Na De PCR Test

Vandaag vertrekken we rond 10 uur naar Ourense. Om 11 uur heb ik een PCR test en dan morgen dus de operatie. De kippen hebben genoeg eten en water en voor Onix staat er ook voldoende eten klaar, we kunnen dus met een gerust hart vertrekken.

In Ourense parkeer ik de auto en loop naar de locatie van het ziekenhuis waar alle testen gedaan worden, ik meld me voor de test en mag wachten tot ik geroepen wordt. Een jongedame doet heel erg haar best Robby van den Wijngaart uit te spreken, ik wil Rob genoemd worden maar dat is iets wat bijna niemand uit kan spreken en Robby staat op alle papieren. Als zij aan het struikelen is over mijn naam, sta ik op en laat weten dat ik het ben. Ze gaat vertellen wat de bedoeling is. Ik weet wat er gaat gebeuren vertel ik haar, dit is de derde of vierde PCR test. 

Even later sta ik weer buiten en loop naar de auto waar Sol en Antares in zitten te wachten. Als ik voorstel op de hoek koffie te gaan drinken gaat mijn telefoon. Hallo, met het ziekenhuis ……………………morgen gaat de operatie niet door………………  QUE!? We gaan koffie drinken zoals het plan was en Sol zegt dat ik beter alleen kan gaan om eens verhaal te gaan halen in het ziekenhuis. Laten we zeggen dat een groot deel van het personeel begrijpt dat ik niet blij ben! Wie gaat ons hotel betalen? De dames krijgen het steeds warmer. Moeten we weer naar de verzekering om papieren met een nieuwe datum te gaan regelen,net als vorige week? Nee, nee dat regelen wij wel, je hoeft niet meer naar de verzekering. En wat is er met die chirurg gaande? En daar krijg ik telkens als ik het op een andere manier vraag geen antwoord op. Vast een Oligarch die zijn spullen aan het veiligstellen is, vorige week wordt de afspraak ineens verzet en nu is er ‘iets’ met de chirurg.

Goed, iedereen die me dus sterkte wenst met de operatie en het herstel mag dat nog een keer doen. In ieder geval heel erg bedankt voor nu. 

Onder de reservering van het appartement kunnen we nu niet meer uit en we gaan er dan maar het beste van maken in Ourense. We mogen onze spullen al afgeven in het appartement en gaan dan de oude stad in. Het appartement is aan de rand van het oude centrum.

Daar gaan we wat rond dwalen en ergens op een terras zitten om wat te drinken. Er zijn veel duiven en die gooien op een gegeven moment ook lege glazen van een tafeltje. Er komt een vrouw aanlopen met zo’n boodschappenkarretje. Ze ziet er niet uit als een zwerver. Uit haar karretje pakt ze een stok en gaat wild zwaaiend met de stok de duiven wegjagen. Ik zeg tegen Sol dat ze maar uit moet kijken met dat gezwaai als ze richting ons komt lopen. Dan ziet ze Antares, en ik probeer geen aandacht te geven en Sol eigenlijk ook niet maar ze is erg volhardend. Ze praat normaal en verteld dat ze eigenlijk hier rondloopt om met muziek op een apparaat mee te zingen. Maar er zijn te weinig mensen in de stad.

Ze is eigenlijk niet ongezellig en vraagt of ze een koffie kan krijgen. Vooruit dan maar en ze komt er bij zitten. We weten alles, ze komt uit Asturias, heeft een Portugese man, maar die is altijd op karwei, ze wonen bij Vigo in de buurt maar nu is zij hier.  We rekenen af en gaan. Ergens in een smal straatje gaan we op het terras bij een restaurant zitten. Nu willen we wat eten. Als we even later aan het eten zijn komt ze weer aanlopen. Shit, niet weer. Maar ze pakt uit haar karretje haar boombox met microfoon, zo’n ding wat een kind van een jaar of 8 ook heeft en begint te zingen. Een tafeltje naast ons slaan het laatste slokje wijn achterover en zijn weg. Aan een ander tafeltje geeft iemand haar geld een een glas rode wijn. Ze stopt gelijk met zingen. Ze praat met een hoop mensen die ze tegenkomt. Volgens mij allemaal bekende die op eenzelfde manier aan geld komen. Ze is dikke maatjes met een man die ons net het allerbeste heeft toegewenst toen Sol een Euro gaf. Bij een deur van een gesloten winkeltje komt een jonge vrouw staan in net iets te strakke kleding en teveel make-up, die is ook aan het werk, maar de passerende mannen en de mannen op het terras zijn niet geïnteresseerd. Ook deze vrouw is een bekende van de vrouw met wie we koffie dronken. Als onze glazen wijn leeg zijn gaan we, maar dat kan niet zonder uitgebreid afscheid van de vrouw.

We zijn in het appartement, woonkamer, twee slaapkamer, badkamer en een keuken. Kerst is al een tijdje voorbij, maar hier staat nog iets van de Kerstversiering. Verder prima appartementje, op de begane grond aan de rand van het oude centrum. We gaan nu plannen waar we straks gaan eten, we moeten tenslotte van de nood een deugd maken.