Kalf, Lugo En De Middeleeuwen

Vandaag staat Lugo met mijn ouders op de planning. We zijn wat later uit bed dan normaal en nadat Sol de koeien te eten heeft gegeven en ik een rondje met Antares heb gedaan kunnen we de koeien in de wei zetten. En dat in de wei zetten gaat deze keer niet van een leien dakje. De 3 kleinste willen alle kanten op behalve de goede. De grootste en oudste van de 5 koeien, een roodbont met de naam Amalia, geeft zoals altijd het goede voorbeeld. Maar deze keer werkt dat dus niet. Op een gegeven moment staat dan toch alles in de wei. 

Als Sol de stal schoonmaakt ga ik de melk halen. Als ik bij de buren aan kom is de buurvrouw druk in de weer. Ze praat snel en wil me iets laten zien. In de hoek van de stal ligt een 2 uur oud kalfje. Je wil het zo mee naar huis nemen, heel lief. Dan pakt ze melk voor me en wil nog iets laten zien. Een koe is aan het bevallen en 1 hoefje steekt al uit de koe. De buurvrouw ratelt maar door en ik begrijp niet alles. Wat ik wel begrijp is dat de buurman niet in de buurt is. Ik vraag dus maar of ik moet helpen bij de bevalling, ik heb zo werkkleding aan en Lugo is een heel oude plaats, dus een bezoek aan Lugo kan desnoods volgend jaar ook. Maar ze heeft geen hulp nodig. Ik laat de buurvrouw weten dat ik voor vertrek richting mijn ouders eerst nog even het kalfje laat zien aan Sol. Als Sol en ik terug zijn vraag ik weer of ik toch echt niet moet helpen. Nee niet nodig, de buurman is onderweg.

We rijden naar de camping in Montessoro waar mijn ouders staan. We drinken koffie en vertrekken richting Lugo. In Lugo blijken middeleeuwse (of van nog eerder) toestanden gaande. Velen lopen er in Romeinse of Keltische kledij. Naar een rondje door de oude binnenstad gaan we in het centrale plein op een terras zitten om te eten. Na het eten lopen we nog een stuk over de oude muur en keren vervolgens huiswaarts.