Deze ervaringen spelen zich af in de periode aug. 2023-februari 2024
Augustus 2023 – aanvraagformulieren gedownload en ingevuld om startklaar te zijn voor de ambassade die in september in La Nucia, Costa Blanca, (1 uur rijden vanaf Albatera) consult houdt om Nederlanders de gelegenheid te bieden een paspoort aan te vragen/resp. vernieuwen. Een lange en frustrerende bezigheid zonder resultaat. Op de ochtend dat de lijn geopend werd om in La Nucia een afspraak te regelen kregen de bellers te horen: La Nucia is al volgeboekt!! U moet naar de ambassade in Madrid
Mijn paspoort zou verlopen op 23 maart 2024. Margrietje dacht, dan ga ik voor de herkansing begin maart 2024.
Februari 2024. De lijn (via het internet) werd weer geopend maar ……storing in Madrid, de ambassade was pas in de middag te bereiken en toen: La Nucia is al volgeboekt.
Ik nam contact op met NL en deelde mijn gram met medewerkers van de lijn voor “Nederlanders in het buitenland.” Geen resultaat, ja toch, een medewerker die begreep hoe gefrustreerd ik was, kwam er ook niet NIET doorheen. Storing in Madrid.
Er zat niets anders op: 12 februari 11.15 uur via het internet een afspraak geregeld bij de Nederlandse Ambassade. Hoera. De hogesnelheidstrein geboekt om 6.49 vanaf Elche rechtstreeks naar Madrid naar station Madrid-Chamartin, aankomst 9.13 uur. Het station in Elche doet denken aan een vliegveld, een ruime hal, met scan apparatuur voor tassen en dassen en ? Eerst je ticket tonen en dan nog wachten, want ik wilde geen enkel risico nemen de trein te missen. Het station in Madrid lag 3.1 km van de Ambassade. Met de taxi naar de Ambassade in de hoop dat er vlakbij een eetgelegenheid was voor een ontbijtje, helaas, niet in de directe omgeving. In de hal gewacht tot 11.00 uur en toen kreeg ik een pasje en mocht ik “naar boven.” De ambassade (en 3 andere landen) zijn in dit gebouw gehuisvest op de 36e verdieping. De locatie bood een spectaculair uitzicht over een deel van Madrid. Terwijl ik mijn tijd doorbracht in de hal zag ik een Nederlands gezin met 5 kleintjes (baby van 2 maanden bleek later). Overigens was de kennismaking met het Nederlands gezin een belevenis. Bij binnenkomst riep een van de kleintjes “oma, oma, oma” en rende op mij af en omhelsde me, heel ontroerend. Wat blijkt: ik lijk blijkbaar op hun oma, de moeder van de vrouw, zij is recentelijk overleden. Het kind (Oscar, bleef mijn aandacht vragen en “oma, oma, kijk eens (op zijn telefoontje), maar oma, jij bent toch dood? “ Enfin, het was echt een warme ontmoeting met dit kind.
