Vrijdag 14/6 is geen vrije dag aangezien Rob een poortje wil hebben aan de openbare wegzijde van de Camino Publico wat rechtstreeks naar hun huis loopt. Het is mooi weer dus de meegenomen werkkleding kan aan. Het is geen groot karwei maar wel veel gemakkelijker om zijn tweetjes te doen. Als het klaar is moet het natuurlijk “officieel” geopend worden en dat mogen Sol en Ineke doen. Meteen daarna laat Willem de kater zien wie het hier voor het zeggen heeft.
Na gedane arbeid is het heerlijk om een wandeling te maken en dat doen Rob en ik dan ook. Verborgen paadjes zijn er hier genoeg. Rob moet ook nog melk gaan halen (om er yoghurt van te maken) op de boerderij waar hij werkt en daar doet zich een leuk voorval voor. Als Rob het over “Opa” heeft gaat dat over de opa van zijn baas (Pablo). Die is er toevallig ook en ik maak kennis met hem ook al gaat het gesprek natuurlijk tussen Rob en hem en word er af en toe wat vertaald. Op enig moment begint opa allemaal naar de auto van Rob te wijzen en we snappen niet meteen wat hij precies bedoeld. Gaat het over het open portierraam of over het lege bierblikje wat erin staat wat Rob gebruikt voor klein afval. Op enig moment blijkt opa zijn vrouw kwijt te zijn die naast hem in de auto gezeten had. Oma is echter niet echt kwijt. Blijkt dat opa denkt dat het zijn auto is maar die staat ernaast en heeft dezelfde kleur. Gelukkig is opa weer gauw gerustgesteld en kan iedereen er smakelijk om lachen.
Zaterdag 15/6 wordt een drukke en lange dag. Allereerst gaan we naar het klooster van Santo Estevo de Ribas de Sil. Na Ourense is de rit alleen al erg mooi omdat die de loop van de Rio Sil volgt. Ondanks dat er veel te zien valt is het jammer dat het niet helemaal te bezoeken is aangezien het ook een hotel is. Uiteraard maakt een kerk ook onderdeel uit van het complex. Omdat we geen gebruik kunnen maken van het restaurant (= allen voor hotelgasten) gaan we koffiedrinken (met wat erbij natuurlijk) vlakbij het kloostercomplex.
Via enkele tussenstops bij mooie uitkijkpunten gaan we naar Castro Caldas alwaar het Castillo De Castro Caldenas staat. We lopen er door smalle straatjes naartoe en bewonderen de buitenkant aangezien het pas 2 uur na onze aankomst opengaat. Jammer maar voor “een volgende keer”. We gaan wel via het kerkhof naar het kerkje en kunnen zelfs via een buitentrap tot bij de kerkklokken komen. Na gedane wandelinspanningen is het natuurlijk weer lekker om heerlijk in de schaduw op een terrasje te genieten.
Via een geheel andere route komen we terug thuis waarna we ons allemaal op onze eigen manier op gaan frissen (sommige met een dutje) aangezien we ’s avonds laat naar Fogar de Breogan een speciaal restaurant in Santiso vlakbij Lalin gaan. Rob schreef daar eerder over in zijn blogs en waren er met hen al eens eerder geweest. Op speciale avonden geven ze vanaf 00.00 uur “heksen shows”. Deze keer waren wij gastvrouw en heer omdat Rob en Sol nog een etentje tegoed hadden voor de 75ste verjaardag van Ineke (eind april). De specialiteiten rond die verjaardag zijn nu toch echt afgelopen eerst de verjaardag thuis vieren……..toen met vriendinnen met als verrassing de aanwezigheid van Sol……daarna met het gezin uit Fijnaart Argentijns gaan eten in Roosendaal……en nu dit dus. Dat het eten er goed is wisten we al en het opdienen per vleessoort aan sabels blijft apart. Dat Ineke er ook nog een “vriend” opgedaan heeft is op een van de foto’s te zien alleen was hij zo in de ban van haar dat hij op dat moment vergeten was vlees aan de sabel te hebben. De heksenshow blijkt een middeleeuws ritueel te zijn van boze geesten verdrijven. Of wij daar bijhoren weten we niet maar wij hebben zeker geen kwaads in gedachte. Uiteraard moesten we ook nog ruim 1 uur rijden om thuis te komen. Moe maar voldaan konden we rond 02.00 uur onze bedden op gaan zoeken.
Zondag 16/6 wordt voor sommige een uitslaap dag (Rob en Ineke uitgezonderd) en veel zin heeft het ook niet om actief te worden aangezien de wereld erg klein is. Het is erg mistig maar dan van die vallende mist die soms overgaat in buien. Dat wordt in ieder geval voor ons bijna de hele dag maar wat aan lummelen. Voor mij is dat ’s middags niet zo erg omdat ik dan geen excuus hoef te verzinnen om het Nederlands voetbalelftal van Polen te zien winnen. Voor mij in ieder geval als “professioneel PASSIEF sporter” genieten.
