Halve Rustdag

Gister heb ik heel de dag gewerkt. Eigenlijk was gisteren mijn hele rustdag, maar omdat ik 2 april niet gewerkt heb, haal ik zo de uren in. Zo heb ik het 31 maart ook gedaan, ochtend gewerkt om de ochtend van 1 april goed te maken. Morgenmiddag hoef ik niet te komen werken van Pablo, ik heb genoeg extra uren gewerkt. 

Als ik vandaag op mijn werk aankom en in de computer van de robot kijk, zijn er ruim 40 koeien niet naar de robot geweest. Ik zie ook een vuil filter liggen. Dan moeten er dus problemen geweest zijn. Normaal moet ik een stuk of 10 tot 12 koeien verzamelen omdat die al een tijd niet naar de robot geweest zijn. Het stuk stal wat ik af kan sluiten als ik de koeien die te lang niet gemolken zijn heb verzameld is veel te klein om alle koeien in te zetten. Als er dan een gek doet gebeuren er ongelukken. Ik verzamel er gewoon 12, net als normaal. 

Als ik al even aan het schoonmaken ben, komt opa aan. Die staat in het begin van de last wat tegen mij te vertellen, maar dat hoor ik niet goed dus ik loop naar hem toe. Hij wil weten waarom de robot weer een hele tijd heeft gebeld. Geen idee, maar ik leg uit wat ik denk dat het geweest is. Ik vertel ook dat er meer dan 40 koeien achterlopen. Puh… dat haal je nooit meer in, zegt hij. Opa bevestigt mijn gedachten. Hij gaat weer een rol gras met de tractor wegbrengen en wil weten of de koeien in de andere stal vast staan. Nee, kan niet, de schraap machine staat aan. Ik zal het poortje van het tunneltje wel even dicht gaan doen. 

Als ik met bijna alles klaar ben en voor een tweede keer koeien heb verzameld, komt opa weer aan, hij is ook klaar. Hij vraagt hoe het gaat. Tja, het schiet niet op en ik weet ook niet wat ik nu met koe 101 moet doen. Ik vraag aan hem of hij weet of Pablo nog deze kant op komt als hij klaar is bij de kippenboerderij. Pablo is ergens anders vertelt opa, maar bel hem maar even. Maar er wordt niet opgenomen. Ik stuur Pablo een whatsapp bericht met het verhaal dat er nog steeds ruim 40 koeien achterlopen, de lijst blijft groeien natuurlijk, en ik wil weten wat te doen met koe 101. Ondertussen maak ik met opa de kliko leeg in de container. Ik vertel opa dat als ik niets hoor, ik ook niet doe met koe 101. En dat ik nu de 4 koeien die meer dan 20 uur achterlopen, handmatig door de robot ga loodsen. Ik doe dan overigens niets met de hand, ik zorg er alleen voor dat de koeien die ik persé door de robot wil er ook echt door gaan en er geen koeien voorkruipen. Die voorkruipende koeien houd ik dan afstand. Als de 4 door de robot zijn en mijn middag om te rusten als 25 minuten bezig is, zeg ik tegen opa dat het zo wel genoeg is en dat ik naar huis ga. Opa doet dat overigens ook gelijk.

Het is mooi weer en als ik weer fris en netjes ben en we gegeten hebben gaan we een rondje rijden. Hondjes achterin en we kijken wel waar we terechtkomen. We zien op een gegeven moment een bordje staan met daarop Pazo en de naam van de pazo, pazo betekent zoiets als paleis. We volgen het bordje, en komen langs een Pazo en zeggen tegelijk ‘dat is zonde’ Een pazo, betekend dan wel zoiets als paleis, maar het lijkt in niets op een paleis waar we Willen-Alexander en Maxima aan kunnen treffen. Het lijkt ons meer een soort grote en heel voorname boerderij. Wat we zien vinden we schitterend, en vinden het zonden dat het helemaal in verval is. 

We rijden verder en zien weer een bordje pazo. We gaan rechtsaf richting de pazo, maar soms is de bewegwijzering hier niet al te best, want een volgend bordje komen we nergens meer tegen. We komen wel bij een oud bruggetje uit, er staat een er staat een zelfgemaakt bordje dat de bar nog 400 meter lopen is. We zetten de auto weg want we hebben niet het idee dat het de bedoeling is dat er met auto’s over het bruggetje gereden wordt. 

Met Antares en Foskie aan de lijn gaan we aan de wandel. Het is muisstil, dat wil zeggen, we horen niets onnatuurlijks, alleen het riviertje horen we kabbelen en we horen vogels, verder helemaal niets. Een bar komen we echter in het dorpje niet tegen. We lopen terug naar de auto als een hond begint te blaffen. Er gaat een deur open en iemand kijkt even naar buiten wat er gaande is. In het dropje ook veel wat op instorten staat. Zonde!

We lopen het bruggetje weer op als we een auto aan horen komen. Die blijft keurig achter ons tot we het bruggetje over zijn. Nou, als die auto er over kan, dan kunnen wij het ook. Zo rijden we even later over het bruggetje weer mooie weggetjes tot we ergens waar meer leven is wel een bar aan treffen. Daar drinken we wat en gaan daarna naar huis.

Onderweg belt Pablo, Sol neemt op en vraagt wat er is. Hij wil weten of ik het filter vervangen heb en hoe het er uit zag. Natuurlijk heb ik het filter vervangen en het was vuil, net als anders. Via Sol laat hij weten dat we het filter voortaan 2 maal daags moeten vervangen. Even later belt hij nog een keer en Sol neemt weer op. Of ik morgen kom werken?  Ja, zegt Sol, alleen in de ochtend want jij hebt hem in de middag vrij gegeven. Ik zeg even later tegen Sol dat ik denk dat hij niet meer weet dat hij gezegd heeft dat ik zondagmiddag niet hoef te komen. We zien morgen wel… hahaha