Vandaag goed nieuws ontvangen uit Panguipulli. De topograaf die voor ons op dit moment aan het werk is voor waterzaken heeft gemaild. Niemand in de buurt heeft waterrechten. En dat is mooi, want dan kunnen wij die aanvragen.
Geen idee of het hier in Nederland ook zo werkt, maar in Chili werkt het ongeveer als volgt: je hebt water op je stuk grond, dan kun je dat gebruiken. Maar heb je ook de rechten van dat water, dan mag er in een straal van X honderd meter geen water uit de grond gehaald worden.
Als wij straks de rechten hebben van water op ons terrein dan is het zelfs zo dat wij tegen de buren in een straal van X honderd meter kunnen zeggen dat zij geen water meer mogen pakken van hun eigen grond, of ze moeten ons betalen. ….geld groeit niet aan een boom, het komt gewoon uit de grond 🙂
Aanvragen van waterrechten doen we echter wel achterstevoren. De topograaf adviseerde eerst bij de buren te informeren of zij waterrechten hebben, zo niet, dan de aanvraag te starten. Maar omdat we geen slapende honden wakker willen maken doen we dat dus niet. Stel dat zij dan ook een aanvraag doen en die sneller hebben dan wij, dan zitten wij zonder water. Dus, de topograaf heeft nu bij een instantie, die daar over gaat, de bestaande rechten ontvangen. Dichtstbijzijnde is op 500 meter. Nu gaan we over tot de aanvraag, ook al weten we niet of er water is, de honden slapen namelijk nog. Zijn de rechten in ons bezit, dan kan er gezocht gaan worden naar water, zodat er volgend jaar een bron geslagen kan worden. Van mij mogen dan de honden wakker worden…. te laat 😉