Voor De Auto Naar Monterroso

Vandaag hebben we om half tien een afspraak op het kantoor van de gestor die ons Spaans kenteken regelt in Monterroso. Volgens de navigatie is het een kleine 45 minuten rijden. We komen iets te vroeg aan en gaan ergens even koffie drinken. Als even later het kantoor open is en wij naar binnen gaan zit er een dol enthousiaste dame die blij is dat ze ons eindelijk een keer in levende lijve ziet.

Ze begint te vertellen wat er gedaan moet worden en dat zij dat vandaag in Lugo gaat regelen. Alles wat we aan papieren hebben van de auto leveren we in, inclusief mijn rijbewijs en mijn residentie pasje (zal vast een andere naam hebben, maar die weet ik niet). De dame verteld dat ze rond half 2 terug zal zijn. Op en neer rijden lijkt mij een beetje onzinnig, als we thuis zijn kunnen we weer terug. Dus we verdoen onze wachttijd met een ronde door Monterroso. Ze hebben hier ook een Chinees…. dus wij naar binnen maar kopen deze keer niet veel. Na nog een keer koffie gaan we nog even bij een ferreteria binnen voor horgaas. Ze blijken ook van die vliegen plakstrip te hebben voor in een stal, misschien is dat ook iets voor bij ons in de keuken. Dat dus ook maar gekocht.

De dame van kantoor laat weten dat ze terug is uit Lugo en ons op kantoor verwacht. Dan blijkt er iets niet goed te zijn. Ze moeten van het kenteken een deel 1 en 2 hebben. Ik leg uit dat ze dat heeft en laat het zien. Nee, zegt ze, het is een groen papier. Voor het kenteken? vraag ik. Ja. Dat papier hadden andere Nederlanders ook een keer. Ik ken alleen een groene kaart van de verzekering, en omdat die alles per mail doen is die groene kaart tegenwoordig ook wit als je hem print. Kijk, dat is deze. Nee, herhaald ze, het moet van het kenteken zijn. Ik leg uit dat ze de ’tenaamstellingspapieren’ heeft met de codes, het pasje en het papier waarop je het pasje in Nederland thuis gestuurd krijgt. Iets groens heb ik nog nooit gezien, alleen die van vroeger die je ook thuis kreeg en waarvan je de gele ieder jaar voor je auto ruit moest doen. Die je thuis moest bewaren was ook groen bij mijn weten.

We leggen uit wat er op de papieren staat en op een kopie schrijft Sol de Spaanse vertaling. We moeten nog een keer terug komen verteld ze, waar op ik zeg, als je nou alle papieren eens hier houdt en laat weten wanneer het geregeld is. Dat is misschien makkelijker dan dat wij hier naar toe komen, wachten en weer terug rijden. Ja dat kan ook, maar dan moet er een machtiging geschreven worden. Oké. Ze begint te schrijven, waarna ik een handtekening op het papier zet. We krijgen een papier mee waar op we eventueel de politie kunnen tonen dat het onze auto is, want als we terug rijden heb ik alleen nog een rijbewijs, de rest heeft zij.

Thuis gekomen moet ik nog even de akker op. Ik moet wat maken waar langst de tomaten planten straks omhoog kunnen groeien en vast aan vast gezet kunnen worden. Ik sla 3 palen in de grond en span er gaas tussen. Om het geheel wat steviger te maken steek ik tussen de planten ook nog lange dunnen takken van een kastanjeboom, zo is het gaas wat steviger en werkt het misschien ook als vogelverschrikker. Geen idee trouwens of dat nodig is bij tomaten planten. Voor de paprika planten hebben we dunnen stokken gekocht bij de ferreteria in A Barrela. Ik blijk er alleen niet genoeg te hebben gekocht, morgen even terug dus.

Prettig weekend.