Rustig Aan Vandaag

Vandaag niet veel op de planning staan, dus ik doe het rustig aan vandaag. Is ook beter voor bepaalde lichaamsdelen. We zijn wel erg vroeg wakker. Ik ga TV kijken en Sol gaat zitten lezen. Als ik genoeg TV gezien heb en Antares wel zin heeft om een rondje te gaan lopen gaan we dat als vanzelfsprekend doen. 

Daarna haal ik de buitentafel uit elkaar. Hij kan in de verf gezet worden. Ik moet overigens wel even melden dat ik de tafel na voorbeeld van Jack gemaakt heb. Die stuurde een paar mooie foto’s. Moet wel zeggen dat onze tafel er minder strak uitziet dan die van hem. Het tafelblad had ik gisteravond nog in een laag verf gezet. Dat wil ik namelijk 2 keer in de verf zetten. Als de tafel weer in onderdelen voor mij ligt ga ik de poten schilderen en daarna de onderkant van het tafelblad. Met het zonnetje is alles snel droog en kan ik de andere kant van de poten ook gelijk schilderen. Ik zet als alles goed droog is een paar uur later de tafel weer in elkaar. Verf om het blad aan de bovenkant nog een keer in de verf te zetten heb ik niet. Iets voor de komende dagen dus.

Dan wil ik mijn kunstwerk waarvan ik gisteren de voet en de bovenstuk in elkaar heb gezet uit de stelling halen waar ik het aan vast gemaakt had om de kit goed te laten drogen. De paal en de voet zitten wat de kit betreft perfect aan elkaar vast. Maar op het moment dat alles voorzichtig oppakt breekt een van de dakpannen los van de cement en ook de cement breekt op het dikste punt van elkaar. Soms zit het mee en soms zit het tegen, zullen we maar zeggen. Ik verzin wel wat anders.

Als ik met de tafel bezig ben, komt Sol vragen of ik even op een weitje wil kijken. Het weitje van ons, waar ik een paar weekenden terug met buurman Xavier een afscheiding heb gezet. Er loopt daar één koe. Maar van wie en of ik dat dus even uit wil zoeken. Het blijkt Charlotte te zijn, maar ik zie nog een koe, dat is Klara. Ik bel Sol dat ze de buurvrouw maar moet bellen omdat ik 2 uitgebroken koeien ook niet terug krijg naar een wei waar ze blijkbaar niet willen staan. Ik loop verder naar de wei en sluit deze af. Kunnen ze nu in ieder geval nergens meer naar toe. Even later is de buurman er. Tja… zegt hij. Laat hier maar staan. Mij best. Regelmatig hebben Sol en ik even gekeken of ze niet weer aan de wandel gingen. Maar nee. Deze wei is blijkbaar leuk. Ik moet ook zeggen dat Charlotte heel de dag heeft staan loeien en nu ze, op eigen initiatief, in deze wei zijn gaan staan hebben we haar niet meer gehoord.

Dan denk ik nu te weten wat het ‘te conserveren inkomen’ is. Van het Zoetwaren pensioen heb ik al een mail met daarin een bedragen. Er staat een groot totaalbedrag, en een kolom ‘waarde’ staan twee bedragen. Als ik het totaalbedrag deel door de (bij elkaar opgetelde) bedragen in de kolom ‘waarde’ dan kom ik aan het getal 15,75. Tel ik daar de pensioenleeftijd 68 bij op, dan kom ik aan 83,75 jaar. De levensverwachting voor een man uit 1970 is tussen de 79 en de 83, afhankelijk van de website die je bezoekt. Ik weet nu dus wanneer de Nederlandse overheid het liefst heeft wanneer ik de pijp uit ga. We wonen gelukkig in Galicië, daar is de levensverwachting veel hoger, ook voor Nederlanders die er wonen. Volgens het plaatje hieronder heb ik nog 30,1 jaar te leven. Mijn plan was daar ver overheen te gaan en dat alles in goede gezondheid! Het te conserveren inkomen is dus het bedrag wat er voor mij klaarstaat tot mijn 81,8 jaar.

Wil je het zelf berekenen? Kijk dan hier https://www.berekenhet.nl/pensioen/resterende-levensverwachting.html#calctop

Dan ben ik ook nog bezig geweest voor de rand van de inbouwkast. De latten die er omheen moeten komen zijn gezaagd en geschuurd. Morgen maak ik de kast leeg zodat ik zonder iets stuk te maken aan de kast kan werken.