Onze Fout

Nog even terug naar de afgelopen blogpost en een reactie daarop. Reme, de persoon van wie wij alles kochten, reageerde door te vertellen dat er ergens iets moet zijn om (onder de grond) te schuilen. Ze weet echter niet precies meer waar dat was, al moet het in de directe omgeving van het huis zijn. Ik reageerde daar weer op dat ik alleen de vreemde groene deur ergens in een bos ken. Niet in ons bos overigens.

De opa van mijn baas is de 80 gepasseerd en kent de omgeving op zijn duimpje. Maar van een schuilkelder, bunker, grot of mijn weet hij niets. Maar het kan ook zijn dat we elkaar niet helemaal begrijpen.

Afgelopen zaterdag was het feest bij opa en oma thuis, het was een matanza, een slachting, al is er niets geslacht bij hen thuis. Het slachten van varkens, die vrij rondlopen, kastanjes en walnoten eten wordt gedaan door de slager, maar alles van het varken komt wel weer terug naar huis. Sol en ik waren dus gistermiddag en avond ook van de partij. Eten was heerlijk en in overvloed. De vader en moeder, dus niet opa en oma, van mijn baas hebben we bijna niet gezien. Die hebben zowat heel de dag staan koken voor een kleine 40 man.

Bij de feesten bij opa en oma thuis, is mijn plaats naast opa, dat wil opa graag. Hij heeft altijd een hoop te vertellen, al is dat altijd in het Gallisch. Als ik weet waar het over gaat, dan kan ik het een beetje volgen. Vaak gaat het over vroeger, koeien en varken en over stukken grond in de omgeving en hoe er vroeger veer geruild is om van alle kleine lapjes grond een grotere lap te kunnen maken. 

Vandaag bleek het ook nog feest te zijn geweest. Alleen hebben Sol en ik niet begrepen dat we door opa daar voor uitgenodigd waren. Dat is jammer, want vandaag waren er minder genodigden wat het specialer maakte als je ook mocht komen. Helaas, onze fout dat we het niet begrepen hebben.

Het Blog.

Misschien waren er lezers die afgelopen vrijdag, of zaterdagochtend klaar zaten om een blogpost te kunnen lezen. Helaas, ik had niets te vertellen. Omdat ik niet een blogpost uit mijn duim wil zuigen, moet ik dus wel iets hebben om over te schrijven. Om weer een hele blog over een paal van een afrastering te schrijven of een hele blogpost te wijden aan de manier waarop we knoflook en uien gepland hebben, zie ik niet zitten. Daarom dus de volgende mededeling; vanaf heden 1 blogpost per week tenzij ik een hoop te vertellen heb. Op welke dag de blogpost precies komt kan ik ook niet zeggen. Meld je aan voor de mail, of controleer regelmatig de website naargalicie.nl/blog om te weten of ik wat gepost heb.

Achteruitkijkspiegel

Jullie verhalen door Ton van den Wijngaart  VERHALEN

18 reacties

    • Hola,

      Ik ben er laat bij deze keer maar na het lezen gisteravond was er iets waarover we snel even telefonisch contact moesten hebben en daarna had ik “dringende” andere bezigheden en vanmorgen moest ik natuurlijk, zoals iedere maandagmorgen “werken” (= biljarten).
      Het verhaal over een schuilkelder bij jullie in de buurt is en blijft nog even spannend maar er zal ongetwijfeld een keer een vervolg op komen.
      Dat je bij Opa goed ligt is wel HEEL duidelijk en zie het naast hem zitten maar als waardering voor het werk wat je verricht.
      Jullie hebben volgens mij op de 25-ste vergeten een klein feestje te bouwen aangezien dat exact de dag was om in Frean aan te komen 3 jaar geleden.
      Jammer dat je terug gaat naar 1x per week ons verrassen met je blog. Was het lang iedere dag met ook nog wekelijks op Spanje Vandaag en via 2x per week nu naar 1x. Niet verder terug gaan hoor. Maar aan duimzuigblogs hebben we natuurlijk ook niets ook al voelt de lagere frequentie alsof er steeds meer afstand komt tussen Etten Leur en Frean aangezien we ook niet van de veelvuldig bellende figuren zijn.

      Houdoe

      • Haha Pa Ton , hartelijk dank voor het prachtige stuk over de “achteruitkijk-spiegel” ! Mooie diepgang op het laatst . Men zegt wel ;” Kijk niet achterom , dat is niet de weg die je moet gaan “! , maar idd als je ouder wordt , komen er steeds meer memory’s vanachter je , waar je toch van kunt genieten .
        Groet 👊👍🙋‍♀️🙋‍♂️👋

        • Hallo Antoinette en Ben,

          Bedankt voor jullie reactie.
          Achterom kijken heeft wel zeker zin maar niet om er in te blijven hangen maar om het heden te begrijpen moet je het verleden wel kennen.
          Super is het ook nog als je er wat van geleerd hebt om vooruit te kijken.

          Houdoe

      • Hoi Pa,

        Om verwaring te voorkomen; volgende keer niet twee dingen die niets met elkaar te maken hebben in een mail zetten.

        De schuilkelder oid, blijkt niet meer te bestaan. Reme schrijft nog een keer dat haar vader, Alberto, ale met de grond gelijk heeft gemaakt.

