Kapper, Huisarts, Gestor En Kerst.

Dat het koud zou worden wisten we, maar dat het zo koud zou worden dat ik ook aan de binnenkant van de auto de ruiten zou moeten krabben gaat ver! Het is dus koud geweest.

Vandaag gaan we naar A Barrela naar de kapper, de huisarts, de gestor en is het nog even Kerst. Om met het eerste te beginnen; het was mijn beurt om weer eens naar de kapper te gaan. Tegelijkertijd gaat Sol naar de huisarts, ze heeft iets op haar handen wat niet weg gaat. Lijkt op een allergie. De middeltjes die ze even later bij de apotheek meekrijgt moeten wonderen gaan verrichten. Als we alle twee ons ding gedaan hebben, gaan we de tijd volmaken tot 13 uur in Aquario, een café op de hoek in A Barrela. Het is de tweede keer dat we er komen. Vroeger deden we wel eens een bakkie in een ander café, ook op de hoek in A Barrela, maar dit café is veel gezelliger! Het is meer een bruin café. En de vrouw achter de toog spreek me ook meer aan, die heeft zin om je koffie klaar te maken en bij de andere hebben we beide het idee dat ze ons liever zien gaan dan komen. En dat is geen punt, we komen niet meer en gaan naar de ander 🙂

Tegen een uur krijgt Sol een telefoontje van Louis dat hij bij de gestor op ons wacht. Als we het café verlaten en de straat oversteken, stappen we de bij de gestor binnen. De dienst doen de gestor leest het contract voor en zoals gebruikelijk ben ik ‘Robby van den’ en de rest krijgen ze niet uitgesproken. Of alles goed is, vraagt de gestor als ze klaar is met voorlezen. Sol wil 2 aanpassingen, ze wil een opzegtermijn en de postcode moet aangepast worden naar 27527. Als de aanpassingen gedaan zijn wordt alles afgedrukt op duur papier en moeten we alles ondertekenen. De vrouw van Louis is er niet bij, maar Louis zet wel een krabbel voor haar. Dat is iets wat geen probleem is met officiële zaken. Nu gaan de papieren nog naar een ander kantoor om geregistreerd te worden en dan krijgen wij en de huurders een exemplaar.

Voor de winkels dicht gaan gaat Sol even om een boodschap en ga ik nog een rol prikkeldraad kopen. Ook moeten we even naar de tankstation om een pakje op te gaan halen. Er staat op dat het voor de familie van den Wijngaart is. Zo vertelde de bezorger tegen Sol. Dam moet het haast wel een kerstpakketje zijn waarvan we wisten dat het uit Zevenbergen onderweg was.

Als we het pakje opgehaald hebben gaan we op kosten van Margriet Dekker uit eten in ons favoriete dagmenu restaurant in Castro. De kerstkaart van Margriet, met tegoedbon 😉 is namelijk afgelopen dinsdag aangekomen. 

Margriet, Lily en Christiaan bedankt 🙂

Als we lekker gegeten hebben, gaan we naar huis, laden we de honden in en gaan we nog even een klein rondje rijden. Het is te mooi, ook al is het koud, om te gaan klussen of binnen te gaan zitten. We rijden naar het uitkijkpunt, Do Faro, wat recht tegenover ons is op de berg. Hemelsbreed maar een paar kilometer, maar om er te komen ben je iets langer onderweg, zeker als je niet over zandpaden wil.

Thuisgekomen ga ik nog even een foto maken van de afrastering op de wei langs de kant van de weg. De afrastering is bijna klaar. Nog een tweetal stukken prikkeldraad moeten getrokken worden. Daarom moest ik ook een nieuwe rol bij kopen. Maar verder is het zo goed als af. Overal prikkeldraad met daartussen schrikdraad.

Omdat ik morgen vroeg geen zin heb om weer de autoruiten aan de binnenkant te moeten krabben heb is een voorbeeld gevolgd van een ex collega die ik had ergens begin jaren 90. Die had op de hoedenplank een kleine electrische kachel staan, die ‘s morgens de auto ijsvrij maakt en aangenaam warm maakte voor hij vertrok om te gaan werken. Ik heb dus ook maar een kacheltje in de auto gezet waarvan ik binnen alleen de stekker maar even in het stopcontact hoef te steken, even voor ik ga werken. Nee, de kachel staat niet op max, want dan klappen de ruiten er uit.