De Wijnfeesten In Chantada

De wijnfeesten, of beter gezegd ‘Feira do Viño’. Zoals wij laatst van de slager in Chantada begrepen zijn die feesten de afgelopen tijd niet door kunnen gaan vanwege Covid. Nu dus voor het eerst weer wel. Mooi dat mijn ouders er zijn, want dan kunnen we met z’n vieren de cultuur snuiven en meemaken hoe zo’n feest er uit ziet. Van kennissen in Chantada hebben we doorgekregen wat de programmering is de Feira do Viño, die gisteravond van start is gegaan. Vandaag om 11 uur is de opening. Om iets voor 11 uur zijn wij van de partij. We lopen de eerste grote tent in waar sieraden tentjes staan en waar Sol en mijn moeder gelijk aan het kopen slaan. Ik zeg nog tegen Sol dat ze misschien beter eerst overal kan kijken. Maar, nee en even later laat ze weten dat we ergens moeten pinnen. Gelukkig heb ik ook nog contant geld bij en kan er nog even door gekocht worden 😉

Via de sieraden komen we bij de biologische producten voor huid en haar en de inwendige mens. Jam van bloemblaadjes van rozen? Nog nooit gezien, laten we maar een potje jam kopen. Misschien is het wel lekker. We lopen door en komen bij een standje waar een vrouw verschillende soorten kazen verkoop. We proeven allen en kopen de kaas die we lekker vinden. De kaas ziet er uit als hele dikke yoghurt, misschien kunnen we dat zelf ook wel maken. We gaan het in ieder geval een keer proberen. 

Als we doorlopen komen we in de volgende tent. Stel je een overdekte Kerstmarkt voor maar dan niet met Kerstkraampjes maar met kraampjes in de vorm van wijnvaten. Het is nog niet druk en de opening van 11 uur hebben wij gemist of is niet om 11 uur. Het is nog niet echt druk. In de tent verzamelen zich muzikanten en die beginnen vast muziek te maken, maar het is duidelijk dat dit niet de opening is. We lopen verder want ook de kraampjes blijken nog deel in aanbouw als het om de inrichting gaat van de verschillende wijnhuizen. 

In de straat waar het altijd markt is, staan nu ook wat kraampjes. Maar ook die worden nog opgetuigd. Tijdens de normale markt op de 5 en 21 van de maand zijn het veel van dezelfde standjes waar Zigeuners en Portugezen hun waar aan de man proberen te brengen. Deze keer zijn het Peruanen, duidelijk te herkennen aan de toch wel mooiere kleding dan dat van de Zigeuners. De Zigeuners, de vrouwen, hebben het erg druk met het bedelen en verkopen van aanstekers. 

We gaan ergens koffie drinken en na de koffie lopen we verder en komen bij een standje waar een vrouw schaaltjes heeft staan en voor haar een houten keukenblok waar ze druk bezig is met aardbeien, knoflook, gember en kaas. Ik vraag me af wat ze klaar gaat maken, want de combinatie lijkt mij niet te eten. Maar het blijkt te gaan om de schaaltjes. Daar zitten ribbeltjes in en daarmee is zo’n schaaltje als rasp te gebruiken. Daar willen we een kleine en grote. Mijn moeder trouwens ook. Alles met de hand gemaakt en beschilderd. 

We lopen terug naar de tent met de wijn al rijkelijk vloeit. We hebben geen idee hoe het werkt. We vragen bij een van de ‘wijnvaten’ hoe het werk. We kunnen een fles kopen of aan het begin een glas wat je dan iedere keer vol kunt laten schenken. Gratis? Nee, wijn is 2,50. We kopen een glas en laten het vullen en gaan ergens zitten waar Sol ‘pulpo’ (inktvis) kan eten. Iets wat aan mij en mijn ouders niet besteeds is. Maar man van de bediening wil dol graag dat mijn moeder ook even een stukje probeert. Even later komt hij terug  met een bordje met een stukje inktvis met alleen een beetje zout er op. Maar helaas, mijn moeder vindt het niet lekker. 

Als we van het terras weg lopen is de muziek gestart. De muzikanten zijn compleet en spelen er op los. Vroeger altijd gedacht dat doedelzakmuziek iets was uit Schotland, maar dat blijkt niet te kloppen, weet ik al enige tijd. Het heeft zijn oorsprong van de Kelten. Als we genoeg gezien en gedronken hebben lopen we via de tent waardoor als eerste kwamen terug naar de auto. Nu naar huis.