Na mijn nachtelijke avonturen met de telescoop, iets later opgestaan dan gepland. Maar om 9 uur was ik aan de gang. Daar waar ik gister gebleven was ben ik verder gegaan. Zagen, meten, weer zagen, verkeert gemeten en dus tekort. Uiteindelijk staat er boven de muur op de balk een frame tot de nok. Daarna op de balken boven het plafond van de keuken een werkvloertje gemaakt van een paar balken zodat ik boven de keuken kon werken om de isolatie aan te gaan brengen. Moeilijk en onhandig, niets is recht, behalve mijn frame natuurlijk. Moet op de meest onhandige plaatsen op mijn rug liggen werken. Resultaat, alles doet zeer maar wandje is klaar!
Onder tussen kom ik ook een keer de buurvrouw tegen. Die is met de twee kalfjes bezig die in de stal onder ons huis staan. Druk druk druk, maar ik er uit op. Haar zieke moeder die verzorging nodig heeft heeft ze er thuis bij naast de koeien. Hierdoor krijgen de koeien die bij ons staan minder aandacht. Natuurlijk worden ze gewoon verzorgt, maar zouden ze vaker naar buiten moeten kunnen. We hebben al verschillende keren aan geboden dat wij ze wel ik een wei kunnen zetten. Volgens haar is het te moeilijk. Tja, die koeien zijn net als een paard waar je op vakantie een rit je op gaat maken, je stuurt het paard naar rechts, maar het paard weet dat ie links moet. Zo is dat met die koeien ook. Ze weten de weg beten naar de wei dan wij bij wijze van spreken. Wel zeg ik nu tegen de buurvrouw dat ik iets ga maken dat de deur van de stal open kan blijven en de twee jonge dames binnen blijven. A) dan hebben ze ook eens daglicht, B) het kan een beetje luchten. Nou dat is volgens haar wel een goed idee. Pallet voor de opening, blokkeren en klaar.
