Een Chileense en een Nederlander, er zijn er vast die willen weten hoe dat gegaan is. Nou vooruit, ik zal een poging doen het uit te leggen.
Als al je vrienden samenwonen al of niet getrouwd met of zonder kinderen dan komt er een moment dat niemand tijd heeft om uit te gaan. Ze zitten op de bank, moeten op visite of krijgen visite. Dat is allemaal normaal natuurlijk. Maar alleen thuis op de bank is ook niet zo gezellig. In 2002, ergens in het voorjaar kom ik op de MSN pagina. Dat is er een van Microsoft met een hoop reclame, deze keer ook met een reclame van een dating site. Voor wie de dating site’s van tegenwoordig misschien kent, deze was verre van dat. Ik omschrijf de site altijd als een Wehkampgids vol mannen en vrouwen. Dus in plaats van het kijken naar de laatste mode keek ik foto’s van vrouwen.
Gelukkig kon je op die site wel een en ander selecteren. Er was de een mogelijkheid alleen vrouwen in beeld te krijgen van bepaalde landen en/of werelddelen. Nou heb ik niets met blond en blauwe ogen, dus zocht ik op vrouwen uit Zuid Amerika. Ik zag op een gegeven moment een foto van Sol. Om er een bericht aan te sturen moest ik 32 AUS Dollar betalen.
Er is een klik maar dat is er natuurlijk een die alleen maar virtueel is. Goed we hebben wel een gebeld maar dat was toen allemaal nog erg duur. Nu bel je met een WIFI verbinding en Whatsapp de werken 3 keer rond, maar dat was toen niet. Tijd om maar eens echt kennis te gaan maken. In juli kocht ik een ticket om in augustus naar Chili te gaan. Plan was om 3 weken samen vakantie te houden. Klik het dan ook dan zit het goed, zo niet, dan houden we gewoon vakantie.
Er waren toen ook van die programma’s op tv waar een oude vrijgezel die nog bij mama woont valt voor een bloedmooie rondborstige Russin en dan vervolgens de inhoud van zijn bankrekening overmaakt aan een vrouw… of man, of organisatie in Rusland en nooit iets van die bloedmooie rondborstige Russin te zien krijgt. Daar voor werd ik door deze en gene gewaarschuwd. Ja… iets om rekening mee te houden. Ook waren er die dachten dat ik als 32 jarige een meisje op ging halen. Nou nee! Sol is 4 jaar jonger dan mij. Ook zijn er die het gewoon afkeuren, want is een Nederlandse vrouw niet goed genoeg? Tja… denk allemaal wat je wil denken, dacht ik toen.
Terug in Nederland. Het is eind november als Sol naar Nederland komt. Ze is net op tijd voor de intocht van Sint Nicolaas en de Zwarte Pieten. Derde Kerstdag bij een groepje vrienden is niet zo’n succes. Sol ziet er namelijk uit als een gewone vrouw en die vrienden(?) hadden waarschijnlijk iemand verwacht in een Indianen tenu. 2002 was voor ons de laatste derde Kerstdag.
In februari gaan we trouwen, dat wisten de ouders van Sol alleen niet. Sterker nog, schoonfamilie had ik in augustus niet niet ontmoet. Over waarom dat zo is ga ik verder niet uitweiden. Als Sol met nieuwjaar belt om nieuwjaar te wensen en te vertellen dat we gaan trouwen, krijgt iedereen in Chili een hartverzakking. Er wordt door de ouders van Sol in Chili van alles geregeld om met haar jongste broertje naar Nederland te komen.
Vandaag dus 19 jaar geleden trouwden we in Ulvenhout omdat dat gratis was. Feest? Nou zou jij die mensen van derde Kerstdag op een feestje willen? Wij niet. Twee weken na ons trouwen was het 90 dagen visum van Sol om en moest ze terug naar Chili.
Op Schiphol. Sol moest ‘s morgens vertrekken met een vlucht van BA naar Londen en dan vandaag naar Santiago in Chili. In Londen moest ze heel lang op de aansluitende vlucht wachten. Aan de balie van BA vragen we bij het inchecken aan de man die haar helpt of er wat mogelijk is. Nee zegt de veel te lieve gay man. Het inchecken wordt verder afgewerkt en we gaan nog even op een bankje zitten tegenover de man, die ons even later met een veel te vrouwelijk zwaaiend gebaar en een big smile gebaard bij hem te komen. ….het is geregeld hoor…. jullie kunnen nog even een paar uurtjes naar Amsterdam! Hij is net zo blij voor ons als wij op dat moment met hem zijn.
Sol is in maart jarig. Ik vlieg in maart voor drie weken naar Chili. We vieren haar verjaardag maar ook moet er nu wel een trouwfeest gevierd worden met familie en vrienden. Tevens starten we de procedure op de Nederlandse ambassade om een MVV (verblijfsvergunning) aan te vragen. Terug in Nederland moet ik kilo’s papier opsturen naar de IND. De verhalen zijn dat het jaren kan duren voordat het geregeld is. Maar ik neem me voor dat ik iedere donderdag bel. Goed, we kennen hier de kastjes en muren in Spanje al een beetje. Maar de muur bij de IND is hoog, dik en breed en dat geldt voor de kasten die ze hebben ook! Tot ik iemand aan de telefoon krijg die zegt dat het allemaal wel heel lang duurt. We zijn dan net iets meer als een maand bezig. Ze gaat het regelen en ik moet haar later op de dag terug bellen, ik krijg haar nummer en hoef niet met het algemeen IND nummer te bellen. Alles komt goed en ik ga het regelen, zegt ze.
Ik vlieg weer naar Chili voor 3 weken. Als ik in Chili ben belt mijn vader op dat de buren belangrijke post in ontvangst hebben genomen. Dat wil zeggen, het moet opgehaald worden omdat er voor getekend moet worden. Mijn vader wil weten of hij het open mag maken, want het is al opgehaald door hem. Post van de IND, waarin staat dat de MVV voor Sol geregeld is. De aanhouder wint! Iedere week bellen heeft dus zijn vruchten afgeworpen!
Eind juli komt Sol naar Nederland. Ik ga haar ophalen in Chili. Probleem is alleen dat ik geen snipperdagen meer heb. Op dat moment werkte ik bij Hills Pet Nutrition, geen fijne werkgever als je het mij vraagt. Met mijn chef kon ik absoluut niet door een deur. Maar in dit geval was er met hem wel wat te regelen. Ik kreeg vrij, maar moest voor het einde van het jaar alle uren gratis, dus zonder toeslagen, inhalen.
Nou zo zit het dus.
Gefeliciteerd met jullie trouwdag en wat leuk dat je dit verhaal met ons wil delen
Groetjes vera
Van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag. En een pracht verhaal van hoe en wat. Lees met plezier iedere avond jullie blog. Groetjes en nog een fijne avond Teresa
Hola,
Spannend om het “hele” verhaal nog eens terug te lezen. Alleen vergeet je “even” te vermelden dat je pas enkele dagen voor je eerste vertrek naar Chili ons er ook mee overviel. Of ik je even naar Schiphol kon brengen en ons een foto van een mooie vrouw/meisje liet zien. Oververvallen dan in positieve zin omdat wij ons al lang verzoend hadden met een vrijgezelle zoon die wel veel vrienden en vriendinnen had maar verder van auto’s, motoren en van verre reizen hield. We weten nog goed dat we je terug haalde na die eerste Chili reis en hoe je baalde dat er een terugvlucht was geweest en wat voor liefdesverdriet je toen had. Maar nu 19 geringde jaren later weten wij wel beter dat je geen eeuwige vrijgezel geworden bent en nog steeds een hele mooie en lieve vrouw hebt om lief en leed met jou te delen. Gelukkig veel meer lief dan leed of het moet om de honden zijn. Word maar gelukkig stokoud met elkaar in Frean/Galicie op jullie landgoed.
Houdoe
Hoi Rob en Sol,
Ik heb Julie al gefeliciteerd en je verhaal dat klopt wel maar daar waren ook hele leuke dingen in die tijd zoals dat je gevraagd had of de ambtenaar ook wat in het Engels kon zeggen en je te horen kreeg dat ze daar niet aan kon de beginnen maar tot ieders verbazing ging de ambtenaar over in het Spaans met ook nog een gedicht in het Spaans. Dat was toch geweldig. Nog een fijne avond voor jullie. Gr. Ma
Gefeliciteerd met jullie trouwdag! Grappig dat je vertelt hoe het allemaal begonnen is, want ik zit nu ook naar de televisie te kijken over mensen die elkaar ook online ontmoet hebben. Dat zijn mensen die ook allemaal de liefde zochten aan de andere kant van de wereld. En daar komt vaak veel ellende bij kijken, maar er zijn ook hele fijne huwelijken uit voortgekomen. En dat is jullie dus gelukkig ook overkomen. Dus ik zou zo zeggen: op naar de volgende 19 jaar!
