Natuurlijk komt er nog een blogpost! Hier heb je hem. Als het in het zuiden van Spanje weer noodweer is, is het hier weer gewoon zomer. Het moet niet gekker worden, maar het warme weer blijft aanhouden. Van de ene kant is dat leuk, lekker en fijn, maar van de andere kant helemaal niet.
We hebben dus nog gewoon regelmatig in de tuin zitten BBQ-en. Het hout wat bedoeld is om het fornuis in de keuken mee aan te maken, gebruiken we nu om de BBQ mee aan te maken en het vlees mee klaar te maken. Dat is dus leuk, lekker en fijn.
Wat minder is, is dat wat hier eigenlijk groen zou moeten zijn, nog voor het grootste deel geel is. Veel gras om van te eten voor de koeien is er dus niet. Op mijn werk is het zelfs regelmatig zo dat ik niet met water schoon kan maken omdat er anders niet genoeg water is voor de koeien. De berg is zogezegd leeg. De waterputten geven niet genoeg om én de koeien te drinken te geven én schoonmaak water te leveren. Maar baas Pablo gaan actie ondernemen zodat het hopelijk volgend jaar niet zo ver komt dat we zonder water zitten.
Ook de paarden die bij ons lopen hebben dorst. In ons bos hebben wij twee bronnen waar zo het water uit de grond komt, helaas staan die ook voor 98% droog. Voor de paarden heb ik op verzoek van de eigenaar iets gemaakt voor de paarden. Op een paal in de tuin waar de paarden lopen, heb ik een paal gezet met een drinkbak die alleen water geeft als er gedronken wordt (weet niet hoe je zo’n ding noemt) die is aangesloten op de waterbron van ons huis. Zo kunnen die paarden toch drinken.
Nog even terug naar mijn werk en de koeien. Eens per maand komt er een vrouw die met een apparaat welk monsters neemt van de melk van iedere koe. Zij maakt ook papieren in orde van kalfjes. Op die papieren tekent zij ook hoe het vlekkenpatroon van het kalfje is. Ook geeft zij het kalf een (betekenisloze) naam.
Nu is er pas een kalfje geboren waarvan ik de naam wilde bepalen. Dat was geen probleem. Het kalfje heeft de naam Sete, wat zeven in het Galego is. Volgens mij de meest passende naam voor dit kalfje.
Onze voordeur is een lelijke aluminium deur, ‘s zomers is hij bloedheet en ‘s winters ijskoud. Om die reden heb ik er ooit eens isolatie tegen gemaakt.
Helaas denken de katten, die ook regelmatig binnen zijn, dat het een enorme krabpaal is. Tot zo hoog als zij kunnen krabben is de isolatie weg. Ooit moet er een nieuwe deur komen, maar voor nu moest er ook iets aan gedaan worden.
Met een pakket dunnen schroten wat we nog hadden liggen, heb ik de deur betimmerd. Is het nu onze favoriete deur? Nee, maar het is wel een stuk netter dan wat de katten er van gemaakt hebben. De deur is nog niet helemaal af en hij moet nog een lik verf hebben.
Dan ben ik ook begonnen aan een deur in de oprit, wat je dan weer een poort noemt. Eerst was het de bedoeling een schuifpoort te plaatsen, maar daar stappen we van af omdat het meer werk is dan een opendraaiende poort. De voorbereidende werkzaamheden zijn in gang gezet, ik dacht dat ik er een foto van had gemaakt, maar helaas. De poort komt halverwege de oprit. We willen een poort omdat we geen ongenode rondkijkende, om ijzer en accu vragende types op de dam willen hebben. Het project heeft overigens geen haast, het zal dus nog wel even duren voor de poort er is.
Wij hebben een verzameling stenen en mineralen. Helaas zitten die tot op heden nog in de dozen waar we ze in 2020 in Nederland in gestopt hebben. In Nederland zijn we eens naar een stenen en mineralen beurs geweest, dat was geloof ik in Rijswijk. Het was een enorme beurs waar je als liefhebber en verzamelaar jezelf een hele dag kon lopen vergapen. Nu was er in Vigo ook een stenen en mineralen beurs. Daar wilden we dus naar toe. De trimsalon waar we de honden naar toe brengen, is ook een hondenhotel en een hondendagopvang. Foskie en Antares zijn dus een dagje naar de dagopvang geweest en reden ruim een uur naar Vigo om de stenen en mineralen beurs te bezoeken. Op de beurs waren mooie stenen en mineralen, maar we zijn langer onderweg geweest dan dat we op de beurs(?) rond hebben gelopen. Bij de aankondiging ‘beurs’ verwachten we dus iets meer dan een paar kraampjes.
Natuurlijk hebben we wel wat gekocht, anders zouden we helemaal voor niets naar Vigo zijn gereden.
Na een rondje gelopen te hebben in Vigo zijn we weer huiswaarts gegaan. Omdat we wat vroeg waren wilde ik niet terug over de snelweg. Als slingerend door de bergen, voelde Sol zich niet goed worden, tot op een punt dat ze zijn dat ze naar een eerste hulp wilde. Niet veel later stonden we bij de eerste hulp, waar ze niet met een paracetamol weer naar huis gestuurd werd.
Fotograferen in het ziekenhuis mach niet, maar perongeluk een fot van de vloer, daar zegt niemand wat van.
Bloed onderzoek, foto’s, cardiogram…. Het duurde allemaal zo lang, dat ik de honden op ben gaan halen, die ik thuis afgezet heb. Het etentje bij de buren afgezegd heb en terug gegaan ben naar Vigo, om vervolgens net voor ik in Vigo aankwam van Sol te horen dat er niets aan de hand was of is en dat ze naar huis mocht. We zijn nu 2 keer in Vigo geweest, twee keer was het geen succes. Ons zie je niet meer in ‘fiasco’ Vigo.
En vandaag EINDELIJK regen.
*Link pagina geupdate met een nieuwe link naar de site van Michel en Yvonne, beautifulgalicia.com
Joh ik had vd week al een gedachte…..zal Rob nog us wat posten en jawel mijn gedachtes hebben geholpen….geen idd of men in nederland ook nog schetsen maken van kalfjes maar hier in ieder geval nog wel, hoe leuk nummer 7….een volmaakt getal ( voor mij dan )….hopelijk ook bij jullie snel wat meer water want geen water voor de koeien is ook minder melk kunnen geven. Gelukkig met Sol geen rare dingen gezien, immers gezondheid is een groot goed. Fijne dag en grote groet
Hallo Sol en Rob,
Gelukkig dat het rode kruis op de foto in het begin van Vigo bleek te zijn. Ik schrok me wild, want ik dacht dat je met dat rode kruis aan wilde geven dat er geen blogpost meer zou komen.
Wat een ellende dat er bijna geen water meer voor de koeien is. Ja en als ze minder drinken dan geven ze natuurlijk ook minder melk. En wat je voor de paarden gemaakt hebt is geweldig. Zo wordt er geen water verspild. Wat een schrik dat Sol plotseling in het ziekenhuis lag, maar gelukkig dat er niets ernstigs aan de hand was. Jammer dat er niet zo veel te zien was op de mineralenbeurs. In de Broodfabriek in Rijswijk is inderdaad 2x per jaar een hele grote mineralenbeurs. Er zijn daar hele bijzondere stenen en ook objecten gemaakt van de stenen.
De deur die de katten versierd hadden vond ik er best creatief uitzien, maar ik kan me voorstellen dat jullie daar niet blij mee waren. Bij ons krabbelden ze altijd aan de leuning van de bank. Er zijn al heel wat banken mij ons via de stofzuiger het huis uit gegaan. Wij hebben nu nog maar 1 kat en die krabbelt buiten aan de deur van de kattenkooi.
Gelukkig dat jullie nu eindelijk regen hebben. Ik zag op het journaal dat dit nog even aan houdt.
Geweldig leuk was het om weer een blog van je te krijgen en alle laatste nieuwtjes van jullie te ontvangen. Groetjes, Yvonne