Vandaag iedereen weer om half negen present. Gelijk begonnen in het moeilijkste stuk. De laatste palen moesten nog geplaatst worden helemaal boven aan in het bos. Martín en ik hebben een rol gaas van ca 60 kilo naar boven gebracht. Moet zeggen dat Chilenen soms niet erg praktisch werken. We moesten er maar een touw door de rol gaas heen doen en hem dan naar boven dragen. ….Als we er een paal doorheen doen, aan de uiteinden het touw binden dan hoeven we niets te dragen, aan het touw treken en lopen de rol komt van zelf achter ons aan. Handig he? En niet zo zwaar. Toen wij boven waren met de rol kon die gelijk uitgerold worden naar beneden om aan de palen vast gemaakt te worden. Natuurlijk kwam de man waar we in 2008 de grond van kochten ook (weer) kijken of alles wel goed ging. In augustus is mijn zwager gaan praten om de smalle strook bos te kopen, dat wilde ze toen niet. Deze weer nog verschillende keren gevraagd. Maar nee, niet te koop. Nu er palen staan zien ze echter dat er een strook van ten hoogste 5 meter breed ontstaat. Men wilde niet verkopen omdat de grond alleen maar meer waard zou worden. Nu zien ze dus dat ze er niets meer mee kunnen doen. Verkopen is geen optie meer, die grond kan een bak geld waard worden maar niemand zal het kopen. Vandaag kwam dus de vraag of we het wilde kopen. Ja! Nu is het hek in het bos bijna af, dus nu hoeft het voor ons ook niet meer. Nee wij willen niets meer kopen! Te laat! Aan het einde van de dag staat de eerste 100 meter hek in het moeilijkste stuk, het bos. De palen moeten alleen nog schuin afgezaagd worden. Martín en ik hebben een kleine 150 meter palen recht en vast gezet in de grond. Morgen de rest en dan is het hek klaar 🙂