Groetjes Corry
Felicitaciones en el dia de tu boda. Proficiat met jullie trouwdag. Ook mijn man en ik hebben ons via internet leren kennen, maar wij woonden slechts 5 km van elkaar, net iets gemakkelijker :-). Ik lees jullie blog elke dag, woon nog steeds in Nederland, maar ga wel 4 keer per jaar naar Spanje voor vakantie. Dan zijn we niet een gewone toerist, maar komen door ons houtjes touwtjes spaans in contact met de spanjaarden, en zijn meer en meer van de spanjaarden gaan houden. Manana is not a word but is a way of living. Als je dit weet snap je waarom dingen niet zo zijn geregeld als in Nederland. Maar ja voor ons als toerist is het natuurlijk anders als voor jullie die daar wonen en steeds met instanties te maken hebben. We hopen over enkele jaren, als we met pensioen zijn, een deel van het jaar in Spanje te kunnen gaan wonen, en weten nu al, ook door jullie verhalen, dat het aanpassen wordt.
Hoi Rob en Sol,
Van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag…op naar de volgende 19
Fijn weekend
Groetjes, Willy
Wat heb je toch mooie verhalen te vertellen en bij deze nog van Harte Gefeliciteerd met jullie Huwelijksdag en nog eindeloos mooie jaren erbij.
Hartelijke groeten van Sophia
Hahaha Rob, bekend verhaal ;-).
Wat vliegt de tijd he?
Van harte gefeliciteerd en groetjes van ons allemaal!
Rob en Sol,
Nogmaals van Harte gefeliciteerd en nog vele gelukkige jaren, in het leven weet je nooit wat op je pad komt en waar het toe leidt ,belangrijk is de liefde tussen 2 mensen , heel leuk verhaal en nu hoef ik niet meer vragen hoe het allemaal is gegaan met jullie tweetjes ( mijn nieuwsgierigheid🧐)
nog een hele fijne dag samen ,
🍀🍀José
Ook van harte gefeliciteerd vanuit de zuidkant van Ourense. Mooi verhaal!
groeten,
Martin
Ook van mijn kant Rob en Sol sluit ik mij aan bij de vele gelukwensen van jullie 19 jarig (plus) samenzijn. Het verhaal van deze ‘zoektocht met gelukkig resultaat’ heb ik met veel plezier tot me genomen. Dit als evenals al je andere bijdragen die ik dagelijks mag lezen.
Na 19 jaar volgt er zilver, brons is 12 1/2, hebben jullie al achter je, goud en platina, dus nog vele jaren te gaan in huwelijkse staat.
Proficiat door Jozef
Heel leuk verhaal, prettige dag namens ons en nogmaals gefeliciteerd.
Ome Karel en Marianne
Wat een leuk verhaal hoe jullie elkaar hebben leren kennen en nu al 19 jaar heel gelukkig zijn en ook nog een nieuw leven aan het opbouwen zijn in Spanje. Ik kan alleen maar zeggen nog heel veel mooie jaren samen.
Gefeliciteerd , op naar 25 !
Rob en Sol, van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag. Elke ochtend, met een bakkie erbij, lees ik jullie verhalen. Gezellig. Vandaag het verhaal, “zoals het begon”. Geweldig en ik snap dat niet iedereen daar vertrouwen in had, maar jullie bewijzen het: Het kan. Wens jullie nog veel gelukkige jaren en wij als lezers van jouw blog, nog veel gezellige verhalen. Groeten Ruud en Marja, Den Helder.
Geweldig dat jullie dit met de belangstellende lezers wilden delen. Mooie geschiedenis. Beiden dank voor het vrijelijk delen van jullie spaanse belevenissen en uiteraard gefeliciteerd ! Op naar meer spaanse avonturen.
Geweldig verhaal, en van Harte Gefeliciteerd, met nog vele jaren erbij, leuk om elke keer jullie verhalen te volgen,
Lieve Rob en Sol, van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag vandaag en heel veel mooie jaren samen toegewenst, maak er een fijne feestje van🥂🍾Heel veel van jullie verhaal wist ik, ik weet dat ik dacht toen jij voor het eerst naar Chili vloog Rob, hoe spannend allemaal en heel fijn als het wat wordt. Toen jullie gingen trouwen zijn Jeanne en ik naar Ulvenhout gekomen, benieuwd naar het meisje die je hart had gestolen en dat de trouw ambtenaar zo zijn best deed in het Spaans maakte het extra speciaal! En nu 19 jaar later nog steeds zo’n prachtig stel, jammer dat Ineke niet weer zo’n prachtige bruidsboeket voor je kan maken met bijpassend taart! Een bijzonder verhaal en ik wens jullie alle geluk van de wereld en veel liefdevolle jaren in de toekomst – Biddie
Hallo Rob en Sol,
Hartelijk gefeliciteerd met jullie 19 jarige huwelijk, nog veel geluk de komende jaren en dat je met jullie vijftig jarige bruiloft jullie verhaal weer opnieuw kan vertellen.
Groeten, René en Ria.