Naar Ourense

Vandaag hebben we een afspraak bij de chirurg die gaat kijken wat er mis is met mij. We moeten er om 10 uur zijn, maar als we Ourense binnenrijden weten we al dat we dat niet gaan halen. Het is druk, niet zo zeer met verkeer, maar met parkeren. Alles is bezet en wat niet bezet is is afgezet voor werkzaamheden. Ik zeg tegen Sol dat het eigenlijk wel vreemd is dat er geen parkeergarage is bij het ziekenhuis in de buurt. Mijn worden zijn nog niet koud als Sol naar een bordje wijst van een parking.

In regent en we vergeten de paraplu’s te pakken in de auto. Gelukkig is het ziekenhuis niet ver lopen. We melden ons op de afdeling aan de balie en kunnen even later plaatsnemen. Dan hoor ik Robby. De rest van mijn naam wagen ze zich niet aan. We gaan naar binnen bij de chirurg. In het kort: broek omlaag, gaan liggen, op mijn hand blazen en dan zegt de chirurg ”O dat moeten we opereren”. Zijn assistente is al bezig met het invullen van een hoop bonnetjes voor de verzekering. Als alles is ingevuld zijn er ook nog papieren die de chirurg klaar heeft gemaakt die ik moet teken. Daarna moeten we naar het afsprakencentrum een verdieping lager. Er zijn wat onderzoeken die gedaan moeten worden, dat is net als de vorige keer, fotootje, hartfilmpje en meer van dat. Daarvoor mogen we de 14e terug naar Ourense. Ook moet ik op audiëntie bij de anesthesist(e), dat staat op de planning voor 30 december. De operatie zal dus ergens in januari zijn al heb ik daar geen datum van.

Als we klaar zijn in en rond het ziekenhuis lopen we naar huis. We gaan een winkeltje klein duur papier/pennen/boeken winkeltje binnen. Er is niemand alleen wij en iemand achter de kassa. Er ligt briefje van 20 opgevouwen op de grond. Ik raap het op… en nu? Is het voor mij, meld ik het aan de kassa? In Nederland zou ik het melden, maar mensen die in dit winkeltje wat kopen kunnen de 20 euro vast missen, wij hebben het ook niet nodig en als we het aan de kassa afgeven zijn we het kwijt. Misschien dat de een of andere hulporganisatie voor de Oekraïne er beter wat mee kan. Dus tijdens de koffie heb ik 20 euro overgemaakt aan giro 555, denk dat het verloren én gevonden geld zo goed terecht komt.

Nu tijd om de keukenkastjes bij Leroy Merlin op te gaan halen. We moeten ook nog wat andere spullen hebben. Tijdens het afrekenen daarvan gaat het niet goed. Ik betaal aan de zelfscankassa, die daar na op storing gaat en zichzelf afsluit. Geen probleem, maar ik wil wel een kassabon. We roepen een dame naar de kassa. Ja, zegt ze, deze kassa doet het niet. U moet bij een andere betalen. Nee zeg ik, ik heb al betaald en ik wil een kassabon en ik laat op de ING app zien dat we betaald hebben. Na het herstarten van de kassa en het plaatsen van een nieuwe kassa rol komt het allemaal goed. Nu naar de afdeling om de kastjes op te gaan halen. We staan in de stromende regen te wachten tot de spullen gebracht worden. Als alles ingeladen is gaan we naar huis, er is namelijk werk aan de winkel.

Nee, dat werk aan de winkel is niet de keukenkastjes. Met de twee lampen die ik gisteren heb opgehangen hebben we ook al kunnen bepalen waar we de andere twee lampen willen. Dat heb ik dus als eerste in orde gemaakt. Dan is er nog het stopcontact met de schakelaar op de logeerkamer. Onhandig en een beetje stuk, dat dus vervangen. En dan weer verder in de keuken. We doen de muren voor een tweede keer in de verf, en nu is het wel helemaal dekkend. We vermelden dat er nu kamikaze muggen zijn die tegen de natte verf aan vliegen.