50 Tinten Grijs? Nee 4

Als we vandaag wakker worden is het buiten nog donker en grijs. Als we even later buiten lijken is het buiten licht grijs en er komt meer water uit de lucht dan uit onze bron. Ik ga OP1 kijken. Er zitten allemaal mensen aan tafel en Mart Smeets. Er zijn vragen over de songfestival artiest voor Nederland, ik ken haar niet net als alle mensen aan tafel. Mart Smeets lijkt niet te weten wat het songfestival is. Als het gesprek over corona voorbij is gaat het gesprek over Amalia en het programma Blauw bloed (van de EO). Mart Smeets doet nogal lacherig over het programma. De televisie is natuurlijk alleen uitgevonden voor Studio Sport en Mart Smeets. De rest telt voor Mart Smeets niet. Dan mag Mart Smeets gaan praten en zet ik het programma af. Mart Smeets hoort in het rijtje thuis van Hans Wiegel en Youp van ‘t Hek. Drie overjarige zichzelf belangrijk vinden de mannen die denken dat Nederland om hen draait. Gelukkig wonen wij in Spanje, als Sint Nicolaas, ook een oude man, het maar niet in zijn bejaarde hoofd haald deze 3 ooit mee te nemen naar Spanje!

Goed nadat ik dus een korte versie van OP1 gekeken heb is het tijd om de honden uit te laten. We gaan naar het weiland aan de overkant van de weg en laten Orion los, antares is altijd los. Als een wezenloze kip zonder kop begint hij te rond te rennen. Het grootste deel van het weiland is niet veilig. Best blijven we in het midden staan. Als hij klaar is lopen we terug. De honden ploffen beide op een mat en we hebben er een groot deel van de dag geen last meer van.

Buiten is het nog grijs en het regent nog steeds. Ik ga met het hout wat ik gister in de eetkamer tegen de muur gemaakt heb aan de gang. Tijd voor afwerklatjes. Even later, als alles er tegen zit, kan ik schuren en gaan schilderen, grijs, net als buiten. Veel werk is het niet. Nu is het tijd om de afdekraampjes van de schakelaars en stopcontacten te monteren. En daar ben ik ook zo mee klaar.

Sol gaan schoonmaken, maar er lopen 2 honden in de weg die een stofzuiger en een zwabber interessant vinden. Buiten is het iets minder grijs en er is zowaar een beetje blauw te zien. Ik ga een ronde lopen met die twee. Mijn plan is dat ze wel weer moe zijn als we terug komen. We lopen richting Santa Mariña do Castro en gaan rechtsaf waar dat kan. Nu lopen we de weg, die even later zandpad wordt, richting ons bos boven op de berg. Als we boven op de berg bij ons bos zijn lopen we verder terug richting huis via Cas do Pedro. Als we halverwege zijn komen er uit het niets twee Spaanse Mastiff naar ons toe rennen. Die ene is die ons vorige week ook volgde, nu heeft die dus zijn maatje bij. Geen idee wat er gaat gebeuren. Enige die bang is is Orion. Maar Antares gaat tussen de twee in staan en maakt een praatje. Ik denk dat ze zegt dat we ons met rust moeten laten, want anders….. We lopen verder met twee honden op een afstandje achter ons aan. Ik ben nog niet moe, maar twee honden hebben duidelijk geen zin meer en kijken we telkens vragend aan of we er al zijn.

We zijn thuis en alle drie kletsnat van de regen die we op het laatste stuk hadden. De honden ploffen weer ergens neer en ik ga in de eetkamer opruimen zodat ik een lijn met de laser uit kan zetten op de muur voor de grijze band die er op moet komen. Als de lijn staan plak ik er afplakband langs en begin de eerste twee 3 stukken muur te schilderen. Daarna vind ook ik dat ik beter ergens neer kan ploffen.