Bijna Gratis.

Voor deze blogpost had ik nog veel meer titels in gedachte. Zo was er ‘Tweedehands’, ‘Nieuwe Uitlaat’, ‘Te Goedkoop’ of ‘Naar Nederland’. Maar het is dus geworden ‘Bijna Gratis’.

Om met de laatste titel die het niet is geworden te beginnen; Sol moest vorige week voor haar werk weer een week naar Nederland. De laatste keer dat Sol naar Nederland moest was het nogal prijzig, van Ourense naar Madrid met te Ave (de hoge snelheids trein), dan het vliegtuig naar Amsterdam en dan de trein naar een hotel in omgeving van haar werk. Ik heb toen gezegd dat we voor dat geld ook met de auto kunnen, als het om de brandstof gaat. Sol heeft dat voorgesteld en we, Sol, mocht een X bedrag uitgeven aan transport. Daarvan moest dan de brandstof en de trein van Etten-Leur naar Barendrecht en terug betaald worden. Dus we zijn een week in Nederland geweest, Sol ging werken en ik had vakantie 🙂 Dus, ‘bijna gratis’ naar Nederland.

De week voor vertrek heb ik de auto helemaal klaar gemaakt. Alles netjes gemaakt van binnen en van buiten. Ook wilde ik nog graag een nieuwe uitlaat laten monteren. De middendemper was namelijk stuk. Als ik echter met de Renault in Ourense bel met de vraag naar een uitlaat van af de katalysator tot het einde, krijg ik de melding dat ze alleen een katalysator hebben en verder geen onderdelen van Renault verkopen. Ik zal wel iets niet helemaal begrepen hebben, maar dat de Renault garage geen Renault onderdelen verkoopt lijkt me sterk. 

Vrijdag de 14e vroeg in de ochtend vertrekken we richting Bordeaux waar we overnachten. De avond ervoor had ik alles al ingeladen, behalve Foskie en Antares natuurlijk. Omdat we deze keer zonder aanhangwagen gaan, kan er dus wat sneller gereden worden en daardoor hadden we tijd om in Burgos, min of meer halverwege Bordeaux, een bakkie te doen en even door de stad te lopen. We weten nu dat we Foskie en Antares een keer in het hondenhotel droppen en dat wij een lang weekend Burgos gaan doen. Hele mooie stad die we wat langer willen bezoeken dan een uurtje. 

Ergens rond een uur of 4 in de middag zijn we aangekomen in het Ibis hotel in Bordeaux. Normaal namen we een ander hotel, wel iets goedkoper, maar iemand aan de balie die geen zin heeft, geen restaurant en slechte bedden in te kleine kamers. Misschien is het hotel ook meer bedoeld voor een directeur die even wat dingen te doen heeft met een secretaresse. In ieder geval is Ibis hotel een hotel waar we een volgende keer weer overnachten.

Na een kort nachtje vertrekken we vanuit het hotel naar Etten-Leur in Nederland, waar we bij mijn ouders voor een weekje intrekken. Ook weer tegen een uur of 4 in de middag komen we aan bij mijn ouders. Natuurlijk was het weer leuk om elkaar weer te zien! Zaterdag, zondag, maandag en dinsdag had mijn moeder lekker avondeten klaargemaakt. Woensdag gingen we met mijn ouders naar de Griek in Etten-Leur. De Griek was voor Sol en mij zeker weer 6 jaar geleden. Eerst Covid en nu bijna 5 jaar in Spanje. Een Grieks restaurant kennen ze hier niet, wij zijn er in ieder geval nog nooit een tegengekomen. Donderdag had Sol een etentje met haar werk. Vrijdag hadden we een verjaardag en op zaterdag zijn we met mijn ouders in Bosschenhoofd gaan eten. 

