Freán, Carballiño en Chantada

Vandaag heeft Antares om kwart over 10 een afspraak bij de trimsalon in Carballiño. De laatste keer dat ik in Carballiño was, ook voor Antares, werd ik in de auto van achter aangevallen door ene Carlos met een Audi. Carballiño is dus voor mij een plaats om op mijn hoede te zijn! Achterwerk van de auto is weer helemaal tip top, dat van mij nog niet 😉 We vertrekken rond 9 uur naar Carballiño en op de plaats des onheils houdt ik alles in de gaten wat er te zien is in de achteruitkijkspiegel. Gelukkig komen we veilig en veel te vroeg aan bij de trimsalon. Gelukkig is er in de straat ook een bar waar ze koffie schenken. We gaan op het terras in de zin zitten. Net als vandaag de wintervacht van Antares er af gaat is het buiten koud en guur, al is het in de zon nog te doen. 

Na de koffie leveren we Antares in en gaan naar een ‘cristalería’, klinkt duur voor een winkel waar ze glas verkopen. Maar glas, in je raam of van je auto, noemen ze hier cristal. Onze dure champagne glazen van kristal, stellen hier dus niet zo veel voor. Maar terug naar de winkel. We hebben de deurtjes bij van de inbouwkast en gaan er mee de winkel binnen. Ze hebben van alles in de winkel, maar het gras wat ik graag zou zien hebben ze niet. ik wil graag antiek glas. De man weet precies wat ik bedoel maar heeft het niet, wel moeten we al het andere glas bekijken waarvan hij denkt dat we dat mooi vinden. Facet geslepen glas heeft hij ook. Maar dat staat niet mooi omdat ik latjes in de deurtjes heb gemaakt om het kleine ruitjes te laten lijken. Dan zouden er per deurtje 8 facet geslepen ruitjes gemaakt moeten worden. Dat wordt te duur en is met de latjes die ik gebruikt heb ook niet te doen om vast te zetten, volgens de man van de winkel. Er komt een gewone ruit in. Op de vraag of we er op kunnen wachten krijgen we een nee te horen. Vanavond is het klaar. Hummm… maar dan zijn wij thuis. Morgen nog een keer naar Carballiño. 

Na de cristalería gaan we onze tijd verdoen in een cafeetje. Super jaren… weet ik veel, maar in ieder geval met een interieur van vervlogen tijden. Als we onze koffie af willen rekenen, blijken we geen contant geld bij te hebben. De pinautomaat wordt aangezet, en na een tijdje mag ik 2 euro 20 pinnen. Een ronddraaiend cirkeltje blijft maar draaien, tot er een tekst in rood komt te staan. Duidelijk ging er wat mis. We proberen nog een keer, maar nee, het lukt niet. Sol zegt dat ze wel even ergens gaat pinnen en ik wil weer gaan zitten. Nee nee, zegt de man. Ga maar lekker met z’n tweetjes, kom straks maar terug. De laatste, en eerste keer dat we dat in Nederland mee maakten was bij het Turks restaurant in Breda, daar kon je helemaal niet pinnen. Toen ik geld ging halen moest Sol wel blijven zitten. We lopen een rondje en gaan pinnen en gaan daarna nog maar een keer wat drinken in de oubollige cafe en betalen even later contant als we te horen hebben gekregen dat Antares klaar is.

Via een Chinees waar ze zwembandjes verkopen en we er een kopen, op advies van Mieke, voor mij gaan we de auto halen en halen Antares op. Kort, en gelukkig zal het haar niet veel uitmaken in welk model ze is geknipt. De laatste keer was ze echt heel mooi als Schnauzer geknipt. Mooi, maar met water, zand, koeienstront en modder is dat niet echt een succes. In bad gaan doet ze ook niet graag, dus dan maar minder mooi maar wel makkelijk schoon te houden. Kort dus.

We gaan naar huis. Sol heeft bericht gekregen dat we volgende week bij de Chileense ambassade terecht kunnen in Madrid om wat zaken te regelen. Nu we ook gelijk de papieren in orde maken voor een nieuw Nederlands paspoort en dan hopen dat we in dezelfde week of dag terecht kunnen op de Nederlandse ambassade. Als ik van alles in een formulier heb ingevuld moet het geprint worden. Doet dat K*T ding het weer niet. Altijd gezeik met de WIFI van die printer en een andere aansluitmogelijkheid heeft dat ding niet. Er komt een moment dat ik de hamer pak waar ik ook de weipalen mee de grond in ram! Ik heb geen zin meer, Sol had al voorgesteld in Chantada een dag menu te gaan eten, dus we gaan naar Chantada eten en bij de Chinees het kant kopen wat we mooi vinden voor in de inbouwkast.

