjes worden de wegen beter en breder en uiteindelijk snelweg. De eerste 2 uur amper 70 km gereden dat schiet dus echt niet op. Natuurlijk is de snelweg beter en sneller maar als bestuurder veel minder prettig en eentoniger om te rijden. Dat kun je natuurlijk niet maken ondanks dat Ineke haar gebruikelijke middagdutje doet. Vanaf de plaats Vierzon tot even voor Orleans is het tolweg. Onze geplande camping in Olivet kunnen we gemakkelijk vinden. We staan amper stil net voor de ingang of de campingbeheerder komt vragen of we gereserveerd hebben aangezien “alles” vol is. Wij reserveren nooit dus dat lijkt dikke pech. Hij laat nog wel een camping plattegrond zien en wijst 2 plaatsen aan die misschien nog net zouden kunnen maar zegt erbij dat ze erg schuin en klein zijn zonder elektra. Hij adviseert ons eerst te gaan kijken dus dat doen we. Een van die plaatsjes denken we toch maar te doen het is immers maar voor 1 nacht. Ineke houdt de wacht op dat plekje je immers maar nooit toch!!!!!! Teruglopend naar de receptie komt de beheerder nogmaals en zegt dat er in verband met een annulering net een andere plek vrij is gekomen. Vrijwel bij de ingang een SUPER groot plek met eigen water en stroompunt, volledig in de schaduw (lekker bij volle zon en 27 graden) aan een klein stromend riviertje met een sprookjesachtige dikke boom. Als we later rondkijken op de camping vinden wij dat we de allermooiste plek hebben. Ineke wordt teruggeroepen van haar bewakkings functie om op deze nieuwe plek post te vatten. Ik ga natuurlijk meteen bij de receptie de inschrijfformaliteiten vervullen en kom teruglopen. Ineke schiet in de lach en ik snap er niets van……Ik ben kennelijk zo onder de indruk van deze geboden superservice dat ik vergeet auto en caravan van de openbare weg te gaan halen!!!!! Gezien de superservice vinden wij een fikse fooi zeer op zijn plaats al denkt de beheerder daar anders over maar wij zetten staat een natuurlijk door. Het Merci, merci is niet van de lucht. Bijna naast ons staat een klein pizzeriatentje dus ook al heeft Ineke al een slaatje gemaakt, wat kan wachten tot morgen voor onderweg met de terugreis, wordt het Pizza met fruithapje.
Zaterdag 29/6
Dit wordt de slotdag van onze vakantie en bestaat dus geheel uit het laatste stuk terug naar huis. Wel een flink stuk van 563 km. Net voor we ons laatste bakkie koffie doen voordat we vertrekken op de camping krijgen we een sms’je van Joke en Otto (trouwe volgers van de blog van Rob) en adviseren ons om langer te blijven waar we zijn. Goed bedoeld natuurlijk maar dan kennen ze Ineke nog niet. Als die, ook al is de afstand nog aanzienlijk, het thuisnest geroken heeft is ze niet meer te houden. Over de rit zelf die begint om 08.35 uur valt weinig te vertellen alleen dat we “dwars” door Parijs gereden zijn. Om 15.30 uur rijden we België in en 17.47 uur Nederland. Om exact 18.02 uur zetten we het span auto en caravan stop voor ons normale huisadres in Etten Leur.
Als we binnenkomen in ons vertrouwde nestje blijken de Fransen ons nog wel “welkom thuis” te heten met een tweetal kennisgeving van overtredingen. Het blijkt dat ik (Ineke rijdt immers niet) op dag 6 van onze vakantie (een verplaatsing dag) toch even niet goed op de borden gelet heb. Binnen 9 minuten 2 snelheidsovertredingen even voor en na Sabres. Een van 4 km en van 5 km te hard. Helaas moeten we wel even € 90,00 (totaal) afrekenen.
Het is voor ons onmogelijk hoogte- en of dieptepunten te vermelden over onze reis daarvoor waren de ervaringen te verschillend en onvergelijkbaar met elkaar maar alle in ieder geval zeer en erg waardevol.
Belangrijkste is dat we veilig thuis zijn en weet de regen ons na thuiskomst alweer te vinden.
Tot slot wat feitelijk gegevens:
· Totaal afgelegde afstand 5.795 km
· Totaal getankt 569,26 ltr. Brandstof
· Gemiddeld verbruik Renault Clio 1: 10,18 (normaal zonder caravan 1:20)
· Aantal campings onderweg 9 + camping Frean
Beste lezers wij hopen dat u onze reis een beetje hebt kunnen volgen en meebeleven en vooral dat u er ook van genoten heeft. Het schrijven voor ons betekent ook dat we nog bewuster alles (her)beleven.
Hartelijk groet en Adios (Houdoe) en wellicht tot volgend jaar
Ton en Ineke