Sol moest gaan werken en ik had vakantie, maar ik moest wel eerder mijn bed dan normaal uit om Sol op 7 uur op de trein te gaan zetten. Ik had dus veel tijd om dingen te gaan doen. Als eerste ben ik op maandag naar de Renault in Breda gegaan om te informeren naar een nieuwe uitlaat. Helaas, ook hier konden ze van wegen een computerstoring geen Renault onderdelen verkopen. Dan maar door naar de garage waar ik vroeger ook altijd ging. Nieuwe uitlaat? Geen probleem. Morgen kunt u uw auto komen brengen. Dinsdag, dus de auto naar de garage gebracht en tijdens het wachten ben ik eerder naar een kringloopwinkel gegaan en daarna naar mijn favoriete bouwmarkt, de Hornbach, gegaan. 

Nu we toch in Nederland zijn, wil ik gelijk nieuwe schoenen. Ik heb er al eens eerder wat over geschreven, schoenenmode loopt hier in Spanje erg achter, als je het mij vraagt. Dus ook de Scapino bezocht. Action en Hema ook maar gelijk gezocht. Ook de Jumbo heb ik leeg gekocht, niet alleen voor ons, maar ook voor Martin die bij ons in de omgeving woont. Gaat hij naar Nederland, dan neemt hij ons boodschappenlijstje mee en nu hadden wij dat van hem mee. 

We gaan van de eetkamer een woonkamer maken. We eten haast nooit in de eetkamer en een woonkamer hebben we (nog) niet. Maar om van een eetkamer een woonkamer te maken moet er wat veranderen. Eethoek moet weg en er moeten andere meubels komen. Sol en ik hebben ook een verzameling stenen en mineralen, die zit nu al 5 jaar in dozen en dat is jammer want er moet naar gekeken worden. We zochten dus een vitrinekast die voldoet aan onze wensen. Op Wallapop (de Spaanse Marktplaats) staan een hoop kasten die voldoen aan onze eisen. Alleen lijkt het er op dat in Spanje eigenlijk niemand iets wil verkopen. Er worden namelijk belachelijke prijzen gevraagd en als het betaalbaar is valt het uit elkaar. Al een tijdje kijk ik dus al op Marktplaats wat er te koop staat in Nederland.  Op zondag zie ik een mooie kast staan in Rockanje. 75 euro. Gelijk een afspraak gemaakt en om de kast te komen kopen. Als mijn vader en ik in een duurdere buurt aanbellen, laat een vrouw weten dat ze haar man laat komen en dat we de auto vast op de oprit kunnen zetten. Even later laat een vriendelijke man weten dat hij vindt dat zijn vrouw de kast te goedkoop op Marktplaats heeft gezet. Volgens de man is de kast van omstreeks 1870, maar daar heb ik mijn twijfels over. We laden de kast in, rekenen af en gaan naar huis.

De kast past zo in onze Dacia, maar dan kan er verder niets meer in. De kast kan ook op dak, maar dat doe ik eigenlijk liever niet. Ik ben dus nog niet klaar op Marktplaats. Nu moet ik een aanhangwagen tegenkomen die niet te duur is.

Na een dag zoeken, staat er ineens een aanhanger te koop voor 50 euro, maar wel in Zwolle. Het is een oude vouwwagen waar de tent uit is. Ik vraag aan de man die hem te koop heeft, hoe de staat van de banden is en of de verlichting werkt. Alles is in orde, krijg ik te horen. Ik laat weten dat in woensdag tegen een uur of 3 in de middag de aanhanger in Zwolle kan komen kopen. Prima, mijn vrouw is thuis, laat de man weten. 

Woensdagochtend ga ik op de koffie bij mijn laatste werkgever in Nederland, WSN. Dat was weer leuk om te doen. Even bijkletsen met wat oud collega’s. Iedereen die ik tegenkom wil weten hoe het gaat. De laatste die ik tegen kom laat ik weten dat ik nu STRESS heb, het is bijna 1 uur, ik moet nog naar tanken en naar Etten-Leur en ook om 3 uur in Zwolle zijn. Paar dagen in Nederland en dan al stress…. hahaha. Ook mijn voorraad oude half werkende Hilti accu’s is weer aangevuld, met dank aan WSN. Van twee of drie accu’s, maak ik een werkende.

