Zoals de vorige keer vermeld hebben we ons inmiddels ruim 480 km verwijderd van Frean en dus van Rob en Sol.
We staan nu op een mooie camping in het Picos de Europa vlakbij het stadje Potes (2,5 km er vandaan) direct gelegen naast een mooie weg die uiteindelijk dood loopt diep het binnenland in en uiteindelijk stopt in Fuente De. Op dinsdag daarheen gereden is uiteindelijk ca. 20 km en de auto geparkeerd. Vanuit dit eindpunt van de weg kun je met een cabine kabelbaan binnen 15 minuten omhoog tot bijna 1900 meter. Uit voorinformatie hadden we gelezen dat het wel eens erg druk kon zijn om tickets te kopen en lang moest wachten tot je uiteindelijk mee omhoog kon. Niets was echter minder waar en eigenlijk hoefde we vrijwel niet te wachten om met nog 18 andere mensen in de cabine de reis omhoog te maken. Ineke had het niet breed en vind dergelijke dingen maar heel eng. Omhoog lopen is natuurlijk geen optie dus “peentjes zweten” moest maar voor lief genomen worden.
Boven gekomen is het een bijzonder imponerend landschap zeker ook omdat we prachtig mooi onbewolkt weer hadden. Natuurlijk wel een vest aan aangezien de temperatuur en wind daarboven wel iets anders is dan beneden. Heerlijk gewandeld wat zelfs zonder bergschoenen heel goed te doen was. Ineke bepaalde natuurlijk hoever we liepen gezien haar artroseknieen maar je zou hier dagen aaneen door kunnen brengen. Af en toe hele grote roofvogels gezien wat in een dergelijk landschap imponerend is. Natuurlijk in het bergrestaurant wat gegeten. Nou ja WAT…..wij krengen het in ieder geval niet op. Ineke heerlijke varkenslapjes en ik een fors uitgevallen kippenpoot met ieder 2 eieren, salade en frietjes en dan geen Spaans gebakken maar het leek wel oer Nederlands. Natuurlijk ook weer met de cabine terug naar beneden en daar nog wat in een winkeltje gekeken en wat gekocht. We vertellen natuurlijk niet wat en voor wie.
Ook de rit terug naar de camping was weer heel mooi. Op de planning stond ook nog bezoek aan en boodschappen doen in Potes maar Ineke wilde eerst een kort middagdutje doen om van alle vermoeienissen iets te bekomen. Na de koffie naar het stadje. De supermarkt was op dat moment echter nog gesloten dus eerst maar winkeltjes “bekijken” die zijn er ongeveer net zoveel als in Valkenburg en het plaatsje is schitterend. Na amper 50 meter gelopen te hebben ontdekte Ineke, je zou bijna zeggen uiteraard een Chinees dus moest die met een bezoek vereerd worden en dus wat Euro’s achterlaten. Nog weer ietsje verder vond ze een heel mooi winkeltje met hele bijzondere tassen en tasjes van het merk “ANEKKE”. Dit riep bepaalde gevoelens op aangezien haar moeder (ZALIGER) ANEKE heette. Dus er moest een bijzonder tasje aan de collectie toegevoegd worden.
Na het winkeltje in winkeltje uit was de supermarkt open en kon inkopen voor de inwendige mens gedaan worden. Ik heb in ieder geval ’s avonds heerlijk gesmuld van een Spaans rijstepapje en Ineke van een ijsje. Meer hoefde we niet aangezien we nog lang niet uitgebuikt waren van het middageten.
Woensdag werd weer een verplaatsingsdag maar………..OEPS en LOMP………het hele span stond “aangekoppeld” en wel gereed om te vertrekken alleen moest er nog even afgerekend worden op de camping. Terug bij de auto zei Ineke “zit de caravan wel goed op de kogel aangekoppeld” en wat bleek dat was dus NIET het geval. Dat heldere moment van Ineke heeft ons dus waarschijnlijk een hoop ellende gescheeld. Het eerste stuk van de terugweg is weer hetzelfde alsdat we gekomen zijn en dus door die fenomenaal mooie kloof vanaf Potes terug naar de snelweg aan de kust. Dat stuk van ca. 35 km duurd dan wel weer bijna 1 uur maar dat komt mede doordat er op verschillende plaatsen gewerkt word op af net naast de weg en er dan slechts om en om een baan ter beschikking is. Omdat we (althans ik) weer dwars door de Pyreneen willen rijden hebben we tot Pamplona veel snelweg. Vanaf daar word het dus bergje op en slinger de slanger om uiteindelijk op een hoogte van bijna 1000 mtr. net voorbij het plaatsje Arriberri op een camping uit te komen. Alhoewel de temperatuur steeds rond de 25 graden is is het nu wel bewolkt. Omdat we morgen weer verder gaan hebben we de caravan niet eens losgekoppeld van de auto. Dat is niet alleen makkelijker maar daardoor kan ik dus ook niet zo suf zijn om hem niet goed aan te koppelen. We hebben weer een heel mooi plekje en kok Ineke heeft een heerlijk dagmenu klaargemaakt. Uiteraard mag ik dan als vaatwasser dienst doen. Donderdag bij het opstaan 8 gr maar het ziet er onbewolkt uit. Dwars door de Pyreneeën met als hoogste punt 1057 mrt. naar Frankrijk om precies te zijn naar Rouffignac een rit van bijna 400 km. Heel de dag stralend weer tot 30 gr. toe. Morgen de grotten bekijken en dan in het weekend met nog een tussenstop naar huis.
