We Gooien De Planning In De War.

Vandaag, naar Chantada. Op het programma aldaar staan, de bank, een pakketje ophalen en wei palen kopen. Dat willen we, en moeten we vroeg doen anders is de bank dicht. Als ik de aanhanger aan het aankoppelen ben komt de buurvrouw de koeien doen. Ik vertel wat de plannen zijn waarna zij gelijk gaat bellen. Zal wel…. Dat begint ze over de aardappelen van hen die gepoot moeten worden en waarbij ik zou helpen. Ik begreep gister dat dat in de middag gedaan moest worden. Dus dat zeg ik ook tegen haar. Maar in de middag blijkt er geen tijd voor het poten. Het moet nu als wij weg moeten. Prima, geen probleem, ik schiet wel even werkkleding aan. Uurtje later zit het karwei er op en mogen we naar Chantada van de buurvrouw.

In Chantada eerst naar de bank. Sonja van de bank is weer erg blij ons te zien lijkt het, even vriendelijk als altijd. Toch blijkt ze haar dag niet helemaal te hebben. Dat wat gedaan moet worden aan onze rekening lukt niet helemaal. We kunnen gewoon blijven betalen met de rekening, binnen een paar dagen is het geregeld, verteld ze. Sol moet nog een rekening betalen. Ik ga vast het pakketje ophalen. Als ik op Sol sta te wachten buiten bij de bank, stuurt ze een Whatapp dat het nog wel even gaat duren. Half uur later komt Sol naar buiten en zegt dat de rekening geblokkeerd is. Sonja had dus echt haar dag niet. Het zal een paar dagen duren voor de rekening weer gedeblokkeerd is. Gelukkig hebben we meerdere potjes waar we uit kunnen putten. We vertrekken naar het buiten gebied van Chantada om 30 wei palen, prikkeldraad en gaas te kopen.

Als we thuis zijn ga ik de melk halen en de betonmolen van de buren. Thuis ga ik gelijk aan de slag met het bereiden van cement voor de vaste opstelling van de telescoop. Ik heb respect voor de oude Egyptenaren en de bouwwerken die ze hebben weg gezet. Sjouwden zij met enorme blokken om een piramide te bouwen, til ik me een breuk om telkens 10 liter cement een trapje op te krijgen. Als alle 8 zakken op zijn kan is dus niet meer verder.

Gelukkig is er nog een project wat gedaan moet worden. Wei palen langst de akker aan de kant van onze oprit. In tegen stelling tot Nederland was het hier vandaag lekker weer, zeg maar heet. Het palen de grond in hameren gaat gepaard met een hoop zweet. Als alle palen stevig in de grond staan kan ik 3 rijen prikkeldraad gaan spannen. Al ging het vorige week snel en makkelijk samen met de buurman. Ik weet nu hoe het gedaan moet worden. Ook in m’n eentje heb ik het prikkeldraad zo strak al een snaar staan.

Een kantoor is bezig met de auto en het Spaans kenteken. Sol heeft alles wat we hebben al opgestuurd. Maar telkens wordt ze gebeld met vragen of er nog iets opgestuurd kan worden, zo ook vandaag. Graag de achterkant mailen van het APK papier. Ik pak het papier erbij en laat Sol weten dat de achterkant blanco is. Dan even later de vraag voor de achterkant van het kentekenbewijs. Sol stuurt het nog maar een keer. Ze moet ook een technische beschrijving hebben van de auto. Daarvoor heb ik gister Dacia Nederland een mail gestuurd. Vandaag wordt ik gebeld door Dacia Nederland. U moet een COC hebben. Maak ik in orde voor u, mag ik uw adres? Dan stuur ik het per ommegaande naar u op. Vindt ik een Dacia een fijne auto, blijkt de service ook nog een goed te zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *