De Laatste Puntje Op De i

Vandaag slapen we eerste een beetje uit, maar Foskie vindt het om half 8 welletjes je weest. Antares moet op het getrippel van Foskie reageren met als gevolg dat we allemaal wakker zijn. Ik sta op en Sol blijft nog even liggen. Als ik klaar ben met TV kijken ga ik verder met het M-formulier, dat had ik me voorgenomen omdat vandaag af te werken. Ik log in op mijn belastingdienst en en ga aan de slag. Als ik een pagina klaar heb en ik op ‘volgende’ druk krijg ik een melding dat er iets niet goed gegaan is, internet is uitgevallen. Het M-formulier moet dus nog maar even wachten. Ik ga de akker op, beetje schoffelen tussen de aardappelen. De aardappelen doen het, als je het mij vraagt, dit jaar veel beter dan afgelopen jaar. De meeste planten staan fief boven de grond. Ook de maïs komt al enkele centimeters boven de grond uit. Eigenlijk doet alles het op dit moment goed. De aardbeien zijn misschien een beetje teleurstellend, maar dat komt vast goed. 

Als ik klaar ben met schoffelen en verder wil met het M-formulier, blijk internet nog steeds niet in de lucht te zijn. Dan ga ik de laatste puntje op de i zetten voordat mijn ouders vandaag aan komen. Met die puntjes voor op de i is Sol al een tijdje bezig. Ik stofzuig er op los en daarna zwabber ik overal met de zwabber langs en een tijdje later is alles spik en span. Alleen de keuken moet nog gedaan worden, maar dat moet nog even wachten. Sol is bezig met een citroentaart. Pas als die klaar is kan ik stofzuigen en moppen.

Net voor sluitingstijd gaan we nog snel even naar de supermarkt in A Barrela voor de allerlaatste inkopen. Ik ruim buiten het laatste beetje op als ik een berichtje krijg van mijn ouders dat ze nog 35km te gaan hebben. Mooi, dan zijn wij met alles net op tijd klaar. Als wij even later de honden aan het uitlaten zijn arriveren mijn ouder na wat omwegen in Frankrijk. Fijn om elkaar weer te zien na een jaar! Geen idee waarom, maar eerst staan we op straat te praten. Niet zo handig. Mijn vader parkeert daarom even later de caravan toch maar op het campingveldje onder de kastanjeboom voor de schaduw. 

Als de caravan staat is het tijd voor koffie in de zitkuil. Mijn moeder vind dan ook dat het tijd is voor de cadeautjes. Jan en Roos bedankt voor de cadeautjes en Cees en Clemie bedankt voor de fles wijn en pa en ma natuurlijk bedankt voor de cadeautjes. Hartstikke leuk!

Dan is het daarna tijd om de vorderingen in huis aan mijn ouders te laten zien. Ik dacht dat ze de slaapkamer al gezien hadden. Maar die hadden zij ook nog niet af gezien, evenals de eetkamer die ze helemaal nog niet gezien hadden. 

Vandaag even een iets kortere blog post dan normaal. We gaan zo eten.