Vandaag pakjes dag! Eerst naar Chantada om een pakje weg te brengen. Dan naar de benzinepomp om een pakje op te halen. Laten we de melk die ik iedere dag ga halen ook een pakje noemen. Toen ik dan een pakje (fles) melk ging halen, riep de buurvrouw me om in de stal te komen kijken. Gister avond laat had zij namelijk ook een pakje ontvangen. Een lief klein, en wat mij betreft, mooi kalfje.
Daarna ga ik naar de bouwmarkt in Ourensen om wat materiaal te kopen voor een pakje dat ik verwacht. Als ik een uurtje of wat later thuis ben laat mijn telefoon weten dat er voor mij een pakje klaar ligt in Chantada. Ook de telefoon van Sol laat weten dat er voor haar een pakje klaar ligt. Tot zover pakjes dag.
We kunnen echter nog niets op gaan halen. Er is namelijk een elektricien bezig. De hoofd automaat van de elektrische installatie was 15 Ampére. Beetje weinig. Dus we willen meer. We willen 25 Ampére. De man stelt met een tablet de slimme meter in, zodat die 25 Ampére als maximum heeft. In de groepenkast haalt hij de oude automaat er uit, en verbind de draden door met een kroonsteen. Ja zeg ik, komt er niet voor terug? Nee. Ja, maar als ik morgen een nieuwe groepenkast ga ophangen en aansluiten moet ik dat onder spanning doen. Nee dat hoeft niet zegt hij. Zie je die doos buiten op de muur? Ja. Daar zit een zekering in, die moet je er uit halen als je gaat werken en hij laat het mij even zien. Ik kijk echter met enige verbazing naar wat hij laat zien. Ik mag die kast open maken? Ja, geen probleem. Mooi, dan beginnen wij een wietkwekerij! Even de stroom er af en voor de meter de kwekerij aansluiten. Geen wonder dat de stroom in Spanje duur is! Je kan dus blijkbaar zo mij de hoofdzekering die vóór de meter zit zonder zegels te verbreken. Ze verdienen via de meter dus niet genoeg. Maar goed, we willen geen wietkwekerij, we willen de lotto winnen.
We vertrekken naar Chantada om de pakjes op te halen. In een boekwinkeltje lopen we een Nederlands/Spaans koppel tegen het lijf met hun zoontje. We maken een Nederlands/Spaans/Engels praatje. Ik vraag aan haar ‘jij leest mijn blog toch ook’? Waarop ze antwoord dat ze dat al een tijdje niet meer gedaan heeft. Daar heb ik natuurlijk wat van gezegd 😆😆😆
Verjaardagskaart, die zoeken we al een paar dagen. Het blijkt echter in Spanje minder makkelijk die te vinden als in Nederland. Ik had wel eens het idee dat je in Nederland niet om de kaart rekken heen kon. Ze staan nog net niet bij de slager en de bakker. Hier is dat dus anders. In de supermarkten waar wij komen geen kaarten. Bij de Chinese winkels ook niet. Van de morgen op het postkantoor, ook niet. Wel in de boeken winkel waar we waren, maar nu is het te laat! Dus Clemie, geen kaart uit Spanje, wel felicitaties van Sol, Antares en mij.