Vandaag een kantoor dag, als ik de dag een beschrijving zou moeten geven. Niet veel, maar wel belangrijk werk gedaan. Als eerste kijk ik TV, om daarna met de ING bank te gaan bellen. Er lijkt wat mis met onze credietkaarten. Als ik iemand aan de telefoon heb bekijken we eerst mijn creditkaart. Volgens de medewerker is er niets mis met mijn kaart. Dan gaan we kijken wat er mis is met de kaart van Sol. Als we bijna op het punt van een oplossing zijn hoor ik niets meer. De verbinding is verbroken. Dat ligt overigens niet aan de ING, maar aan de verbinding hier. Ik bel nog een keer. Probleem is echter dat ik nu dus iemand anders aan de lijn krijg en we van voor af aan gaan beginnen. Maar even later zouden de problemen na een reset moeten zijn opgelost.
Nu gaan we naar Chantada, naar de bank. Op weg naar Chantada rijden we achter een glimmende tankwagen en zien ons zelf dus rijden.
Bij de bank aangekomen heeft Sonja een papier klaar liggen wat ik moet tekenen. Een kopie ervan moeten we dan aan de (oude) verzekering doorgegeven. Sonja heeft door dat we deze keer geen zin hebben in ‘praatje pot’ en we zijn dus ook met 5 minuten weer weg bij de bank. Als er problemen zijn moet we het haar laten weten. Nou reken maar dat we dat doen! Het is pas klaar als de oude verzekering ons heeft uitgeschreven met terugwerkende kracht. We gaan nog even naar de supermarkt en dan naar huis.
Als we thuiskomen is de buurman druk met het inpakken van de rollen gras. Gisteravond was hij er nog rollen van aan het maken en nu gaan ze dus in het plastic.
Gisteravond heb ik er nog wel een wat foto’s kunnen maken van een ooievaar.
Sol gaat bellen met een installatiebedrijf in A Barella om te vragen voor een ‘Boletín eléctrico’, de eerste die ze aan de telefoon heeft kan er geen afgeven. Ik zoek een tweede op in A Barella. Die kan er wel een afgeven en komt zaterdag of zondag kijken. Hopelijk geeft hij er ook een af zodat we die af kunnen geven om terug te gaan leveren met de zonnepanelen. Even afwachten dus.
Ondertussen probeer ik gegalvaniseerde balken te vinden. Ik kan niet vinden wat ik zoek. Alleen achteraf blijkt dat ik al verschillende keren gevonden heb wat ik zocht en wat buurman Xavier voor mij ook gevonden had. In Santa Mariña do Castro staat een bakhuisje wat door de gemeente is opgeknapt. Daar hebben ze de balken gebruikt die ik zoek. Ik was al eens gaan vragen bij de mannen die er aan het werk waren, maar die konden mij niets vertellen. Tijd om foto’s te gaan maken. Ik stap in de auto met het idee even wat foto’s te maken van de balken en dan door te rijden naar zaak waar ze misschien wel verkopen wat ik zoek. Zo ie zo zit er bij de zaak ook een gereedschapswinkel en dat is altijd leuk om te gaan kijken… vind ik dan. Maar als ik de auto, op zijn Spaans, parkeer blijken er buren uit Santa Mariña do Castro op de uitkijk te zitten. Ik kan nu niet even een paar foto’s maken en weg gaan. Ik ga een praatje maken. Buiten zitten Manuel van 86, zonder tanden en spreekt alleen Gallisch. Ook zit buiten de buurman die wij sjagerijnig vinden omdat hij nooit zwaait als we hem tegenkomen en wij wel zwaaien. Ik vraag naar de balken, ze weten ook niets en vertellen dat het bakhuisje door de gemeente is opgeknapt. Dan komt de vrouw met de hond naar buiten (de vrouw met de hond is voor Sol en mij haar naam, want haar naam weten we niet) en die wil weten wat ik kom doen en of ik een pilsje wil. Ik wil niet onbeleefd zijn, dus doe mij maar een pilsje. Er worden stoelen bij gepakt en even later komt de vriendelijke buurman met de tractor (ook een naam zodat Sol en ik weten over wie het gaat). Dat blijkt Xavier te zijn. We hebben het over van alles en het volgende pilsje wordt er bijgehaald. Voor ik het weet zit ik twee en een half uur bij de buren in Santa Mariña do Castro terwijl Sol denk dat ik iets aan het uitzoeken ben bij een bedrijf. Tegen half zeven ga ik toch maar, al is het gezellig. Wel schiet ik nog even de foto’s die ik wilde maken. Dan blijkt dat ik de informatie over de balken al heb, van buurnam Xavier en zelf gevonden.
