Ze zeggen wel eens “zondag rustdag”. Voor een deel hebben we dat ook gedaan althans ’s morgens. Rob en Sol hadden iets hier niet zo ver uit de buurt wat historisch gezien wellicht ook onze belangstelling zou hebben. We laten ons verrassen. Via allerlei binnendoor weggetjes moeten we op een gegeven moment een onverhard paadje in want daar ergens zouden Petroglieven te zien zijn. Dat zijn tekens in rotsblokken van lang vervlogen tijden naar schatting tussen de 5.000 en 12.000 jaar terug. De laatste 1 km moeten te voet afgelegd worden wat toch niet meevalt gezien de steilte van het weggetjes en met een temperatuur die al zeker rond de 30 aantikt.
Maar we vinden een groot rotsblok waar inderdaad iets instaat. Zelf ontcijferen kunnen we het niet maar een bordje geeft enige toelichting ook al weten de schrijvers daarvan ook niet wat de symbolen betekenen.
Voordat we terug bij de auto zijn lijken onze bolletjes al aardig op pioenen. Op weg naar nog een mooi gelegen bron stoppen we om wat te drinken bij een behoorlijk uitziend klasse restaurant. We nemen op een heerlijk schaduwrijk plekje plaats op het terras. Enig misverstand ontstaat als de tafel gedekt wordt voor ons terwijl eigenlijk alleen maar iets willen drinken. O.K. we nemen naast wat drinken een toetje. Dat was superlekker. We gaan op de terugweg nog wel even langs Rob zijn werk om de robot in werking te zien die het voer aanschuift voor de koeien.
Terug op de camping is het heerlijk toeven ondanks dat het warm is maar er staat een behoorlijk windje. ’s Avonds gaat Rob zijn telescoop opbouwen onder het “toeziend oog” van Ton die, de eerlijkheid gebied te zeggen, lang niet alles snapt van de uitleg van Rob maar Indrukwekkend is het wel.
Maandag is het volgens Ineke tijd dat de caravan eens een beurt moet krijgen. Sol moet werken en Ton gaat met Rob samen speciale verlichting aanleggen langs het paadje wat naar hun nieuwe terras leidt. Een karweitje van niks eigenlijk maar je bent er mee van straat en loop je de dames niet in de weg of hou je ze van het werk.
Als Sol klaar is met haar werk vertrekken we richting Chantada allereerst om naar een bandenspecialist te gaan. Ton had ontdekt dat er daadwerkelijk iets in zijn linker voorband zat. Onderweg daar naartoe zei Rob op enig moment: “Pa waarom staat jouw achterruitverwarming aan?”. Reactie van Ton was “ja er is iets met de airco die moet ik na laten kijken omdat hij soms uitvalt”. Reactie van Rob was “als je de airco aan wil zetten dan moet je wel de knop ernaast gebruiken”. Er moest hartelijk om gelachen worden vooral door Ton zelf voor deze stommiteit. De opmerking “zet de airco maar aan” zal hij nog vele malen moeten horen na al is gebleken. Het zal wel iets met Ton zijn leeftijd te maken hebben zullen we maar denken. Bij de bandencentrale aangekomen kunnen we meteen naar binnen rijden en worden we meteen geholpen (foto 4).
Als dat geen SUPER SERVICE is dan weten wij het ook niet meer. Het afrekenen brengt wederom een onverwachte reactie. De rekening was namelijk € 10,00. Als je in Nederland de klink van de deur aanraakt dan ben je al meer kwijt. Dat de monteur een fikse fooi mocht ontvangen laat zich raden. In Chantada zelf gaan Rob, Ton en Ineke eerst naar een supermarkt en Sol moet elders even iets zakelijks regelen. We treffen elkaar later op een terrasje. Op de terugweg “moeten” we natuurlijk onder het motto “een dag niet gechineesd is niet geleefd” ons bijna dagelijks ritueel afwerken.
Terug thuis gaan beide keukenprinsessen hun werk doen en de meester van de BBQ Rob doet de rest waarna we heerlijk op het terras in de wei met de paarden onze buikjes gaan vullen.
Voor vandaag hadden Rob en Sol gevraagd of wij het leuk zouden vinden, mede gezien de hoge temperaturen, om naar een meer te gaan waar je heerlijk in de schaduw kon zitten aan de rand van het water en je kon er lekker zwemmen. Uiteraard laten wij ons verrassen. Het is niet bij de deur maar ca. 80 km richting Portugal. Een 10 tal km voorbij het mooie plaatsje Bande slaan we een zijweggetje in en zien het stuwmeer voor ons liggen met inderdaad heerlijk onder de bomen en bijna met je voeten in het water. Alles wat nodig is voor een picknick hebben de dames bij zich en we instaleren ons als echte levensgenieters ter plekke. Regelmatig gaan Ton en Rob hun zwemkunsten vertonen maar belangrijkste is lekker afkoelen. Zelfs Ineke waagt zich in het water al zal ze nooit een Olympisch zwemster worden. Antaris (een van de honden) vindt het ook prachtige.
