Sol Ziet Ze Vliegen

We zijn alle twee vroeg wakker, we gaan dus maar gelijk wat doen. We starten met opruimen. Sol in huis en ik in de eetkamer, ja dat is ook in huis. Als we klaar zijn met opruimen gaat Sol de laatste hand leggen aan de nachtkastjes. Die zijn nadat het bed klaar was op de lange baan geschoven maar zijn nu bijna klaar. Ik ga in mijn gereedschapshok ook een beetje opruimen.

Nu naar de eetkamer. Nu die netjes is kan kan ik de spullen en gereedschap er naar toe brengen wat ik nodig ga hebben. Er ligt ook een stapeltje balkjes van het oude plafond, die ga ik weer gebruiken alleen moeten de spijkers er nog uit. Veel zijn het er niet en over het hoofd zien doe je ze ook niet. 

Het zijn grote spijkers en die zijn Helemaal Het Einde… ja wie kent het programma nog? Het programma waar Jeroen oude spijkers bewaard heeft om ze nog eens te gebruiken. Ik ga de grote, nog rechte, spijkers ook bewaren, na het voorbeeld van Jeroen. Misschien wel handig als ik eens iets aan een weipaal vast wil zetten of zo, niet zo als hij om te gebruiken om er een stellage mee te bouwen voor een watertank. 

Na een half uurtje heb ik 3 stapels, een stapel balkjes en twee met rechte en kromme spijkers. 

Ik wil een begin gaan maken met het tot het dak toe optrekken van de binnenmuur. Die balkjes die net ontdaan zijn van spijkers wil ik er voor gebruiken indien mogelijk. De bovenrand van de muur (steen en cement) is niet echt vlak om iets van hout op vast te maken. De slijptol weet raad. Maar eerst oordoppen in, mondkapje op, pet op, jas aan, een bril heb ik altijd op en slijpen maar. Van de cementlaag die tegen de muur zit slijp ik een mooi randje af over de hele lengte van de muur. Perfect hoeft het niet te zijn, als het maar vlak genoeg is om iets meet te kunnen doen. Als ik klaar ben is het zicht in de eetkamer nog maar anderhalve meter. Ramen open hebben nog niet veel geholpen. De rand van de buitenmuur moet ook nog, maar dat is voor de volgende keer. Als het stof is neergedaald veeg ik alles bij elkaar en stop er mee voor vandaag.

Sol is in de keuken empanadas aan het maken, nee geen Spaanse/Galicische want die vinden wij niet lekker. Ze maakt Chileense.

Ook stookt ze het houtfornuis op. Antares en ik gaan een rondje lopen, het regent en we zijn dus zo terug. Boven het houtfornuis is een luik om de rook langs weg te laten trekken. We staan in de keuken en Sol zegt dat ze iets ziet vliegen. Ja… hahaha, je ziet ze vliegen. Maar dan zie ik het ook, maar we zien niet wat er vliegt. Ik ga een trapje halen. Maar dan begint Sol te gillen en zie ik hem of haar ook goed vliegen. Geen trapje meer nodig, de enorme vleermuis (zeker 25cm met gespreide vleugels) vliegt nu nergens tegenaan in de hal en de keuken. Als ik deuren dicht doe om de ruimte voor het dier te verkleinen vliegt de vleermuis in een streep door het keukenraam naar buiten. Snappen doen we het niet, het keukendak is geïsoleerd. Het moet dus eigenlijk niet meer mogelijk zijn dat iets onder de pannen door kruipt en voorbij de isolatie komt. Blijkbaar is er dus nog ergens een gaatje waar de vleermuis door is gekomen. Die heeft natuurlijk ergens gehangen, maar het werd hem of haar te heet onder de voeten, door het opstoken van het fornuis waardoor die is wakker geworden.

Die ronde borden die ik laatst gemaakt heb voor Sol waar zij iets moois van zou gaan maken, zijn klaar.