Hola,
Als de volgorde van je verhaal klopt dan zagen jullie jezelf dus voor de onverwachtte stop waar je behoorlijk in het glaasje zou gaan kijken anders zou je gedacht hebben ” die hebben te diep in het glaasje gekeken. En wij maar druk bezig met keukengordijnstof uitzoeken aan de hand van door jullie geselecteerde foto’s, zolder overhoop halen om gordijnpijpen en toebehoren op te zoeken, bij buurman en bouwmarkt nog wat “shoppen” aan materiaal en dan zelf geen tijd meer voor alcohol 0.0 Nu moet ik vanzelf wachten op wat je bij de kruising van de N640 en N540 zou vinden aan verdere klus/bouwmaterialen. Maar ja ik zal maar denken manjana misschien.
Maar belangrijkst ” een goede buur is beter dan een verre vriend” en goed voor de sociale contacten.
Houdoe
Hoi Pa,
Ja zoals ik bij ons ma schrijf, de boog kan niet altijd gespannen staan. Zeker is het leuk als die boog dan in eens onverwacht ontspand. En die zaak aan de kruising, daar ga ik volgende week even kijken, al is het maar voor de lol.
Hoi Rob,
Nou dat is een gezellige boel. En het klopt wat je vader zegt ,Wij waren voor jullie stof aan het kopen. Ik ben er al een beetje aan begonnen we zullen zien war het gaat worden. Gr. Ma
Hoi Ma,
Tja de boog kan niet altijd gespannen staan. Toch?
Dat is nog eens gezellig zo op de valreep het versterkt de band met de buurtjes ,
mooie foto van de vogel in vlucht en ook die van de tankwagen ik moest effe goed kijken ,leuk.
José
Hallo José,
Ja was leuk en ook goed voor mijn Spaans. En je leerd ze een beetje meer kennen dan alleen als je voorbij rijd en zwaait.
Goedemorgen , wT een geweldige foto van die tankwagen , hadden ze zeker net gepoetst . Dat zie je in Spanje niet vaak zo’n glimmende .
Pfff en dan die foto’s van de ooievaar , als je ze snel achter elkaar kijkt zie je de vleugelslag , heel mooi.
Daarna had je dus een gezellige samenkomst onverwacht , die zijn vaak het leukst. Haha die namen zie jullie geven aan mensen , dat doen wij ook veel , de echte namen , waren zeker in het begin , moeilijk te onthouden. Zo herkenbaar .De “nep” namen blijf je echter vanzelf nog gebruiken .
Dank je wel weer en succes met het bakhuisje.
Fijne dag . Groet . 👍👋🤣
Hallo Ben en Antoinette,
Ja was leuk zo bij de buurtjes uit het gehucht verder op. Dat kan in Nederland bijna niet, alles met agenda. En die namen, we hebben er nog meer, Buurman Xavier, Xavier met de oude oranje tractor. Manuel zonder tanden, Manuel van de grond, Carmen (onze buurvrouw van de koeien), Carmen uit Pereiro en ga zo maar door.
Prachtige foto’s van de ooievaars, maar ook jullie spiegelbeeld in de tankauto. Wij hopen dat het je nog gaat lukken om de verzekering op te zeggen met terugwerkende kracht. We duimen voor je. Wat verteld je pa toch weer leuk zijn verhaaltje altijd leuk om te lezen. Nog een fijne vrijdag en dan een gezellig weekend.
Hallo Mieke,
Die pa van mij schrijf dan wel geen blog, maar wel stukken in de krant als het moet en hij is nu met boek nummer 3 bezig. Dat schrijven heeft hij vast van mij 😉
Wat leuk om dat te weten van je pa.