Ik wilde eerst geen blogpost meer schrijven, maar Sol wil Harry Potter op TV zien en daar geen ik niets om, dus vandaag toch even een klein gaatje voor een blogpost.
Deze ochtend zijn we van het appartement naar het ziekenhuis gelopen, iets meer dan een kilometer. In het ziekenhuis melden we ons en we moeten wachten tot we opgeroepen worden. Iets na 11 uur moeten we mee voor wat administratief gedoe en mogen daarna weer terug gaan zitten. Dan wordt ik weer geroepen, deze keer door een verpleegster die ons naar mijn kamer brengt.
Alles moet moet uit zegt ze. Oké. Ja en ook je onderbroek. Ja, dat hoord bij alles uit en had ik dus begrepen. Ik krijg zo’n ziekenhuisschort aan en moet gaan liggen. Dan pakt de verpleegster haar kappers spullen en geeft mij een nieuw kapsel waar de kapster uit de kapsalon in A Barrela nooit komt. Als ze klaar is en toch geprobeerd heeft het allemaal netjes te doen, krijg ik een speciale spons waarmee ik even onder de douche moet.
Als ik fris gedouched ben moet ik bellen en komen de volgende verpleegsters. Twee dames komen een aansluiting aanleggen voor het infuus. Ik geef aan welke aders ze het beste kunnen gebruiken omdat die vroeger bij het bloedgeven in Nederland ook gebruikt werden. Maar ze hebben andere ideeën. Bij de derde keer steken zegt de een tegen de ander zo iets als ‘driemaal is scheepsrecht’. Ze sluiten een zak aan met een zoutoplossing en ik vraag of er geen zak koffie aangesloten kan worden. Dat begrijpen ze niet helemaal en ik krijg een pilletje onder mijn tong om te slapen.
Sol is er de hele tijd bij en maar als ze me komen halen om naar de operatiekamer te gaan gaat Sol naar het appartement. Ik moet op de operatietafel gaan liggen en de werkzaamheden starten. Ik vraag nog eens of ik echt niet mee mag kijken, maar nee, dat mag niet. De operatie gaat goed denk ik. Ik denk dat omdat ik het idee heb dat ze ruzie hebben, het gaat namelijk net zo tekeer als bij een van de feesten bij de buren. Het slaappilletje hebben ze me denk ik veel te vroeg gegeven, want als de operatie nog in volle gang. Kijken mag ik dan wel niet, maar meeluisteren naar de gesprekken op luid volume wel. Naast mij zit een man die volgens mij niet in de gaten heeft dat ik al wakker ben en voor mij staat een groen scherm zo dat ik dus niets kan zien.
Dan wordt ik naar de uitslaapkamer gebracht, maar daar ben ik maar heel even want ik ben klaar wakker. Ze gaan Sol gelijk bellen dat ze kan komen. Ik lig al even op mijn kamer als Sol komt. Ik mag water drinken. Ik mag namelijk pas naar huis als de chirurg daar toestemming voor geeft en ik geplast heb. Na twee liter water en een koffie. Hoef ik nog niet te plassen. Het gevoel in mijn benen en zo is al terug, maar als ik ga staan blijkt er een stukje met een nieuw kapsel te zijn wat ik nog niet onder controle heb. Ik plas dan wel, maar zo wil ik nog niet naar huis 😉
Dan komt het avond eten. De pasta vind ik niet zo lekker en die eet Sol op. Soep en een broodje en een appel ik ik wel. Regelmatig komt er een verpleegster vragen of ik al naar de wc geweest ben.
Tegen 21 uur heb ik het allemaal ver genoeg onder controle om met een taxi naar huis te gaan, ook van de chirurg mag ik vertrekken. De operatie dat zit er op en is geslaagd volgens de chirurg. Morgen rijden we terug naar ons huis en ga (…..moet) ik een aantal dagen niets doen.
Hoi jongen, dat was het dagje wel, Fijn dat alles achter de rug is.ga lekker slapen en morgen naar huis. Groetjes aan Sol gr. Ma
Hola,
Goed te horen dat de operatie geslaagd is.
