Sommige Vragen Er Zelf Om

Vandaag eerst wat herstelwerkzaamheden gedaan. Langs het koeienpad heb ik een nette afrastering gezet van palen, draad en prikkeldraad. Alles strak, tot vorige week het prikkeldraad ergens in het midden slap hangt. Het blijkte  zijn gekomen door een dik stuk tak wat op de prikkeldraad lag en op het koeienpad. Op die tak moet vervolgens een koe hebben gestaan. Een andere manier kan haast niet. Maar vandaag dus een dag om het prikkeldraad weer strak te spannen.

Toen laatst de koeien op de akker aan het grazen waren en Orion dat in de gaten kreeg en die beesten achterna ging, zijn de koeien ontsnapt. Ze hebben toen de ingang van de akker gesloopt. Het bestaat uit een stuk gaas. Hier en daar zag het er niet meer zo uit als eerst. Dat heb ik dus ook maar netjes gemaakt. De andere ingang van de akker was ook niet netjes meer, maar daar was het  mijn schuld. Ik heb er daar vast gezeten met de bosmaaier. Maar ook dat is weer netjes.

Laatst schreef ik over de problemen die ze allemaal met elkaar hebben in het dorpje Cas de Pedro, daar waar de buren wonen en Luis. Wat ik een tijdje terug ook schreef is dat Luis stukken grond heeft gekocht, grenzend aan onze stukken, om eigenlijk alleen de buren maar op stang te jagen. En dat lukt. Zij maken zich drukker om een eventuele verkeerde afscheiding dan dat wij dat doen. Van Luis horen we niets meer om de grens te bepalen en het vermoeden bestaat dat hij dus helemaal niets gekocht heeft. Ons ook best. Gister staan de buren hier ‘s middags om de koeien buiten te zetten. Ik was ook buiten en ze beginnen over een stuk grond daar waar ik aan het werk ben met de bosmaaier. Dat stuk is van iemand in Santa Mariña do Castro, en die gaat dat misschien verkopen. En dat wij dat dan moeten kopen want dan kan iemand anders het niet kopen. Ik heb het vermoeden dat de buren met ‘iemand anders’ Luis bedoelen. Volgens de buren is het maar een klein stukje en het is niets waard. In ken de kaart van het kadaster zo’n beetje uit mijn hoofd er zeg dat het om een halve hectare gaat. Dat is geen klein stukje! Vandaag maak ik een kaartje met daarop aangegeven om welk stuk het gaat en dat neem ik mee als ik de melk ga halen. Ik laat het zien aan de buren. Ze weten iedere grenssteen te liggen, maar op een kaartje kijken lukt ze niet. Ik wijs aan waar wat is maar zie aan de blikken dat ze het niet zien. Ik vraag of ze het snappen. Nee dus, want het antwoord is dat de kaarten van het kadaster niet kloppen. HAHAHA…. maar dit is 5000m2 en als ze dan 1 Euro per vierkante meter vragen dan is het dus 5000 Euro. Als ze het bijna gratis verkopen, dan willen we misschien iets kopen. Maar wij hoeven niets te kopen. Maar we moesten het maar eens daar en daar gaan vragen. Nee, denk ik bij mezelf. Wij gaan niets vragen, we hebben genoeg grond…. en als jullie ‘iemand anders’ dwars willen zitten dan zonder onze hulp. En staat er binnenkort iemand op de stoep die iets wil verkopen aan ons, dan kijken we dan wel.

Zwarte grens lijn is ons perceel, Rode grens lijn is wat eventueel blijkbaar te koop is.

Tijd om met de bosmaaier aan de gang te gaan op het weiland in het bos, vlakbij dus het waar het in bovenstaande om gaat. Eerst maai ik er lekker op los tot de bosmaaier vast staat in weer een stuk touw wat achtergelaten is. Ding uit, touw er afgesneden en eerst maar even verder gezocht naar stukken touw die in de grond zitten. Als ik alles er uit heb ga ik weer verder met de bosmaaier. Als ik voor vandaag genoeg gedaan heb ga ik harken. Nou was in Nederland harken in de achtertuin zo gedaan. Maar hier is het even wat anders. Mijn plan is dat alles wat ik afgemaaid heb door de buurman met de tractor en de frees(?) helemaal klein gemaakt wordt. Maar de buurman kan met de tractor niet overal komen omdat het te dicht langs de kant is en hij om kan vallen als de grond daar wegzakt. Dus met de hark trek ik alles van de kant af zodat hij er wel bij kan als ik zover ben met alles.