Regelmatig komt u op de op de blog van Rob en Sol tegen dat ze van afvalmaterialen of onderdelen van iets nog iets weten te maken. Evenzo worden oude meubeltjes opgeknapt voor henzelf of voor mensen uit de buurt. Recentelijk nog een langs de weg aangetroffen oude keukenstoel. Helemaal van vreemde heeft Rob dat niet en al van kleins af aan, toen Rob nog een Robby’tje was, ging hij vooruitlopend op de gemeentelijk ophaaldienst het grofvuil af. In Frean hebben ze nu nog dingen die hij toen scoorde denk bijv. aan de hanglamp die nu in hun slaapkamer hangt.
Daarnaast zijn wij er inmiddels aan gewend dat wij bij iedere reis die we inmiddels naar hen gemaakt hebben met onze sleurhut achter de auto van alles en nog wat mee te nemen hebben. Het zijn dan soms zaken die vrienden en kennissen van ons over hebben en niet weg willen gooien. Maar soms ook zaken die Rob scoort via marktplaats.nl. Het gebeurt ook weleens dat hij iets TE ver gaat in zijn enthousiasme. Zo moest ik enkele maanden terug van hem een 7 tal zonnepanelen hier in de buurt ophalen die gratis waren. Hoe hij die in Frean moest krijgen was nog niet uitgedacht. Om nu tijdens onze recentelijk reis naar Frean achter de caravan ook nog een aanhanger te hangen, als een soort van road train, ging ons iets te ver. Dus staan ze nu nog steeds hier ook al heeft Rob recentelijk besloten ze weer maar gratis ter beschikking te stellen hier in nl. Nou gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat er ook weleens dingen de omgekeerde weg volgen, dus van Frean naar Etten-Leur. Wij zijn zelf ook van die types (vooral Ineke) die overal wel wat in zien. Zo waren dat in 2021 een ladinkje dakpannen.
Nu had Ineke vorig jaar al haar oog laten vallen op een paar hele mooie oude planken afkomstig van een heel oude dekenkist (of zoiets) maar durfde daar niet om te vragen. Dit jaar had ze alle moed verzameld en vroeg er toch maar om in de veronderstelling dat ze anders weleens verloren zouden kunnen gaan. Dat was natuurlijk bij voorbaat fout gedacht gezien het opknap/recycle instinct van Rob. Uiteraard zei Rob meteen ja op de vraag. Of dat ze in de auto of onder de caravan zouden passen had Ineke zich nog niet afgevraagd. Met wat passen en meten konden ze zelfs in onze Clio ook al kwam die nou van achter nog lager te liggen zeker met de sleurhut op de kogel (het stuurt wel lichter natuurlijk). Het idee om er een sidetable van te maken kon na thuiskomst niet lang uitgesteld worden natuurlijk. Het eerste idee was om poten te gebruiken van een verrotte tuintafel, maar dat stond niet echt mooi. Toevallig hadden we ook nog een oud ijzeren frame dus dat moest het worden. Met wat zaag en spuitwerk (het frame) was het klusje snel geklaard en staat nu te pronken in onze huiskamer.
Hoe het in het familie bloed zit van opknappen bewees recentelijk onze andere zoon. Die heeft vanaf 2000 een Chevrolet Corvette Stingray van 1971 maar van echt restaureren kwam het er al vele jaren niet van. Ongeveer 3 jaar terug toch eraan begonnen en werkelijk geen enkel boutje/ringetje is onaangeroerd gebleven. Kort na onze terugkeer uit Frean stond hij plotseling bij ons voor de deur met zijn “kindje”. Het meest trots is hij nog wel dat ooit een “waarzegster” zei dat hij die auto nooit meer op de openbare weg zou rijden en zie daar.