Terug thuis treffen we een hond die het koud heeft, al staat er een mand bij de verwarming die aan staat. Duurt nog een paar dagen en dan is ze gewend dat ze geen wintervacht meer heeft.

10 reacties

  1. het werkt toch dat zwembandje denk ik zo. Want steeds op je knieën zitten is ook geen doen. Weltrusten en morgen weer gezond op volgens Sonja Barends van lang geleden.

  2. Wat een ellende als je lichaam een opdonder krijgt. Rob zou het kunnen dat je je stuitje gebroken hebt?
    Ik probeer te visualiseren wat er gebeurd is toen je van dat trapje afgleed. Spijtig dat het niet het glas wordt dat jullie voor ogen hadden. De kast is uniek en prachtig (net zoals het tafeltje). Ik blijf me over jullie inspanningen verbazen (in positieve zin). Nu dus Madrid in het verschiet, stel je toch voor dat het nu in één rit allemaal kan lukken. We zullen het meemaken. Dank voor je inspanning om dagelijks de lezers op de hoogte te houden. Het wiggelroede verhaal was reuze leerzaam, bijzonder dat het werkt en zo nauwkeurig! Hartelijke groet.

  3. Niks is vervelender als je wat hebt dan zie je pas hoe dankbaar je kan zijn als je gezond bent,
    het heeft z’n tijd nodig dus toch maar volhouden.
    Die zwemband zal veel ontlasten met zitten dus goeie tip Mieke en je ziet we hebben allemaal met je te doen dat geeft steun en moed🤗
    en voor Antares moet de zon snel komen met die zomervacht ,
    Groetjes,
    José

  4. Vaker cash betalen hoor! Anders verdagen we voor je het weet in de “cashless society”. En dat voorspelt niet veel goeds. Trouwens, ik woon in Fuerteventura, Canarias. Het merendeel van de bars en restaurants hier werkt gelukkig nog steeds met contant geld. En op een heleboel plekken hoef ik echt niet aan te komen met mijn tarjeta.

  5. Hallo Rob en Sol, ook ik geniet geweldig van je dagelijkse verhalen! Ik volg je nu ongeveer een maand of 5 /6, het is een prachtige plek waar jullie zitten. Wij waren ( mijn man en ik) van plan de kustlijn van Spanje te volgen, met onze camper. Maar dit jaar zit het weer niet zo mee. Wij zijn tot Asturias gekomen en bij Oviedo gedacht en gedaan, we gaan zuidwaarts. We hopen dat het beter wordt, nu zijn we in Salamanca, prachtige stad, echter het was volop aan het regenen gisteravond en vannacht. En koud nu.
    We hebben ons rondje Spanje bijgesteld. Komt wellicht een andere keer. Spanje verveelt nooit. Succes met je zwembandje! Ik had óók die tip graag willen gebruiken! Ruim een half jaar geleden óók in Spanje op m’n stuit gevallen! Ik wil je niet ontmoedigen, maar trek er maar 5-6 weken voor uit! Succes in Madrid, jullie vervelen je daar vast niet.

    • Hoihoi , hoop dat je wat voordeel hebt met je “zwembandje” !
      Antares ziet er weer geweldig uit met haar mooie wenkbrauwtjes 🤣.
      Wat een ongelooflijk gevoel geeft dat hè , als mensen zoveel vertrouwen in je hebben met betalen . Wij hadden ook zo”n ervaring , het geeft je weer eens een gevoel een goede keuze te hebben gemaakt betreffende emigratie . Juiste mensen op de juiste plek. Fijne avond.
      Groet . 😉🙂👊 Later😴😴

      • Hallo Antoinette en Ben,

        Van het betalen hier, of liever gezegt, het later betalen sta ik iedere keer weer te kijken. De eerste keer dat ik iets mee nam en niet gelik hoefde te betalen wat toen een oude vrouw de zaak van haar dochter in de gaten hield, zij wist de prijs van de zakken cement niet. Ik kon later komen betalen. Zeker weten? Ja, want ik heb jou al bekeken…. goed volk.

    • Hallo Otto en Joke,

      Jammer dat de vakantie niet helemaal verloopt als de plannen, maar plannen zijn er om aan te passen.Toch? Maar net als je zegt, Spanje verveeld niet.
      5-6 weken…. daar houdt ik al rekekning mee 🙁

Laat een antwoord achter aan MarianReactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *