De Chinees

Als vandaag mijn ouders komen is het plan niet te gaan werken, ze willen naar de Chinees. Er blijkt in Nederland onder verschillende lezers van dit blog enige verwarring te zijn over de Chinees. Wie weet bestaat die verwarring ook bij lezers uit België, Spanje en andere landen.

Laat ik een en ander verduidelijken; de Chinees is niet een restaurant waar we vaak komen, A) ben ik niet zo van het Chinese eten en B) ben ik eigenlijk nog geen restaurant ‘De Chinese Muur’ tegen gekomen. De Chinees in de vorm van een restaurant kom je hier, in Galicië, niet veel tegen. De Chinees waar wij regelmatig komen is een winkel als de Action, goedkope prul en je koopt er altijd meer dan je wilde kopen. Die Chinees kom je overal tegen, en dat is dus de Chinees waar ik het over heb als ik in een blogpost vertel dat we even naar “de Chinees” zijn geweest. Kenmerken van deze winkels zijn oa: er staat hele goedkope reggaeton muziek aan, het plafond hangt vol met camera’s, er loopt altijd wel ergens een Chinees in de winkel die de boel nog beter in de gaten houdt dan de camera’s aan het plafond. Overigens spreken deze Chinezen perfect Spaans. 

We gaan dus naar Chantada naar de Chinees. Maar voor we vertrekken moeten de koeien eerst naar buiten. Normaal doen Sol en ik dat. Nu wil mijn vader het met mij doen. Ik maak de koeien los dirigeer ze de stal uit en stuur ze samen, onder toeziend ook van Sol en mijn moeder, met mijn vader naar de wei. Daarna gaan we ook nog even een rondje lopen om wat stukken van de grond te laten zien. Het grootste deel van de 8+ hectare hebben ze nu gezien. Nog toe doen zijn het grootste stuk van het bos en 2 weilanden.

We vertrekken naar Chantada en nemen daarvoor een binnendoorweg. Het smalle weggetje gaat door een bosgebied. Dan, uit het niets een kleine 50 meter voor ons, steekt er een vos de weg over, maar niet zonder ons eerst even aan te kijken. We staan inmiddels stil en bekijken de vos zonder er foto’s van te maken. Dan rent de vos weg het bos in aan de andere kant van de weg. Als ik verder wil rijden zien we een welpje te voorschijn komen uit het gras. We staan weer stil en grijpen nu wel naar de telefoons om foto’s te maken. Dan komt er nog een welpje te voorschijn. Ze lijken niet bang, langzaam rijden we verder om de besten niet verder te verstoren. 

Als we in Chantada aan komen is het net na 2 uur en is ook de Chinees gesloten. Dan doen we eerst maar een rondje door Chantada en we gaan ergens eten. Dat is voor ons gratis omdat we daarvoor geld hebben ontvangen uit Prinsenbeek. Als we gegeten hebben is het net na vieren en is de Chinees open. Sol en ik zouden niets kopen….. dat is niet gelukt. Na ruim een uur heb ik het wel gezien bij de Chinees, mijn vader en ik wachten buiten tot Sol en mijn moeder ook uitgekeken zijn op dingen die ze eigenlijk niet nodig hebben.

We rijden daarna weer naar huis, thuis treffen we een blije hond, die ook wel duidelijk aangeeft dat ze een rondje MOET lopen.