Te Dik

We gaan lijnen want we vinden ons te dik. Lekker eten is lekker, maar dat doen we te vaak. Dus we moeten er wat aan gaan doen. Sol doet dat op haar manier en ik op de mijne. Goede voornemens hoef je niet op 1 januari te nemen, maar kun je ook nemen op 4 april nemen. Dus start ik vandaag gewoon zoals normaal en ga daarna 5 km lopen. Zonder Antares want die kan me als ik doorloop niet bijhouden en ik wil niet heel de tijd moeten wachten. Eerste stuk is vlak, dan de berg op en weer naar beneden. Het is 9 uur 33 en nul graden op het weerstation. Als ik terug ben is het 10 uur 25 en 1,2 graden. Nog steeds koud, maar daar heb ik minder last van.

Koffie. Daarna een rondje met Antares. Veel zin heeft ze niet. Als we terug zijn gaan we wat in de tuin rommelen. Zij gaat achter takken en stenen aan die ik gooi en ik doe telkens een kleine lading tuinafval in de kruiwagen en dump het in het bos in de houtwal. Ik ben de zitkuil aan het prepareren. Plan is dat daar niets meer in groeid. Ik heb een keer een zak zout gevonden, een grote klont. Het is grof zout wat ze gebruiken om het vlees te pekelen. In Nederland was er een buurman die zout strooide tegen onkruid tussen de stoeptegels. Lijkt mij dus dat ik een bestemming gevonden heb voor de zak die al een tijd in de weg staat. Ik sla de bonk aan stukken en hark het zout zo veel mogelijk gelijkmatig door de zitkuil. Daarna water ik het een beetje aan. Nu maar hopen dat het werkt, want dan kan er over een tijdje gronddoek in en een houten pallet vloer. Pallet vloer vraag je je misschien af. We hebben mooie vierkante vloer delen gezien in de bouwmarkt. Mooi en 36 euro per vierkante meter. Een pallet kost hier in de buurt 3 euro. Daar kan ik ook wat moois van maken, wat meer werk maar stukken goedkoper.

De twee koeien die op de akker staan geef ik regelmatig wat te drinken. Geen idee of ze echt dorst hebben, maar zo gauw als ik de slang pak om de bidet te vullen komen ze gelijk.

De buurvrouw komt met de koeien. Niet die twee die bij ons op stal staan maar de koeien waar ik de melk van heb. Gisteren stonden ze ook al bij ons. En aan de gekke bokkesprongen te zien die ze maken moet ons gras erg lekker zijn. Sol en ik staan te kijken naar die gekke beesten. Even later komt de buurvrouw een praatje maken. Ik vertel haar over de man die ik afgelopen zaterdag sprak over het weilandje waar een nieuw hekwerk gezet moet worden omdat hij op zijn stuk maïs wil zetten. Ik vertel de buurvrouw dat ik voorgesteld heb aan hem om ook op ons stuk maïs te zetten als hij dat wil, zo hoeven we minder hek te repareren. Ik vertel er ook bij dat dat alleen kan als zij het niet gaan gebruiken. …. ja het is van jullie en wat jullie er mee willen. Ja dat het van ons is weten we, maar gaan jullie het gebruiken? Ja maar als jullie dat niet willen en …………… Stop! Als jullie er koeien op zetten of gaan gebruiken voor gras voor in de winter, dan komt er geen maïs op. Klaar. En de buurvrouw gaat weg en wij gaan verder met ons ding.

Sol gaat aan de inbouwkast schilderen en ik ga in het gereedschapshok de boutjes en moertjes uitzoeken en de verschillende maten in emmertjes doen. Ziet het er weer netjes uit.

Dan gaat het alarm af, Antares blaft. Er komt dus iemand aan. De buurvrouw, waar is Sol? Die is inmiddel binnen dus ik zeg tegen de buurvrouw dat de maar mee naar binnen moet komen. Binnen begint ze, duidelijk gestrest. Tijdens de korte siësta hebben die met z’n tweeën zich weer van alles in het hoofd gehaald. Er zijn in Spanje wilde beren, en die lopen allemaal op de weg van de buren, want beren op de weg zien ze altijd, ook als ze er helemaal niet zijn. Ons maakt het geen zak uit of er op een stukje grond koeien, gras of maïs komt te staan. Waar het om gaat is dat het gebruikt wordt zodat het netjes blijft. Zo veel stress om niets. De mensen die er maïs op zouden willen zetten hebben maar 2 koeien, waarom zoveel maïs? Buurvrouw, dat interesseert ons niet. En of we dan maïs willen voor de kippen, want dat krijgen we dan wel van hun. Hoeft niet want daar gaat het niet om. Als we haar overtuigt hebben kan ze ook weer gewoon adem halen, en komt op een goed idee. Die mensen hebben een stukje bij Santa Mariña do Castro, als wij daar onze koeien op kunnen zetten is dat makkelijk voor ons en dan zetten zij maïs op dat van jullie wat wij dan niet gebruiken. Prima! Regel het maar. We horen het wel. 

Voor Antares is het allemaal best, die zal het een worst wezen.

Daar waar nu de kippen lopen groeit een struik. Volgens internet zou het ‘veelbloemige roos’ kunnen zijn. Er komen in ieder geval veel kleine roosje in, dus het zou wel eens kunnen kloppen. Het groeit als kool en ik denk dat het wel eens mooi zou kunnen zijn om ergens tegen aan te laten groeien. Ik knip wat stukken af om er stekjes van te maken. Geen verstand van zulk soort dingen, maar ik denk dat dit gaat werken.

Van onze aardappel oogst van afgelopen jaar is niet veel meer over, niet dat we er zoveel van gegeten hebben. Misschien wel omdat we niet genoeg van gegeten hebben. Het zijn planten. Toen de buurvrouw hier de eerste keer was vandaag hebben we gevraagd of het iets is voor de varkens. Ja daar kan ze wel wat mee. Sol en ik hebben het in zakken gedaan. Er staan nu 4 volle grote zakken aardappelen klaar voor varken. Dat had zo ie zo niet iets geweest wat wij ooit op hadden kunnen krijgen.