Er Is Een Tijd Van Komen……

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en de tijd gaan gaan is nu gekomen. Vandaag zijn mijn ouders voor de laatste keer, deze (werk)vakantie, naar ons gekomen. Vandaag niet om te werken. Vandaag voor de koffie, na te praten en de F1. 

In de ochtend hebben we eerst onze dagelijkse dingen, zoals de koeien, de kippen en als Antares ook wakker is een rondje met haar. Net als wij de koeien naar de wei brengen komen mijn ouders aan rijden. Antares leek gisteravond en deze morgen al te voelen dat er wat gaande was. Ze was in ieder geval heel blij dat mijn ouders aan kwamen. Ook de koeien hebben door dat er iets anders is dan anders, ze hebben weinig trek om mee te werken om de wei in te gaan en gaan liever overal naar toe waar het niet mag. Maar uiteindelijk staan ze in de wei.

Koffie. De werk vakantie passeert de revu en ook de (verbouw)plannen voor de komende tijd ter tafel. Dan moet er nog even een foto gemaakt worden bij het watervalletje in ons bos. Mijn moeder moet op de foto als ze een fles water vult met water uit “Fuente Freán”. Mos, wat hier op sommige plaatsen centimeters dik tegen stenen en dode bomen groeit, moet mee naar Nederland. Van een dode boom heb ik gister al een mooi groot stuk afgeplukt. Ook kleine appeltjes wil mijn moeder graag mee nemen. We hebben hier een appelboom, die helemaal schuin staat op de rand van de akker en ook ieder moment zou kunnen omvallen. Een paar kleine appeltjes aan de toch al overbelaste boom kunnen er wel vanaf. Nu nog oude dakpannen uitzoeken voor Nederland. 10 mooie oude pannen gaan mee op reis naar Nederland.

Tijd voor de F1, dus we installeren mijn vader achter een laptop en hij en mijn moeder gaan zitten kijken. Max heeft gewonnen heb ik begrepen. Mij boeit de F1 niet, wel leuk dat er een Nederlander wint natuurlijk!

Sol en mijn moeder gaan het avondeten klaarmaken. Daarvoor ga mijn vader, Antares en ik op de akker een mooie krop sla uitzoeken en afsnijden. In de keuken is het toch wel fris, dus ook het fornuis moet opgestookt worden. Mijn vader en ik zoeken tussen het pas gestapelde brandhout wat mooie stukken uit. Als het fornuis aan is, stijgt de temperatuur in no-time van 16 naar 22 graden. 

Na het eten is de tijd van gaan gekomen en na het afscheid nemen vertrekken mijn ouders voor de laatste keer naar de camping in Monterroso om daar morgenvroeg, via verschillende tussenstops in Spanje en Frankrijk, te vertrekken naar Nederland. 

Houdoe en tot de volgende vakantie!