1890

Helemaal geen gereedschap vast gehad vandaag. Dat kan ook niet want we moeten om 11 uur in Lalin zijn. Ik sta wel weer gewoon op tijd op om te kijken of ik water moet geven op de akker. Maar aan de hor in het badkamer raam te zien is water geven niet nodig. Het is weer net zo mistig als gisterochtend. Als we klaar zijn om te vertrekken met het idee om om half 11 aan te komen in Lalin, blijkt dat de navigatie ons over de smalle bergweggetjes wil sturen. Nou vind ik dat geweldige weggetjes om te rijden, maar in de mist niet als we ook nog ergens op tijd moeten zijn. We rijden dus via Chantada naar Lalin over gewone doorgaande wegen. Als we in Lalin aankomen schijnt de zon alweer volop.  

In Lalin hebben we een afspraak op een kantoor. Via een kennis, de man waar we ook de poorten van hebben gekregen, hebben we een tip gehad en een bijbehorend telefoonnummer. Zoals Sol van hem begreep is het een bureau waar ze gratis* subsidie voor je regelen als je daar recht op hebt als je hebt verbouwd of aan het verbouwen bent. * Gratis werkt als volgt; heb je recht op subsidie die zij regelen, dan is X% voor hen, ik dacht 9%. Heb je nergens recht op en krijg je dus niets, krijgen zij ook niets. Dat is dus wat we begrepen van de kennis. In grove lijnen klopt het verhaal. Het gaat te ver om het hier helemaal precies uit te leggen, en ik heb ook niet alles begrepen, maar; op energiebesparende maatregelen zou je recht kunnen hebben op subsidie. Isolatie, verwarming, zonnepanelen, andere ramen met dubbel glas zijn dingen die in aanmerking komen. Op de verwarming, de pelletketel, krijgen we al subsidie. Op de zonnepanelen niet want daarvoor waren we te laat met de aanschaf, maar misschien is er door het bureau nog een en ander te regelen voor de dingen die we al gedaan hebben. Dit soort subsidie is subsidie die in heel Spanje van toepassing is. Maar er blijkt ook subsidie te zijn die alleen op Galicië van toepassing blijkt te zijn (wat niet wil zeggen dat andere regio’s niet een zelfde regeling hebben). Die heeft er mee te maken dat je je huis verbouwd. En dan niet zo zeer dat je een mooie badkamer maakt, maar dat je de boel opknapt en weer leefbaar maakt naar de standaarden die meer van deze tijd zijn. Het gaat er ook meer om dat je bijvoorbeeld het dak van de stal wat op instorten staat vervangt. 

Hoe het allemaal precies werkt hopen we aanstaande woensdag te horen als de vrouw waarmee we spraken komt kijken. Dan moeten we ook maar eens kijken welke projecten bij ons in aanmerking zouden kunnen komen en welke interessant zouden kunnen zijn om te doen. Maar stel, het dak en de dakconstructie van de stal zijn zeker aan vervanging toe. En stel dat dat 40000 euro kost om het te laten doen en we krijgen daar dan 4000 euro subsidie op, dan is dat dus niet interessant omdat we nu geen 36000 euro over hebben voor het dak van de stal. Maar goed, woensdag hopen we meer te weten te komen.

Op het bureau opende de vrouw een website van de overheid. Daarop zocht ze op een kaart ons huis op. Ze klikt nog een beetje op wat gegevens en komt met gegevens van ons huis op de proppe! Het blijkt dat ons huis van 1890 is + of – een paar jaar. Dat is iets wat we niet wisten. Ook laat de vrouw op de website nog wat kaarten zien. waarvan je er hieronder twee afbeeldingen zien. De eerste is van nu en de tweede is van een kaart van de jaren 50. 

Nu we toch in Lalin zijn kijken we daar ook maar gelijk even rond. We zijn wel eens door Lalin gekomen als we binnendoor terug reden van Santiago de Compostela maar een echt bezoek hebben we aan Lalin nog niet gebracht. Het is een leuke stad.

Best veel winkels waarvan er aardig wat schoenenwinkels zijn. Er staan ook her en der bordjes waarop staat ‘Compórtase e recolle,… o can non ten culpa’ vrij vertaald staat er dat je de hondenpoep van je hond moet opruimen en dat je hond niet de schuldige is. Verder staat er Lalin groen en schoon. Ik moet zeggen dat ik nog nergens geweest ben waar het op straat zo schoon en netjes is als hier in Lalin. 

We drinken ergens een keer koffie en lopen weer verder. Het is nu net na de middag er we besluiten ergens te gaan eten. Sol vindt ergens een restaurant. Het is bij het busstation. Toen ik dat zag kreeg ik het idee van een restaurant waar je een kleffe hamburger kunt krijgen. Maar niets blijkt minder waar. Het blijkt een min of meer internationaal restaurant te zijn. Sol neemt het dagmenu en ik ga internationaal, voorgerecht iets Mexicaans en hoofdgerecht kip op een Bahreinse wijze. Er staan meer internationale gerechten op de kaart. We hebben er lekker gegeten en vrijdag gaan we terug om er nog een keer te eten. Voor mijn verjaardag, vrijdag, hebben ze alvast wat opgehangen.