Maandag 17/6 gaan we met z’n tweetjes een rondrit maken. Via binnendoor weggetjes richting route Rio Sil. We zijn amper op weg om in Castro (jullie weten wel van de dagmenu’s), het eerste dorpje wat we tegenkomen is het markt. En niet zomaar een maar zeker wel met 7 kraampjes aan beide zijden gewoon op de doorgaande weg dus het verkeer moet zich maar aanpassen. Bij de Rio Sil rijden we grotendeels dezelfde route als we eerder met Rob en Sol gedaan hebben maar we willen nu persé op tijd zijn bij het kasteel in Castro Caldenas om het te bezoeken. Van de toegangsprijs “schrik” je wel even….2 € p.p. We kunnen overal vrij rondlopen op alle verdiepingen dus trap op trap af maar zeer de moeite waard. Er is o.a. ook een ruimte ingericht met oude gereedschappen. Er staat o.a. een oude houtdraaibank waarvan het aandrijfwerk bediend moet worden met je voeten en je kunt het binnenwerk van de kasteelklok bewonderen.
Onderweg kwamen we nog een hele bijzondere en vrolijke Boerin tegen. Of ze hier vroeger echt zo rondreden heeftkvalt te betwijfelen natuurlijk.
We rijden vervolgens terug richting het plaatsje Parade de Sil omdat we op de heenweg een bordje gezien hadden van een chocolade museum (of zoiets). Helaas is het op maandag gesloten. Van daaruit willen we naar een plek waar oude graftombes te bewonderen zouden zijn. Wat we ook zoeken en door de meest piepkleine dorpjes gestuurd worden door Trees (zo noemen wij onze navigatie) we komen uiteindelijk door een straatje waar beide autospiegels ingeklapt moeten worden en het billenknijpen van Ineke grote vormen aanneemt. En dan staat er plots “doodlopende weg” en zegt Truus “keer om”. Om een lang verfhaal kort te maken na ons vertrek uit Castro Caldenas staan we 2 ½ uur later er wederom zonder iets gevonden te hebben. In de tussentijd is het ook nog gaan regenen. We besluiten het zoeken na de Tombes te laten voor wat ze zijn en gaan naar Montforte de Lemos om bij de Lidl nieuwe voorraad in te slaan en dan als een speer naar huis (camping Frean) aangezien Ineke moet koken voor de gasten. De campingeigenaren komen eten.
Dinsdag 18/6 De weersvooruitzichten zijn beslist niet denderend. Heel de nacht heeft het zowat geregend maar rond 10.00 uur wordt het beter. Ideaal weer dus om samen met Sol (Rob moet immers werken) naar een Chinees te gaan vlak voor Ourense. We zijn hier al meerdere keren geweest maar dit is beslist de laatste keer. Het is er bijna donker van binnen met smalle gangetjes en een puinhoop van hier tot China. Dan vindt Ineke ook nog dat ze besodemieterd wordt en Sol heeft een muis gezien. Gelukkig blijft het de hele dag eigenlijk mooi weer dus maken we het grondzeil uit voorzorg al schoon. Het moet namelijk dienst gaan doen als verpakkingsmateriaal voor 2 heel oude kastanje planken van ca. 50 x 160 cm en 7 cm dik en jullie raden het al die moeten mee naar Nederland met het idee er een sitetabel van te maken. Daarnaast hebben we samen nog een speciaal project. Het uit elkaar halen van een “kroonluchter” waar Sol en Rob toch niets mee doen en waar Ineke wel mogelijkheden in ziet om te knutselen. Op de foto is goed te zien hoe zij met haar kroonjuwelen bezig is. Onze “vooruitziende blik” om e.e.a. al schoon te maken wordt ’s avonds bewezen met behoorlijk onweer en regen.
Woensdag 19/6 Is een werkdag. Rob en Sol willen (liefst nog dit jaar) een terras maken in de wei naast de Camino Publico (dus tussen hun huis en de weg). Ze willen daar een vlondervloer maken van pallets van ca. 5 x 6 meter. Hiervoor nodig hebben ze 35 pallets. Via de Spaanse marktplaats had Rob iets gevonden in Ourense en afgesproken dat we daar rond 14.00 uur zouden zijn. Voor Rob is het dus vandaag een halve dag werken op de boerderij en tegen die tijd sta ik klaar in mijn werkkleding. Helaas zijn de pallets kwalitatief niet wat Rob gehoopt had en om nu de nodige houtworm mee naar Frean te nemen is ook niet de bedoeling. Helaas dus een autorit met aanhanger van 70 km gemaakt voor iemand met een korte achternaam. Gelukkig bij een meelhandelaar op 7 km afstand ontdekt dat die ook overtollige pallets verkopen. Het is wel een uitzoekwerk maar de eigenaresse en haar zoon zijn zeer behulpzaam en met een overbelastte aanhanger met een slakkengangetje terug naar huis. Het lossen gaat natuurlijk sneller als het laden ook al regent het alweer maar als alles op zijn plek staat ziet het er weer netjes uit. In de tussentijd heeft Ineke zich vermaakt met creatief bezig zijn in de caravan.
Donderdag 20/6 is onze laatste dag op camping Frean dus staat die in het teken van voorbereiden op vertrek. Hierbij gaan we er ook vanuit dat het vanaf vrijdag mooi weer wordt met nauwelijks of geen regen meer (hebben we nu wel genoeg gehad) en is dat ook wel fijner om ons te verplaatsen naar Arriondasi gelegen in de noord/westelijke punt van Picos de Europa om daar een aantal dagen te blijven en hopelijk zonder regen te genieten van met name alle natuurlijke schoonheid. Het zal nu wel even gaan duren dat we Rob en Sol weer in het echt gaan zien de frequentie was de laatste maanden ook wel erg hoog. Wij in maart onverwacht met Sol haar 50ste verjaardag in Frean en Sol onverwacht begin mei in Etten Leur voor Ineke haar 75ste verjaardag.
Groetjes aan alle lezers en tot volgende keer.