Dat je een nieuw kapsel hebt zal wel maar daar ben ik niet zo benieuwd naar. Ik ga er vanuit dat je dat met niemand, behalve Sol dan, wil delen.
En nu in gedwongen training om het rustig aan te doen ook al ben je reeds van je eerdere ingreep ervaringsdeskundige.
Houdoe
Gelukkig is dit weer achter de rug altijd spannend en ook voor Sol natuurlijk ,rustig rijden en dan uitrusten, wel alles goed in de gaten houden en dan ben je snel weer de oude.
Goed herstel ,
José
Heel veel beterschap Rob, en hopelijk snel weer op de been!
Goedenmorgen , gelukkig heb je dit ook weer gehad ! Maar nu komt het moeilijkste , je rustig houden , zeker deze week nog Za./Zo. een klein wandelingetje in en round house . Als het goed gaat langzaam opbouwen voor meer. Hoop voor je dat het weer meewerkt en je wel wat naar buiten kunt.
Beterschap en verzorg je nieuwe kapsel en omgeving goed.
Groet .👍👊😅😉🙋♀️🙋♂️💊🛏
Rob, ik sluit me volledig aan bij de woorden van Antoinette en Ben. Je blog lezers weten inmiddels dat je een uiterst creatief en hardwerkend mens bent en nu dus echt een “pas op de plaats.” Geniet er van, even gedwongen de zinnen verzetten. Een voorspoedig herstel gewenst. Groetjes uit een nog steeds zonnig Albatera aan de Costa Blanca.
Rob een goed herstel gewenst en rustig aan doen. Tijd om nieuwe plannen te bedenken. Mag je wel gelijk weer auto rijden? Je schreef wel eens dat Sol met haar Spaanse rijbewijs bezig was. Mag Sol nu ook rijden? Neem je tijd en herstel voorspoedig! Hartelijke groet 👋🤗
Dag Rob, je hebt er een heel “medisch werkverslag” over geschreven, ik ben daardoor op de hoogte van het reilen en zeilen in een spaans ziekenhuis.
De klus is door de arts en verpleegsters geklaard en je moet het verder afmaken met de nodige rust en zorg. Ik hoop dat je die krijgt (zorg) en neemt (rust).
Veel beterschap gewenst en dat je weer mettertijd ‘de oude’ bent.
Groet van Jozef
Zo fijn dat alles goed is verlopen en nu aan het herstel werken, maar dat zal ook wel goedkomen Alleen je beheersen om niet aan de slag te gaan zal iets moeilijker zijn denk ik zo. Leuk om het relaas van het gebeuren te lezen. Ik vond hier in Spanje toen ik in het ziekenhuis lag het eten ook niet lekker maar gelukkig mocht ik na 3 dagen naar huis. Het is niet voor niets Thuis Best. Van harte beterschap Rob.
Mooi dat de operatiegoed is gegaan. Neem de tijd voor herstel.
Zou toch wel handig zijn als Sol haar rijbewijs z.s.m. heeft.
Ach ja heel herkenbaar voor mij de hele voorbereiding voor een operatie. Je had natuurlijk ook zelf voor kapper kunnen spelen, maar dat een ander het daar doet is echt makkelijker. Misschien was het wel de bedoeling dat je tijdig wakker was en mee kon luisteren. Meestal versta je van dat geschreeuw toch geen woord. De eerste keer in zo’n Spaans ziekenhuis is toch een beleving, gaat net even ietsje anders dan in Nederland. Nu maar hopen op een snel en goed herstel. Even relaxen is ook niet zo slecht hoor, kan je straks weer uitgerust aan de slag. Sterkte de aankomende dagen en ik stuur het zonnetje door dan je even daar van genieten.
Fijn dat alles ok is en geniet toch maar van je gedwongen rust!!!
Hallo Renée,
Het is lastig stil te zitten. Maar toto op heden lukt het. Natuurlijk loop ik wel de nodige rondjes.
test