Na enkele uren gaan Rob en Ton een stukje lopen omdat daar de restanten van een Romeinse Militaire nederzetting moeten liggen. Genaamd Maquis Querquennnis. Het is een heel groot kampement en indrukwekkend om te zien.
Maar zoals altijd er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan dus op enig moment moeten we toch weer huiswaarts gaan. Daar wacht voor Rob echter nog een inspectie karwei. De avond ervoor was namelijk gebleken dat Starlink (hun internetsysteem) uit de lucht was. Alles resetten was al uitgeprobeerd maar zonder resultaat. Dus zat er niks anders op om op het dak de schotel en kabelaansluitingen te gaan controleren.
Na nog het nodige gedaan te hebben zonder resultaat zit er voor Rob niets anders op dan contact op te gaan nemen met de leverancier. Wat wij van Rob begrijpen is dat er een compleet nieuwe installatie opgestuurd gaat worden. Vervelende voor Sol is natuurlijk wel dat zoiets nu juist moet gebeuren nu ze druk is voor haar Nederlandse opdrachtgever.
Woensdag is het al vroeg warm (we bedoelen dus heet 30+) en doen niet veel als alleen maar schaduw opzoeken en genieten van het beetje wind wat er af en toe staat. Wel gaan we met z’n vieren een dagmenu scoren in A.Barrela dat is en blijft voor ons altijd nog onbegrijpelijk hoe zoiets kan voor die prijs. Op donderdag is het puffen niet veel anders dan gister wederom 30+. Ineke gaat nu wel het nuttige met het aangename combineren. Binnen in huis bij Rob en Sol is het nog heerlijk koel en ze gaat een paar jurken van Sol korter maken. Dus de naaimachine moest tevoorschijn komen. In die tussentijd gaan Rob en Ton naar de lokale Aira (zeg maar boerenbond) om een nieuwe 2 wielige kruiwagen te kopen met een hele grote bak. De oude die Rob had was al ver over de pensioengerechtigde leeftijd en er kon bijna niets in. Bij thuiskomst is het lachen geblazen als Ton de kruiwagen als taxi voor Ineke gaat gebruiken.
Volgens de weersvoorspellingen zou het ’s avonds gaan onweren en regenen. In de loop van de avond horen we het wel onweren en zien we donkere wolken maar dat is het dan ook. Om exact 23.56 uur begint het dan toch te regenen. Alles bij elkaar zeker 6 á 7 druppels.
Vrijdag is voor Sol haar vaste werkdag dus die moeten wij met rust laten. Met Rob gaan we naar Chantada allereerst naar een specialiteiten winkel(tje) met lokale producten en lekkernijen. Daarna naar een supermarkt om proviand in te slaan. Een terrasje pikken moeten we overslaan aangezien we ook ijs gekocht hebben en dat kan nu eenmaal niet tegen temperaturen van 30+. Na iets simpels gegeten te hebben gaan we met z’n tweeën terug naar Chantada om……..jullie raden het al de Chinees te plunderen. Op zich geen probleem omdat de temperatuur daarbinnen heerlijk is. ’s Avonds weer BBQ op het terras bij de paarden.
Zaterdag is de wereld erg klein. Vanaf de caravan kunnen we nog net het huis zien van Rob & Sol.
Wij waren daar kennelijk al op voorbereid aangezien we pas om 09.45 uur wakker werden. Sol moest nog extra werken. ’s Middags hadden wij weer afgesproken bij het restaurant in Chantada waar we eerder als gast van Rob en Sol geweest waren dus nu vonden wij dat het onze beurt was hen uit te nodigen. Ook nu was het weer verrukkelijk en gezellig.
De temperatuurmeter heeft zich een beetje aangepast aan onze wensen van 30+ is het nu 30-. In de avond zijn we uitgenodigd bij buren in Cas de Pedro.
Voor zondag, mede gezien de nog steeds hoge temperatuur, geen uitje gepland maar voorbereidingen voor het vertrek van morgen. Voortent van de caravan gehaald en schoongemaakt. Gezien zijn bewezen diensten doen we dat met fris bronwater en mag hij weer voor een jaartje vredig gaan rusten in de caravanbak. ’s Avonds hadden we nog FEEST bij Rob en Sol. Echte friet met majo met Hollandse bokworst. Misschien komt dit verslag wel “laat” mede gezien de problemen met Starlink van Rob en de beperktheid van Wifi op volgende camping(s).
Tot een volgende keer