Gister avond voor de laatste keer voor de laatste keer door mijn moeder gemaakt snert op. Lekker! Daarna rondje met de hond en naar bed, want we moeten vroeg op. Om half 3 gaat de wekker en maken we ons klaar voor vertrek. Aller laatste prop in de auto. Rondje met de hond en even ontbijten. Mijn vader en moeder zijn ook wakker. Mijn moeder komt nog met wat naar beneden waar van ze niet weet wat het is. ….haha… voorzorgsmaatregelen ma! Als we volgens de corona regels afscheid nemen dan zeggen we doei, stappen in en rijden weg. Maar dat willen we niet, dus ik heb van mijn werk nog papieren overalls kunnen scoren (WSN lezer: heb ik gevraagd). Die trekken we aan, mondkapje op en handschoenen aan. Nu kan er op deze manier nog wel een knuffel gegeven worden.
Dan nu mijn vader aan het woord:
Hallo luitjes,
Bijgaand een foto hoe ons afscheid vannacht volledig coronaproef was. Dan konden we toch even (wij met mondkapjes) knuffelen anders is het helemaal raar en blijft het afstandelijk. Om exact 04.14 uur vertrokken ze met op dat moment sneeuw (zie filmpje) !! als je goed luistert hoor je Rob nog net houdoe roepen. Wij zijn natuurlijk terug naar bed gegaan. Rond 09.15 uur kregen we een berichtje dat ze al bij Parijs waren. Dat is natuurlijk super omdat auto met aanhanger minder snel gaat dan alleen met een auto. Ze moesten zo vroeg vertrekken omdat ze voor de avondklok van Frankrijk in Bordeaux in het hotel voor de tussenstop moeten zijn. Is toch ca. 1000 km. Natuurlijk hebben ze alle Coronatest papieren en doorreisbescheiden bij zich. Als alles verder volgens planning verloopt rijden ze morgen van Bordeaux naar Casa de Freán, ook weer ca. 900km hun nieuwe toekomst tegemoet. Verhuiswagen met alle spullen komt rond 10 februari.
Groetjes van de achterblijvers
En we zijn weg…. Geen BOA gezien tijdens het overtreden van de avondklok. Maar ja, die waren natuurlijk druk in Urk! Ook in België geen agent gezien. Was op de weg wel lekker rustig. Eerst hebben we onderweg sneeuw. Als we Gent voorbij zijn klaart het op. Exact 2 uur na vertrek rijden we de Franse grens over. Op de Périphérique zet ik de radio uit en mag Nelly (zo noem ik de vrouw die mij de richting wijst) gaan praten. Alles gaat goed tot ze er geen zin meer in heeft en zegt niets meer en sluit ook het navigatie programma af. Gelukkig weet ik ook hoe je met blauwe borden boven en langst de weg moet navigeren. Op antieke wijze navigeer ik moeiteloos tot Nelly er weer zin in heeft. Met 100km/h scheuren we naar Bordeaux, waar we om exact 5 uur ’s middags aankomen. Na 12 uur en 46 minuten hebben we 1004km afgelegd. Morgen de rest.
Ja dat is toch wat als je gaat vertrekken Nederland achterlatend met je ouders , je weet niet welk avontuur je tegemoet gaat. Maar je ziet jullie hebben er al een hele hoop goed van gemaakt.
En voor de rest deze afstand valt nog altijd te overbruggen.
Mooi verhaal,
José