Als we opstaan blijkt het vandaag een mooie dag te worden. Volop zon en hier en daar een wolkje. Sol wil naar de kapper (die zijn hier gewoon open). Als ik haar afgezet heb in Chantada gaan Antares en ik naar een uitkijkpunt. Er zou een uitkijktoren staan volgens een navigatie app. Als we aankomen zien we geen uitkijktoren, wel een kerkje, een kruisbeeld en een gebouw met een hoop antennes. Er is een grote parking en we stappen uit. Van een mooi vergezicht over het dal waar wij wonen is echter geen sprake. We zitten op iets meer dan 1250 meter en daarmee net zo hoog als een dik wolkendek. Net als ik denk dat Antares en ik de eerste toeristen zijn sinds het uitbreken van Corona, komt er iemand in een oranje hesje, met muts en mondkapje aan trimmen. De man maar een rondje rond het kerkje een gaat weer aan de afdaling beginnen. Ik maak wat foto’s en houd het ook voor gezien. Op de terugweg toch nog even wat mooie plaatjes geschoten van windmolens in de mist. Ook kom ik nog een Flintstone nederzetting tegen.
Tevens krijgen we bericht dat DHL onderweg is naar ons. Dus ik ga als de wiedeweerga huiswaarts. Eenmaal thuis pak ik koffie en een stoel en ik ga buiten in het zonnetje zitten. Antares loopt wat rond en ik ga wat hout in stukken hakken zodat het als aanmaakhout kan dienen en wat mooie planken netjes stapelen. Dan kom ik de buurman tegen, de buurman van de koeien ken ik nog niet. Hij is op ons land paaltjes aan het slaan en spant er later een draad door. Ik stel me voor en we maken een praatje. Straks komen de koeien en binnenkort makt hij de beerput leeg. We gaan verder waar me mee bezig waren. Dan kan ik Sol bij de kapper op gaan halen. En net als we terug thuis zijn komen de koeien. Niet de 5 die hier staan, maar een heleboel.
Even later, als ik weer aan het hakken ben, hoor ik geluid wat ik of Antares niet maak. Een van de koeien is ontsnapt! Op behendige wijze stuur ik de koe terug de wij in en roep Sol dat ze even moet komen. Zij moet de koeien in de wei houden als ik een nieuw stuk touw pak om de wij terug af te sluiten. Later vertellen de buren dat dat wel een meer gebeurt en we hoeven ons geen zorgen te maken. ….weten wij veel, wij komen uit de stad. De buren vertellen over bomen die gekapt moeten worden. De buurman weet welke, hij heeft een grote kettingzaag en we gaan binnenkort bomen zagen. De buurvrouw begint over het bakhuisje. En dat ze het dak hebben gerepareerd, dat daar wat bomen weg moeten want als ze vanzelf omgaan is het bakhuisje er geweest. Sol en ik lopen met haar mee als ze gaat aanwijzen welke bomen er weg moeten voor het behoud van het bakhuisje. Ik vraag haar of ze weet hoe het bakhuisje werk, de oven dan natuurlijk. Ja hoor, dat weet ze wel. Ze hebben en jaren gebruikt. Dan verteld ze dat de eigenaresse van ons huis waar wij het van kopen, al die jaren niet heeft omgekeken naar de panden. De buurvrouw verteld dat zij regelmatig de ramen even open zette om de boel te luchten en te behouden van de ondergang. Dan vraagt ze naar de vriezer die ik heb buiten gezet. Of ie nog werkt? Geen idee. Als ie het nog doet dan wil ze hem graag hebben. Prima! Ik ga hem testen. Buurvrouw blij, hij doet het nog. Mag ze hem meenemen. Krijgen wij morgen verse koemelk!
We moeten nog even naar de plaatselijke supermarkt. Op de terug weg komen we de bus van DHL tegen. Hij toetert, stopt en rijdt achteruit. Ik die dat ook. De DHL bezorger vraagt of ik Rob ben. Ja. Dan heb ik een pakje voor jullie deur gezet. Oké, bedankt. En we rijden verder.
