Antares

Vandaag gaan we vroeg richting Chantada. We moeten naar de bank en naar de dierenarts. Antares gaat dus mee. Zoals gebruikelijk heeft ze niet zo’n zin om de auto in te gaan. In Chantada gaan we eerst naar de bank en ondertussen let Antares in de auto op de auto.

We moeten naar de bank want we hebben een cheque nodig om komende donderdag een laatste deel van onze bezittingen (grond) te betalen. Een deel is van iemand die geestelijk gehandicapt is, zijn zaken worden door een tante van de man behartigt, maar die kan ook niet zomaar van alles doen. Hier moest de rechtbank naar kijken. Nu eindelijk alles geregeld is kunnen we nog een keer naar Lugo. We gaan bij de notaris langs om te tekenen en de cheque te overhandigen aan de verkopende partij. Zoals bijna een gewoonte is bij de bank gaat er natuurlijk iets fout. Uit een printer komt een cheque en dan foetert de man aan de balie wat. Het printlint van de printer blijkt niet helemaal goed en nu is alles wel geprint maar vaag. Een stukje schrijft hij met de hand over en de rest is goed genoeg leesbaar. Bij de cheque ook een brief voor de notaris. We zijn klaar bij de bank en gaan.

De dierenartsenpraktijk gaat pas om tien uur open. We zijn iets te vroeg. Tijd voor koffie. Waar we binnen gaan zit de dierenarts zijn ontbijtje te doen met de krant. We groeten elkaar en gaan aan een tafeltje zitten en bestellen 2 koffie. De bediening komt het brengen en zegt erbij dat het van de dierenarts is. Nou lekker! en we bedanken de dierenarts. Even later vertrekt hij en als wij onze koffie op hebben gaan wij ook. Ik haal Antares uit de auto die achterin heerlijk op haar kussentje ligt te dromen. 

We lopen naar de dierenarts en dat weet Antares ook. Nu moet ineens iedere vierkante centimeter besnuffeld worden. Eenmaal binnen staat onze stoere Schnauzer op haar pootje te trillen. Vaccinatie angst waarschijnlijk, het is tijd voor de jaarlijkse inentingen en controle. Als de prikkies er in zitten en alles blijkt in orde gaan we weer naar huis. Eerst afrekenen natuurlijk. Kregen we daarnet nog koffie, krijgen we nu de rabiës vaccinatie cadeau. Dat is niet de eerste keer dat hij dingen weggeeft. Lekker voor ons, maar zo wordt hij nooit rijk.

Misschien heeft ze wat last van de vaccinaties, maar het lijkt er op dat ze zich niet helemaal tip top voelt. Ze weet niet goed waar ze moet gaan liggen of hoe ze moet gaan liggen. Rondje lopen dan maar? …nou omdat jij dat wil, lijkt ze te denken.

Sol belt nog maar eens met de zonnepaneel verkoper. We hebben namelijk gister helemaal niets meer gehoord. Vandaag krijgen we wel een mail. Beetje rare mail. Het is een nieuw verkoopcontract. In het telefoongesprek vraagt Sol waarvoor dat is. De koop is namelijk al lang afgerond. Dat Facebook en Google en zo regelmatig met updates komen voor de gebruiksvoorwaarden oké, maar een nieuw koopcontract? Voor we iets tekenen, als we dat al doen, pluizen we het eerst tot op de laatste punt en komma uit. Maar goed, terug naar waar voor Sol eigenlijk belde. Waarom is er gisteren niemand geweest en zijn we niet terug gebeld of gemaild? Slechte service! Nou ze moeten het allemaal uitzoeken wat er fout gaat, we bellen terug. Later krijg ik een mail dat als we vandaag niets horen wij terug moeten bellen. Maar jullie zouden toch bellen? Mocht je in zee willen gaan voor zonnepanelen, doe dat dan niet met Sotysolar uit Gijón in Asturias.

Sol belt ook nog even met de leverancier van het raam wat we besteld hebben voor in de eetkamer. Het raam blijkt klaar te zijn, alleen hebben zij het glas nog niet binnen. Nog even wachten dus, maar hopelijk komt het snel. Daarna belt ze nog even met het ziekenhuis in Ourense. De nietjes van de hechtingen moeten er na 7 tot 10 dagen uit. Maar volgende week maandag moeten we er ook zijn voor controle. Paar daagjes langer dat de nietjes er in zitten kan volgens ons geen kwaad. Anders moeten ze er morgen uit want donderdag en vrijdag zijn we in Lugo. Morgenvroeg even terug bellen, dan is de chirurg er.

Vandaag ga ik eens een cake maken. We hebben nog pompoenen en ik wil een pompoen cake. Met de instructies van een Belgische website ga ik aan de gang. De pompoen, altijd een gedoe om het vruchtvlees eruit te krijgen. Volgens de website moet ik op een andere website kijken hoe ik dat het beste kan doen. ….simpel, snijd hem in twee, haal de pitten er uit en die draden en leg het stuk 40 minuten op 180 graden in de over. 40 minuten later haal ik inderdaad, zo het vruchtvlees los van de schil. Alles dump ik in de mixer en even mixen gaat het goedje in een vorm. Een uurtje later hebben we dan deze cake… en hij is lekker 🙂

Lekker, dat dachten anderen ook. Een zak voer van Antares staat in de ruimte naast de keuken. Daar staat die zak altijd. De zak is aangebroken maar wel weer goed dicht gemaakt. Ik moet iets pakken en de zak staat in de weg. Nou weet ik dat ik nog niet te zwaar moet en mag tillen, maar hulp van muizen heb ik daarbij niet nodig. Aan de onderkant van de zak zitten verschillende gaten, geen idee hoeveel muizen er aan het feesten zijn geweest, maar er zat nog zeker voor 35 euro aan broken in die zak. Nu is hij leeg!