Er Is Iets Niet Goed

We moeten vroeg naar Ourense, maar dat is geen reden om om half 5 wakker te worden. Maar ik kan niet meer slapen en ga maar uit bed, doe mijn ochtend ritueel en kijk TV. We moeten weer naar het ziekenhuis, nu een afspraak met de anesthesist. Ik word geroepen en op de deur hangt een papier dat er maar één persoon binnen mag. Sol wil blijven zitten maar ik vraag toch maar mee te komen. Ik kan me goed redden met mijn Spaans, maar hier is het misschien toch beter een tolk bij te hebben. Geen probleem voor de vrouw in het kamertje. Allerlei vragen, ze bekijkt de papieren van de bloeduitslag, er is iets niet goed. Er is een getal wat hoger is dan de norm, geen idee wat. Vreemd, zegt ze, je nieren zijn wel tip top en met je hart is ook niets mis. Als er iets mis is met een van die twee dan kan dat een afwijkende waarde geven. Ze besluit dat alles op de dag van de operatie nog een keer getest gaat worden, misschien is er wat mis gegaan bij het testen. We zijn klaar en gaan nog even ergens koffie drinken.

Gisteravond nog een telefoontje gehad van de man van de garage. De Dacia is klaar op de kogel van de trekhaak na. Kom hem morgenmiddag maar omruilen, hopelijk is dan de kogel van de trekhaak ook gemonteerd. Als we terugrijden na het ziekenhuisbezoek komen we langs de garage. Hummmm, staat met de neus naar straat geparkeerd. Kan niets zien dus. Dan blijft het dus een verrassing tot ik hem op ga halen. (Antoinette, nu heb je gelijk een antwoord op je vraag 😉 )

Orion heeft door dat hij zijn langste tijd bij ons gehad heeft en dat hij terug gaat naar het asiel. Daarom is hij de laatste dagen begonnen met een charme offensief. Hij maakt het ons moeilijk…. weten we het zeker? Ook de jassen kunnen gewoon aan de kapstok blijven hangen als we thuis zijn, normaal trok hij die er gewoon vanaf. Maar vandaag is het weer duidelijk waarom we afscheid gaan nemen. Van de doos die ik op de grond gezet heb voor hem om te slopen is niets meer heel. Maar ook het stopcontact in de muur is gesloopt! Van dat beetje twijfel is dus niets meer over. Nog een weekend, zegt Sol en we besluiten ook maar niets op te ruimen. Doen we dinsdag als hij hier niet meer woont.

De Fiat Punto mag dus terug naar de garage. Maar, brandstof is duur en de tank was leeg toen ik hem ging halen en zit nu nog half vol. Dat is dus zonde als dat er in blijft zitten. Dat ga ik er dus voor het inleveren nog even uitzuigen. Een tuinslang krijg ik maar 10 centimeter via de tankdop naar binnen. Maar geen probleem, ik zoek wat anders. En ik vind dunnere slang. Die gaat er wel in. Even zuigen en ik proef de overheerlijke Euro 95. Maar op het moment dat ik de slang in de jerrycan doe loopt de brandstof niet door. Als ik genoeg benzine binnen heb geproefd vind ik het via deze weg welletjes. Ik kijk onder de auto waar de tank zit, die zit onder de achterbank. Als ik daar de zitting van weg klap en wat isolatiemat weg haal kom ik via het weghalen van een deksel bij de benzinepomp. Nu moet ik voorzichtig doen, want als ik iets sloop kom ik niet meer in Ourense met dit oud barrel. De pomp krijg ik niet los van de tank. De slang krijg ik wel los, maar nu is de slang die ik gebruikt heb weer te groot voor de aansluiting op de pomp. Ik probeer nog wat, maar moet mijn verlies nemen. Deze missie is mislukt. 

Dan is het tijd om naar de garage te gaan. Vlak bij de Dacia parkeer ik het groene mormel. Voor ik de garage binnen ga kijk ik eerst even onder de auto, dat wat in het zicht zit ziet er perfect uit, en ook aan de onderkant is alles weer netjes. In de garage moet ik even tekenen en de man vraagt waar ik de Fiat Punto heb gezet. Daar, wijs ik heb. Maar zet deze auto bij het vuil, zeg ik in het spaans omdat ik niet weet hoe je autosloperij zegt in het Spaans. Hij kijkt me verbaast aan en vraagt wat er mis is met de Italiaanse auto die banden heeft met het sportwagenmerk Ferrari waarvan een grote foto van in de werkplaats hangt. Hij rijd alleen nogmaal als je hoog in toeren rijdt, de koplampen schijnen alle kanten uit behalve de goede en ik noem nog wat dingen op. De vorige gebruiker heeft niets gezegd, niemand. Jij bent de eerste die verteld dat er dingen mis zijn. Hij klinkt bijna verdrietig en zegt dat hij dan eens goed nagekeken moet worden. Gelukkig kan ik na het bekijken van de herstelde schade en het ondertekenen van een papier naar huis in onze DACIA!

Van de installateur van de zonnepanelen krijg ik een email. Er staat in dat het hem erg spijt, maar er is iets niet goed. Alles moet exact volgens het plaatje zoals hij stuurde. Nou dat wil er bij mij niet in! dat zou betekenen dat alle huizen in Spanje een installatie hebben volgens dat plaatje. Maar ik denk dat ik het snap. Toen hij de zonnepaneel installatie opleverde en ik er de dag daarna achter kwam dat er zekeringen in zaten met zilverpapier er om heb ik dat gelijk aan de grootste klok gehangen. Levens gevaarlijk! Het bedrijf waar we de installatie kochten wilde gelijk alle foto’s daarvan hebben. Even later stond die dag een leidinggevende op de stoep om het in orde te maken, hij wist er van. Nou wij niet! Had het gewoon verteld, dan hadden we de installatie gewoon nog niet aangezet. Ik denk dus dat hij nu moeilijk wil doen. Best, maar we zoeken van het weekend uit wanneer hij voor het eerst gezegd heeft dat een certificaat geen probleem is en dat hij dat wel zou regelen. Toen hing die groepenkast er namelijk ook al.