Het is zondag, maar uitslapen doe ik niet. Slapen is zo ie zo zonden van de tijd maar het is nu eenmaal nodig. Om 7 uur gaat de wekker en even later zit ik in de keuken aan de koffie in de keuken. Dan! Uit het niets! In eens een hoop gestommel op het plafond van de keuken. Ik hoor iets lopen, daarna rennen en weer lopen. Klopgeesten? Zou Alberto, de vorige eigenaar, die eerst als koolmees voor een raam fladdert (zie post van een paar weken terug) nu een andere gedaante hebben aan genomen en als klopgeest op het plafond van de keuken lopen en mij de stuipen op het lijf willen jagen? Nou, dat gaat een klopgeest niet lukken! Ben niet zo snel bang en zeker niet van een geest. Ik drink verder aan mijn koffie en leest verder op NU.nl. Maar ongemerkt kijk ik toch weer omhoog naar waar het gestommel vandaan lijkt te komen. En dan zie ik het. Alberto is nog steeds een vogeltje en niet van gedaante veranderd, want door een spleetje bij een schuifluik in het plafond zie ik 2 achterpootjes oranje van kleur. GVD, hoe kan die kater nu boven op het plafond komen? Probleem voor later zolang hij nu zijn werk maar doet als ‘muizen vanger van Freán’ vind ik een kat op het plafond niet zo’n probleem.
Werken doen we vandaag niet want we gaan uit eten. Sol heeft natuurlijk wel even werk moeten verrichten, want ook op zondag moeten koeien eten en dat moet zij ze geven. Maar ook verder doet Sol vandaag niets. Om 3 uur gaan we uit eten bij de buren. Verse friet, salade, vlees en een toetje. Het vlees is erg lekker en we willen weten waar het vandaan komt. Uit Chantada bij de slager daar en daar op de hoek. Mooi dan gaan wij ons vlees daar ook voortaan kopen, beter dan het spul uit een fabriek. Van het toetje willen we ook graag het recept. Na het eten komt er van alles ter tafel, zo ook de makelaar die ons pas nadat we de handtekeningen gezet waren vertelde over een contract met de buren. Eerst begrepen ze me verkeerd en dachten dat we het nu over het contract wilde hebben. Maar het is ze nu duidelijk wat we bedoelde. Geen paniek, de koeien hoeven niet weg. Ook even gevraagd wat de waarde zou kunnen zijn van een stukje grond, wat ons vorige week zondag te koop is aangeboden. De buurman doet een schatting en de buurvrouw vult hem aan; let op, dat stukje is niet alleen van hem, het is ook van zijn broers. Dus als je het koopt is alleen een handtekening van hem niet genoeg! Mooi dat we dat weten. Na koffie met iets extra’s, zal ik maar zeggen, en nog een drankje van eigen makelij is het tijd om te vertrekken. De buren moeten namelijk weer aan het werk. De koeien wachten niet. Ook Sol moet weer aan de slag, even wat hooi geven aan de koeien bij ons.