De Bosmaaier

Deze morgen kijk ik nog even voor de laatste keer op de website van Husqvarna voor een bosmaaier. De 543RS wil ik, net een half PK meer dan een model wat er net onder zit. De dichtstbijzijnde zaak waar ze Husqvarna verkopen is in Chantada. Maar daar is het binnen altijd zo’n grote zooi, dat ik daar liever geen duur ding koop. De volgende is in Carballiño. Ik bel de winkel en vraag of het model voorradig is. Jazeker, zegt de vrouw aan de telefoon, en daarna noemt ze alles op wat er in de winkel staat. Nou, mooi, kom ik er zo aan. Of ik weet waar het is? Ja, aan de rotonde in Carballiño. Ik loop nog een rondje met Antares en vertrek.

Onderweg naar Carballiño komen we altijd voorbij een leegstaand huis. Nu ik alleen onderweg ben stop ik er even en ga een kijkje nemen of het echt leeg is. Nou hier woont al een tijdje niemand meer. Mooi, dan kan ik daar een keer gaan fotograferen. Ik ga weer verder en parkeer even later bij de winkel. De vrouw die ik aan de telefoon had, staat in de winkel en doet erg hectisch. Wat ik kom doen? Een bosmaaier kopen, ik heb net gebeld. O, ja… even wachten, kan dat? Ja hoor. En ze vliegt door de winkel en de werkplaats om vervolgens nog een keer te zeggen dat ik even moet wachten en of dat geen probleem is. Nee, ik kijk even rond. Geen punt. 

Dan is ze klaar met waar ze mee bezig was en gaat ze nu in de weer met haar mondkapje. Ik heb er geen op, maar heb er wel een bij. Zij doet het op, dan weer af want het is warm en zet het weer op. Zal ik die van mij op zetten? Nee, dat hoeft van haar niet en ik krijg een verhaal over wat ze mankeert, maar ik kan het niet volgen. Zo als ze in de winkel doet, praat ze ook. En het mondkapje gaat toch af. Ze pakt de bosmaaier en zegt dat de prijs met internet niet klopt. Hij is nog 25 euro goedkoper, zegt ze. Maar voor ik iets kan zeggen zegt ze dat ze een man die nu binnenkomt even moet helpen want die was eerder en die heeft haast.

Ik loop weer door de winkel en zie nog wat staan wat ik wil hebben. Vorig jaar namelijk liep ik telkens de leuren met een slang van 50 meter op de akker. Ik wil er dus een haspel voor hebben. Bij de diverse bouwmarkten zijn ze te koop en staat er Gardena op en dat maakt een plastic ding duur. Hier staat een mooie metalen, zwart met rood. Even later rijd ik met een haspel en een nieuwe bosmaaier terug naar huis.

Thuis kan ik niet anders als gelijk aan de gang gaan met de nieuwe aanwinst. Daar waar ik gister gebleven was met de oude ga ik nu verder met de nieuwe. Over de dode mag je geen kwaad spreken, maar deze nieuwe bosmaaier is toch wel een stukje stiller dan de oude. Het maaien op zich is natuurlijk gewoon hetzelfde, de een maait niet beter dan de ander, het ligt er maar net aan wat voor maaimes je er op zet. Een uurtje later is alles gedaan wat ik vandaag wilde doen. 

Dan moet ik de slang van 50 meter nog aan de haspel aansluiten en oprollen. Dat is een karweitje van niks natuurlijk. Als vanzelfsprekend moet de haspel ook aangesloten worden met een slang. Nu dus geen gedoe meer met een slang waar we lussen intrekken als we water aan het geven zijn. Nu zetten we de haspel voor de rij waar we water willen geven en lopen al watergevend met de slang in de hand door de rij, om hem vervolgens weer netjes op de rollen. Moet nog wel even een ketting halen om geheel aan de ketting te leggen. 

De belastingdienst heb ik vandaag ook nog even aan de telefoon gehad over het M-formulier en het te conserveren vermogen. De dame die ik aan de telefoon kreeg heeft het duidelijk uitgelegd en nu snap ik het. Het is het totaal opgebouwde vermogen van een pensioenpot. Dat wist ik al. De belastingdienst wil dat bedrag, of die bedragen weten. Mijn vraag was of ik er dan belasting op moest gaan betalen. Nee! Alleen als je besluit voor je pensioengerechtigde leeftijd gebruik te gaan maken van je pensioen. Pas dan moet je betalen en veel! 72 procent. Voor nu dus helemaal niets aan de hand. Ze adviseerde me overigens wel nu geen bedragen in te vullen. Je krijgt dan automatisch een brief van een inspecteur die er naar gaat vragen. Pas dan geef je alles. Reden daarvoor is dat het wel eens zo kan zijn dat je alles veel te laat ontvangt van pensioenverzekeraars. 

Sol wordt gebeld door Sonja van de bank. Haar collega, was blijkbaar geschrokken gisten, want Sonja zij tegen Sol dat haar collega gezegd had dat ik heel boos was. Nou mooi, dan heeft ze alles dus goed begrepen wat ik zij. Sonja denk de oplossing te hebben. Blijkbaar heeft ze het opzeggen van de oude verzekering per post gedaan. Raar, maar het zal wel. Bewijs heeft ze daar niet van. Maar ze heeft een nieuwe brief gemaakt, die wij morgen moeten komen tekenen en dan zou het goed moeten komen. Voor mij is het pas goed als de oude verzekering laat weten dat we niet meer verzekerd zijn.