En Toen Was Ik Het Beu!

Vandaag moeten weer eens een keer naar de bank in Chantada. Zoals ik gisteren schreef zijn daar fouten gemaakt met het afsluiten en opzeggen van de zorgverzekering. Sonja gaat het regelen. Als we de bank binnen stappen zit Sonja achter een loket waar ze mensen aan het helpen is. Sonja heeft dus geen tijd voor haar fout. We worden door een andere dame meegenomen. We worden het kantoortje van de directie in geloosd. Als eerste zou het onze fout zijn. Nee Sonja, jullie, de bank zouden alles regelen, wij hoefde niets te doen. Streng kijkt de dame naar het computerscherm. Ze gaat voor de afschrijving van maart een restitutie regelen, en ze gaat er voor zorgen dat Caser niets meer af kan schrijven. Als Sol de papieren getekend heeft weet ze toch weer te melden dat wij het hadden moeten regelen en ze vraagt gelijk of we nog meer verzekert hebben bij Caser. Ja, de auto. Ik weet niet waar ze het lef vandaan haald maar ze zegt tegen ons dat het beter is dat we die ook oversluiten. En toen wat ik het beu. Bij de bank zeg ik eigenlijk nooit iets, mijn Spaans is daar niet goed genoeg voor. Maar nu! Oversluiten? Zeg ik. Jullie hebben dit al niet eens kunnen regelen. We kregen een pas met 300 euro, vrij te besteden, en nu betalen we twee verzekeringen omdat jullie de zaken niet regelen! Ik heb er spijt van dat we überhaupt van verzekering gewisseld zijn. Mijn Spaans was duidelijk en ze zegt niets meer over een verzekering. Ze gaan het regelen. Nou… wij wachten af.

Daarna gaan we nog even bij onze hofleverancier van stoelen, 4 stoeltjes kopen. We hebben er al 3 van en die hebben we afgelopen zondag buiten gebruikt. We kunnen tuinstoelen kopen van 40 euro, maar dan moeten we er volgend jaar weer kopen. We kunnen ook 4 van deze stoelen kopen, die we ook binnen in bijvoorbeeld de keuken kunnen gebruiken. 4 stoelen dus, zeggen we in de winkel, en in elkaar zetten is niet nodig, doe ik wel. We krijgen een bericht als we ze kunnen komen halen.

Thuis hang ik eerst een rolluik terug op wat er al een jaar van de muur af is. De muur moet opgeknapt worden, maar dat kan pas als de radiator er van af is en het is geen haast klus die gedaan moet worden. Het rolluik echter wel met de zon die heel de middag en avond op dat raam staat de branden. Helaas past het rolluik niet meer, dat komt door het nieuwe plafond wat in de hal is gemaakt. Maar geen probleem, ik pas het rolluik wat aan. Daarna kan ik dezelfde gaten gebruiken om het weer terug tegen de muur te zetten.

Nu ga ik naar mijn nieuwe kantoor. De zitkuil. Ik voel me net een beetje Gadaffi in zo’n tent met een deel van de gordijnen dicht. Maar het is wel lekker toeven zo.

Ik moet nog wat spullen opzoeken voor het dak van de stal. Ik had er al een keer met buurman Xavier over gesproken en hij vertelde wel een bedrijf te kennen die had wat ik zocht. Als ik de maten (ongeveer) door zou geven, zou hij even informeren. Met die info ik ook gaan zoeken. Als balken wil ik gegalvaniseerde stalen kokers gebruiken. Dat heb ik gezien bij een verbouwing van een bakhuisje een dorpje verder op. Daar moeten dan sandwichpanelen op in het model dakpan. Maar die zijn DUUR. 35 Euro ex BTW per vierkante meter. Maar al zoekende ben ik nu al op een prijs van 32 Euro incl BTW. Maar misschien gaan we toch voor vlakke panelen, die zijn een stuk goedkoper per vierkante meter. 

Tussendoor wordt er druk gewerkt op een weiland waar de koeien van Luis wel eens lopen. Gisteren is daar het gras gemaaid en vandaag zijn er twee tractoren bezig het gras te keren (als je dat zo noemt). Op zich niet bijzonders, maar al die ooievaars die daar tussen de tractoren zitten is dat volgens mij wel. Zo ie zo een mooie gelegenheid om ooievaars eens van dichtbij te fotograferen. Dus met de camera in de hand loop ik naar de wei van ons die grenst aan de van Luis en begin met fotograferen. Dan ga ik ergens anders staan om beter zicht te hebben op de laatste ooievaar. Een van de tractoren stopt en gebaart mij te komen. Je mag de wei wel in hoor, zegt de zoon van Luis. Maar ik wil jullie niet in de weg lopen. Geen probleem, als jij loopt waar het gras al op een rug ligt is het niet gevaarlijk. Zo kan ik dus nog even door met het fotograferen van de baby brengende vogel.

Het is tegen 17 uur en volgens mij koel genoeg om met de bosmaaier aan de gang te gaan. Ik trek werkkleding aan en start met maaien. Op de 10 vierkante meter die ik gedaan heb is de bosmaaier 7 keer uitgevallen. En toen was ik het beu, morgen komt er een nieuwe. Nu lang genoeg gesukkel gehad met deze. Na ruim een jaar heeft de 180 Euro kostende bosmaaier, en dat wat inclusief allerlei hulpstukken zijn geld wel opgebracht. Als er ooit een ‘me too’ beweging opstaat voor bosmaaiers, dan wordt ik zeker aangeklaagd voor hardhandig gebruik, al deden we het samen met veel plezier. Morgen even een andere aan een schaffen.

Trouwens; Gisteravond ook nog even er voor gezorgt dat de partytent er niet vandoor gaat als het waait. Ik heb 4 grote zware keien opgezocht, daar ogen in gemaakt en die op iedere hoek met touw aan de tent vast gezet. Dat deed ik trouwens nadat ik de 3e rol gras er bij had gelegd.