Zwolle. Ik heb de verkoper laten weten dat ik 3 uur niet ga halen en dat het eerder 4 uur wordt. Geen probleem, laat de man weten. Als mijn vader en ik in Zwolle aan komen en aanbellen, doet een vriendelijke vrouw open. De vrouw wijst naar de aanhanger en ik reken af. Dan zegt de vrouw het zelfde als de man van de kast, ze zegt; mijn man heeft de aanhanger wel heel goedkoop op Marktplaats gezet. Daarna vraagt ze of we koffie willen, want we hebben een lange rit gemaakt. Nou, lekker, koffie. We hebben gezellig een bakkie gedaan bij de vrouw. Als we op het punt staan te vertrekken, vraagt de vrouw of ze misschien een boterham voor ons klaar kan maken, want het is al laat en we moeten nog een lange rit maken. Super aardig, maar dat hoeft niet. We koppelen de aanhanger aan en rijden naar huis om bij Utrecht in de file te gaan staan, ook iets wat ik in Galicië niet ken. 

Kast 75 euro, bijna gratis …. nou eigenlijk helemaal gratis, want gekregen van mijn ouders.

Aanhanger 50 euro, bijna gratis. 

Ik ben ook nog op de koffie gegaan bij Erik. Hij en zijn vrouw huren een huis in Galicië en zij kennen ons van het blog. Erik heb ik al weleens gesproken, maar verder kennen we elkaar niet. Ik had laten weten dat we naar Nederland zouden komen en dat als ik tijd had voor koffie, ik dat zou laten weten. Zo gezegd zo gedaan. Ik moest wel naar zijn werk komen omdat hij gewoon moest werken. Omdat hij alleen werkt is visite niet zo’n probleem. Hij had weleens verteld dat hij iets met auto deed. Ik heb niet zo veel met auto’s, er zijn hele mooie en snelle, maar in die van ons past een kast en gaat 170 km/h als het moet. Als ik aanbel bij een loods, doet Erik een deur open. Binnen staat de loods vol met hele snelle en nieuwe en oude sportwagens. Erik is de conservator van een verzameling dure auto’s van een familie. Om begrijpelijke redenen mocht ik helaas geen foto’s maken voor het blog en kan ik ook niet zeggen welke familie een mooie verzameling auto’s heeft. Het was leuk om elkaar nu in het echt te ontmoeten, volgende keer doen we een bakkie in Galicië.

Dan hadden we nog een verjaardag. Een vriend, Christiaan, van ons werd 60. Met de verjaardagen bellen we altijd even. Deze keer dus ook. Hij wist nergens van, zijn vrouw en kinderen wel. Als ik tegen het einde van mijn zogenaamde siesta bel, praten we snel even bij en ik zeg dat in moet gaan om te gaan werken en dat ik ’s avonds niet kan bellen omdat Sol en ik een afspraak hebben. Als we 2 uur later voor de deur staan en hij denkt een pakje in ontvangst te moeten nemen, dan kun je je zijn verbaasde blik vast voorstellen.

Zondag vroeg in de ochtend vertrekken we dan weer richting Spanje, waar we op maandag laat in de middag aankomen. De volgende dag is weer gelijk als van ouds, werken en koffie achter in de auto samen met Poes, de kater op mijn werk.

Sol hoefde nog niet gelijk aan het werk, maar goed, de was doen en alles uitpakken en opruimen is ook werk natuurlijk.

Zaterdag is het idee dat we gaan kijken voor een bank, zo iets als deze foto.

De eethoek is al uitelkaar gehaald en ingepakt. Ook een grote antieke kist is ingepakt. Onze nieuwe kast staat al ongeveer op zijn nieuwe plaats. Maar over de woonkamer volgende blogpost vast meer.