        Wat de 25ste betreft, we zijn wel een dag menu gaan eten in Castro. Maar verder hebben we er niet bij stil gestaan

    • Hallo Erik,

      Ik ga en blijf mijn best doen om er wat van te maken. Denk dat dat wel gaat lukken. Wat de deur betreft. Ik heb bij nog iemand navraag gedaan….. het blijft een geheim, maar ik ga er (ooit) achter komen.

  2. Nou Rob je hebt toch een speciaal plekje bij opa veroverd👍toch misschien eens met opa op pad gaan naar die groene deur in het bos , wie weet wat daar te vinden is , spannend !
    Heerlijk dat die mensen zo gastvrij zijn met altijd weer een heerlijk eten.
    Gelijk heb je ,we wachten op een spannend vervolg 😁
    Fijne week vanuit Denia , zaterdag j.l. Thuis 6.30 vertrokken en om 4.00 in Montpellier aangekomen , door al die blokkades in Frankrijk gelukkig gisteren geen problemen gehad,
    belangrijk is dat we veilig zijn aangekomen.
    José

    • Hallo José,

      Als opa en ik een keer tid hebben, en het weer laat het toe, dan gaan we ook eens een rondje lopen en luisteren wat opa te vertellen heeft over de omgeving.
      Prettige vakantie!

  3. Hoihoi , dank je wel weer voor een leuke BLOG . We kijken er steeds naar uit , jammer dat het minder frequent wordt maar ik denk idd wel spannender. We zijn door deze blog wel heeeel nieuwsgierig geworden wat er schuil gaat achter de “groene deur”! Misschien dat je er ooit nog een blog aan kunt wagen als je er zelf meer van weet .
    Wat een heerlijk gevoel geeft het ,of niet, dat je zo in de familie opgenomen wordt . Zo hebben wij dat met onze “huisbaas” (95) Hij woont met zijn vrouw op de 3e verd. En wij op de 1e . (Voelen ons totaal niet gecontroleerd) Zijn vrouw werd vorige week 92 en dat werd in een restaurant gevierd met verdere fam. Wij werden , als altijd , ook weer uitgenodig . Haha net als jullie moeten wij dan naast de hoofdpersoon zitten. Zooo fijn , vooral als je dan hoort hoe sommige mensen problemen hebben met hun huisbaas . Wij hebben een lot uit de loterij ! Veel succes met wat je doet !
    Groet . 🤣👊👍🙋‍♀️🙋‍♂️👋

    • Hallo Antoinette,

      Zo dra ik weet wat er achter de deur zit schrijf ik er over. Voor nu: Het is de ingang naar Atlantis of er is een buitenaardse basis of het is gewoon iets met water.

      Ik kan wel zeggen dat we ingebeurgerd zijn en bij de meeste toch wel in de smaak vallen. Dat is ook om wat we allemaal in en om het huis doen. Vinden ze leuk dat je voorkomt dat alles een bouval wordt.

  4. Ik hoop dat we dat gaan overleven Rob……….nou ja ik begrijp ook dat je graag echt iets te vertellen hebt…….wil je nog eens een stukje schrijven over de boerderij met met melk lokaal waar de tank staan enz…….vind het leuk te zien hoe deze dingen in spanje geregeld zijn. Word de melk om de dag opgehaald bv ……..

    • Hallo Aad,

      Er zijn voor een heleboel dingen speciale telefoon nummers, misschien open ik er een voor mensen die het blog missen. 0800-275 ‘ik mis mijn blog’ 😉
      Wat de melk installatie betreft, aan dat verhaal wordt al gewerk.

  5. Weer een gezellige eetpartij gehad en naast opa zitten is dan toch iets speciaals. Net als de andere bloglezers ben ik ook zeer benieuwd wat er achter die groene deur zit. En we begrijpen het wel dat je beter een blog per week kan schrijven dan heb je ook wat te vertellen. Al vind ik dat iedere blog lekker weg leest hoe groot of klein hij ook is. Maar blijf uitkijken naar de volgende blog hoor op welke tijd of dag hij ook mag komen. Een fijne week voor iedereen en tot later zeg ik dan.

    • Hallo Mieke,

      Het voelt ook wel een beetje speciaal hoor dat hij wil dat ik naast hem kom zitten. Ik blijf mijn best doen om er telkens weer een leuk verhaaltje van te maken. Zo dra we weer echt met iets aan de gang gaan, en er meer te vertellen is ga ik weer meer posten.

  6. Wel een blog om naar uit te kijken Rob, heerlijk om zó bij opa en oma uitgenodigd te worden en naast hen te mogen zitten! Al dat heerlijke eten! Die groene deur intrigeert inderdaad. We zijn benieuwd. Zo midden in het weiland, gek toch? Misschien vinden jullie ook wel een kistje wat al bijna 100 jaar ‘verstopt’ was, met boeiende informatie (tijdscapsule!).
    Vind wel nu je minder gaat schrijven, dan ben je als lezer nieuwsgierig wie nog meer gereageerd heeft op je blog en of jij ook je reactie hebt gegeven! Op naar jullie 4e jaar! Op naar het voorjaar! Groetjes Otto & Joke 👋🍽🤗

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *