Gisteravond zijn we ons nog verder vol gaan eten bij de buren. Tegen middernacht zijn we naar huis gegaan en een uur later lagen we op bed. Om 7 uur ging de wekker weer. De plantjes op de akker hebben namelijk lak aan feestjes. Toen ik iets na 7 uur voor het open raam in de badkamer stond hoorde ik de muziek in Santa Cristina de Asma nog volop, het feest was daar dus nog in volle gang.
Op de akker tijdens het watergeven van de planten was er nog muziek, maar om klokslag 8 uur ging de muziek uit. Niet veel later was ik klaar met water geven. Bij een aardappelplant wilde ik eens zien hoe de aardappelen zijn dit jaar. Deze ene plant geeft meer dan genoeg voor ons om een dag met ons twee van te eten. Als de rest ook zo is van de oogst dan kunnen we er weer een jaar tegen!
Ik ga weer naar binnen en ga wat tv kijken en bedenk mij dat vandaag ook de timmerman naar de balken komt kijken om een prijsopgave te geven voor het schaven. Maar ja, die komt uit Santa Cristina de Asma, en daar is het feest zojuist pas gestopt. Ik heb er een hard hoofd in dat hij vandaag komt kijken. Ik heb nog wat afval hout van het plafond uit de keuken en omdat de kliko nog niet te vol zit ga ik het daar in tassen. Antares gaat mee. Aan de overkant in de wei gooi ik voor haar een steen en ik ga de kliko vol tassen. Als ik net bezig ben komt er een rode Peugot 205 aan rijden. Dat is de timmerman. Hij had gezegd dat hij zondagochtend zou komen en feest of geen feest, het is nog geen 12 uur dus wat mij betreft iemand waar je wat aan hebt. Ik laat hem de balken zien en leg uit wat de bedoeling is. Dat! Maar dat is zo gedaan, dat halen we op en thuis gaat dat door de schaafbank. Is er haast bij? Nou als het deze week gedaan kan worden dat is dat fijn. Als ik moet helpen is dat ook geen probleem. Wat jij wil, zegt hij. Mijn vader komt maandag of dinsdag met een bus de balken ophalen. Prima, wij zijn thuis. En wat zijn de kosten? Weet ik niet, moet mijn vader bepalen. Oké, maar moeten we rekening houden met 100 euro of 500 euro. Nee, is nog geen uur werk, dus 100 euro haal je niet. Prima, en hij gaat weer.
Als wij weer naar de buren vertrekken zit mijn vader sportief op de bank met een sigaret voor de buis naar de Vuelta te kijken. De start en finish is in Breda en ze komen door de grote Kerk van Breda. Die kennen wij ook van binnen maar dan niet als onderdeel van een wielerparcours. Onder toeziend oog van alle beelden van heiligen lopen de renners door de Grote Kerk.
Wij zitten inmiddels weer aan tafel bij de buren. Het kan aan mij liggen, maar het lijkt alsof iedereen kwaad is. Ze gaan steeds harder praten en dat allemaal in Galego. Ik versta er niets meer van en Sol begint het er ook moeilijk mee te krijgen om het nog te volgen. Bij de buren in de ‘feestruimte’ is ook plaats voor een heilige, ook zij heeft er peuken bij gepakt om de stress te onderdrukken van het hard pratende gezelschap.
Gelukkig is er niemand kwaad, ze willen alleen allemaal boven elkaar uit komen. Ik dacht eigenlijk dat dat iets was voor Nederlanders en Duitsers op vakantie. Maar hier doen ze het ook.
We hebben weer heerlijk gegeten en moeten straks nog even terug.
Hola,
Je hebt helemaal gelijk dat ik sportief op de bank naar de Vuelta zat te kijken (zonder sigaret). Ben ook nog even langs het parcours gaan kijken maar heb de finisch weer sprotief voor de buis gezien. Onderschat echter mijn sportieve prestaties niet. Ik ben al weken bezig met het Wereldkampioenschap Passief Sporten en ik denk zelf dat ik behoorlijk hoog in de rangschikking sta.
Maar dan de timmerman uit Santa Christina de Asma. Dat is inderdaad iemand van “een man een man een woord een woord”. Jammer voor jou dat er voor jou voorlopig geen schaafmachine inzit gezien de te verwachten prijsopgaaf. Top dat je gelukkig zoiets in de buurt kunt regelen.
Harder praten, wat lijkt op ruzie maken, zoals op het feest bij de buren gebeurde duidt meestal op “niet naar elkaar luisteren”. Blijf ook op de slotavond vooral van het feest genieten en dan vol gas in de keuken.
Houdoe
Hoi Pa,
Maar die schaaf machine, ik denk dat die er toch komt hoor, Die is voor heel veel andere zaken ook handig 🙂
Ja, dat hard praten, dat doen de meeste Spanjaarden. Ook mijn vriend trouwens. 1 x per week ga ik met hem naar een eethuisje en als je binnenkomt staan er altijd wat majoreros (inwoners van Fuerteventura) aan de bar met elkaar te converseren. Dat converseren is dus luidkeels schreeuwen. Het is altijd een lawaai van jewelste daar. Ik ben er intussen aan gewend. Maar een tijdje terug had ik iemand uit NL mee gevraagd en die schrok zich wild. Hij dacht dat iedereen bonje had. En als ik dan naar een restaurant ga waar voornamelijk buitenlanders komen – Engelsen – bijvoorbeeld – dan valt het me op hoe stil het daar is. Iedereen fluistert. En dan begint mijn Spaanse vriend de rust te verstoren door keihard tegen mij aan te praten. Dat vindt hij doodgewoon. Dan zeg ik: ssssst, tranquilo! Ook telefoongesprekken worden luidkeels gevoerd. Hun hele hebben en houen krijg je te horen. Ik heb ooit eens gelezen dat de Spanjaarden het luidruchtigste volk ter wereld is. Ik geloof het zo.
Hallo Marian,
Gisteren las ik ook op Spanje vandaag iets over luidruchtige Spanjaarden.