Om een indruk te geven wat mensen doorstaan voordat ze aan een nieuw paspoort komen: Dit gezin was uit Cartagena gekomen met hun 5 jonge kinderen, hadden de nacht in een hotel doorgebracht en zouden na de ambassade weer richting Cartagena reizen. Op een gegeven moment bleek dat er voor één van de kinderen een document ontbrak. Paniek in de tent en helaas…..voor de anderen werd de aanvraag in behandeling genomen maar voor dit ene kindje moest men tot de juiste gegevens aanleveren. De ouders waren zo verslagen, ik voelde tot in de vijzels van mijn lijf met ze mee. Zelf had ik ook de zenuwen of alles goed zou komen. Het is een hele papierwinkel, inclusief een bewijs van de gemeente waar je woont dat niet ouder mocht zijn dan 3 maanden (hadden wij al in januari gehaald) op het moment van de aanvraag. En dan: Margrietje aan de beurt. Het pasfoto verhaal. Notabene de ambassade schrijft voor waar je in je regio je pasfoto’s moet laten maken bij een bepaalde zaak in Benijófar, 20 min. bij ons vandaan. Maar…omdat lymfe therapeute Gerry recentelijk haar paspoort (in NL) had laten vernieuwen wist ik al dat de bewuste pasfoto’s niet goed werden bevonden en voor de zekerheid heb ik vorige week nog pasfoto’s laten maken in Crevillente. MAAR…..OOK DEZE WERDEN NIET GOED BEVONDEN!! Ik moest of NU nieuwe laten maken of een andere afspraak met de ambassade regelen. Het werd me zwart voor de ogen. De medewerkster zag dat ik op instorten stond en gaf me een kaartje met het adres van een fotograaf. Als ik met een taxi naar de fotograaf zou gaan en meteen retour ambassade dan werd ik alsnog geholpen. Margrietje het pand uit. Gelukkig taxi’s genoeg, stonden in een rij naast het gebouw. Ik overhandigde het kaartje en de bestuurder zei: “is het weer zover….todos pasaporte!” Na een rit van ongeveer 10 min. arriveerde ik bij de fotograaf, ik had gevraagd of de bestuurder van de taxi wilde blijven wachten en beloofde een tip. Dat lukte en rechtsomkeer naar de ambassade waar ik na een half uurtje wachten, geholpen werd door een andere (zeer begripvolle) mevrouw. Om 11.36 werden de oorspronkelijke pasfoto’s afgekeurd en om 12.13 keerde ik terug bij de ambassade waar ik om 13.05 klaar was. Hoera, GELUKT!!!!
Wat goed dat ik gekozen had om wat later terug te reizen, anders had ik de trein gemist. Nu weer met een taxi op pad naar het vertrekkende station, een ander dan die van aankomst. Station Madrid Atocha vertrek 14.25 aankomst 17.20 Elche. Een heel druk station met lijnen naar Barcelona, Valencia. Toledo etc. Overigens weer controle van bagage, hele rijen, maar alvorens in de rij te staan ben ik eerst een broodje gaan scoren en een flesjes sinaasappelsap. Daar was ik wel aan toe!! In beide treinen, een toegewezen rijtuig en zitplaats. Er is in de trein zelf geen controle, net als op de luchthaven voordat je door mag naar het perron.
Indrukken: Spanje is vanaf de regio Alicante richting Madrid, buiten de bergenruggen rondom de Middellandse Zee, vooral LEEG, zeer spaarzaam bewoond, piepkleine dorpjes en enkele steden zoals Albacete en Cuenca nagelaten. Rondom Madrid urbanisatie. Kilometers glooiende heuvels, wat stukken groen tot je de bergen weer in zicht krijgt.
Madrid: de rit in de taxi laat een stad zien met fraaie bouwwerken, in het centrum zijn alle gebouwen bijzonder goed onderhouden, prachtige parkjes (zoals in Alicante), veel bloemen en ik had bijzonder veel geluk, het was een prachtige dag en het had heel anders kunnen uitpakken. Madrid heeft in de winter ook weleens een dik pak sneeuw gehad, dan is er geen doorkomen aan. Het verkeer is druk (zoals in alle steden). Ik bof dat ik een goede aansluiting had en niet hoefde te stressen om de trein van 14.45 te halen. Kon ik even bekomen van het ambassade verhaal.
Tenslotte: in de hal van het gebouw waar de ambassade is gehuisvest, trof ik een Australiër (één van de 4 ambassades die in het gebouw is gehuisvest) aan die vertelde dat zijn dochter bestolen was van haar handtas met alle gevolgen van dien. Een ramp. Ik zag zijn dochter ook nog even, opgelucht. Creditcards, paspoort, sleutels, alles foetsie, ja zo gaat dat met een handtas, bewaken met je leven.
Al met al is het nu voor elkaar, maar het verkrijgen van een nieuw paspoort in het buitenland is niet iets voor “Cissy’s.” Over een week of 4/5 wordt mijn nieuwe paspoort per koerier bezorgd bij een adres in Crevillente. Nu maar vertrouwen op een goede afloop.
Albatera, 13 febr. 2024 / MD